၁၈။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ပုဂံဘုရားမ်ားဖူးလိုျခင္း

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ပုဂံဘုရားမ်ားဖူးလိုျခင္း

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႔သို႔ ဆန္တက္ခဲ့ရာတြင္ မင္းတုန္းမင္းက ဆရာေတာ္ အစားအေသာက္ေကာင္းေၾကာင္းႏွင့္ အလြန္ဘုန္းေပးႏိုင္ေၾကာင္း ၾကိဳတင္သိျပီးတဲ့အတိုင္း လိုေလးေသးမရွိေအာင္ စီမံေစခဲ့ရာ ဆရာေတာ္မွာ လမ္းခရီး၏ ရွဳခင္းမ်ားကိုၾကည္႔၍ ၾကည္ႏူးျခင္းမ်ားစြာ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေတာ္မူသည္။

ဤသို႔ ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္လွေသာ ခရီးတြင္ ဆရာေတာ္သည္ ကဗ်ာဥာဏ္ ကြန္႔ျမဴးမိမွာမလြဲေပ။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔သာယာေသာ ရွဳခင္းမ်ားကို စပ္ဆိုေသာကဗ်ာမ်ားသည္ မွတ္တမ္းအျဖစ္မရွိခဲ့ေပ။ ဆရာေတာ္၏အတိုက္အခိုက္ အေနာက္အေျပာင္ ကဗ်ာမ်ားသာ ထင္ရွားေနခဲ့သည္မွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းလွသည္ထက္ စဥ္းစားဘြယ္တရပ္ျဖစ္ေပသည္။

ဤသို႔ႏွင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ဘြယ္ရာေသာ ေရလမ္းခရီးကို ၁၀ညအိပ္မွ် ဆန္တက္မိသည္ႏွင့္ပဲ့နင္းၾကီးက ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားသည္။

"ဆရာေတာ္ဘုရား ေညာင္းညာေတာ္မူသလားဘုရာ့"
"မေညာင္းပါဘူးကြာ၊ အလြန္ပဲစိတ္ခ်မ္းသာလွတယ္။ ေနျပည္ေတာ္မွာဆိုရင္ ဟိုအေၾကာင္းၾကားရ၊ သည္အေၾကာင္းၾကားရနဲ႔ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးကြ၊ အခုေတာ့ နားလဲ ခ်မ္းသာတယ္၊ စိတ္လဲခ်မ္းသာတယ္"
"မွန္လွပါဘုရား... နက္ျဖန္ညေနဆိုရင္ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႔ကိုေရာက္ေတာ့မွာပါဘုရား"
"ေဟ...ဟုတ္လား၊ ဒီလိုဆို ဗန္းေမာ္မေရာက္ခင္ ဘုရားဖူးခ်င္ေသးသကြာ"
"မွန္ပါဘုရား အမိန္႔ေတာ္ပါပါတယ္။ ဗန္းေမာ္မေရာက္ခင္ ဆရာေတာ္ ဖူးခ်င္တဲ့ ဘုရားကို ဖူးခြင့္ျပဳဘို႔ပါဘဲဘုရား"
"ေအး... ဟန္က်တယ္ကြ၊ ငါကလဲ တေခါက္မွ မေရာက္ဘူးလို႔မို႔ ပုဂံဘုရားေတြ ဖူးခ်င္ေနတာၾကာေနျပီ၊ ငါ့ကို ပုဂံဘုရားဖူးရေအာင္ပို႔ေပးစမ္းကြာ"

ပဲ့နင္းၾကီးသည္ မ်က္လံုးမ်ားပင္ ျပဴးသြားေလသည္။
"မွန္လွပါ၊ ပုဂံဘုရားမ်ားမွာ မႏၲေလးေအာက္ဘက္ကို စုန္ဆင္းရမွာပါဘုရား၊ အလြန္ေ၀းကြာလွပါတယ္"
ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က မ်က္ႏွာတင္းမာစြာျဖင့္....
"ငါ့ကို ပုဂံဘုရားဖူးရေအာင္ ပို႔မွာသာပို႔ကြာ"
ပဲ့နင္းၾကီးသည္ မ်က္ေစ့မ်က္ႏွာ ပ်က္ပ်က္ႏွင့္...
"မွန္လွပါဘုရား၊ ေနျပည္ေတာ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္စုန္ဆင္းသြားရင္ တပည္႔ေတာ္တို႔ ရာဇဒဏ္ထိမွာ သနားေတာ္မူပါဘုရား"

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ပို၍ေဒါသျဖစ္လာဟန္ျဖင့္....
"ေဟ့...တကာ၊ မင္းတို႔ဘုရင္က ဘယ္လိုအမိန္႔ေပးလိုက္သလဲ"
"မွန္လွပါ၊ ဗန္းေမာ္မေရာက္ခင္ ဆရာေတာ္ဘုရား ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္တဲ့ ဘုရားမ်ားကို ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ေပးပါလို႔ အမိန္႔ေတာ္ပါပါတယ္ဘုရား"
"ေအး... ငါ ဗန္းေမာ္ေရာက္ျပီလား"
ပဲ့နင္းၾကီးသည္ တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ "နက္ျဖန္ေရာက္ပါေတာ့မယ္ဘုရား"
ဆရာေတာ္သည္ ပို၍ေဒါသျဖစ္ဟန္ျဖင့္ ေအာ္ေငါက္ကာ...
"ရွင္းရွင္းေျဖစမ္းပါကြာ၊ အခု ငါ ဗန္းေမာ္ေရာက္ျပီလား"
"မေရာက္ေသးပါဘုရား"
"မင္းတို႔ ဘုရင့္အမိန္႔ကဘာတဲ့"
"ဗန္းေမာ္ျမိဳ႔ကိုမေရာက္မီအတြင္းပါဘုရား"
"ဘယ္ဘုရားကိုပို႔ရမယ္ သတ္မွတ္ေသးသလား"
"ဘယ္ဘုရားကိုမွ သတ္မွတ္မေပးပါဘုရား၊ အရွင္ဘုရား ဖူးခ်င္တဲ့ဘုရားလို႔ အမိန္႔ေတာ္ေပးပါတယ္ဘုရား"
"ေအး... ငါ အခု ဗန္းေမာ္မေရာက္ေသးဘူး၊ ငါဖူးခ်င္တဲ့ ဘုရားက ပုဂံဘုရား၊ မင္းတို႔ဘုရင့္အမိန္႔အရ ငါေျပာတာဘဲ၊ ငါ့ကို ပုဂံလိုက္ပို႔ ဒါဘဲ"

ဆရာေတာ္သည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူျပီး သပ္ရပ္စြာ ျပဳျပင္ထားေသာ အိပ္ေဆာင္သို႔ ၀င္သြားေလသည္။ ပဲ့နင္းၾကီးသည္ ဆရာေတာ္ထံမွ ထြက္လာခဲ့ျပီး ေလွထိုးသားမ်ားအား အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပရာ၊ ေလွထိုးသားမ်ားမွာ ရာဇ၀တ္ေဘးႏွင့္ မုခ်ေတြ႔ရေတာ့မည္။ ဆရာေတာ္ကို အသနားခံ ေလွ်ာက္ထားမည္ဟု တိုင္ပင္ၾကကာ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ အိပ္ခန္းေဆာင္အနီးတြင္ ၰ႐ံုးစု႐ံုးစုႏွင့္ ဆရာေတာ္ အိပ္ရာမွ ထမည္႔အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ ဆရာေတာ္သည္ လူသံသူသံမ်ားၾကားသျဖင့္ အိပ္ေဆာင္မွထြက္လာျပီး...

"ေဟ့..ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲကြ"
"မွန္လွပါ၊ တပည္႔ေတာ္တို႔ ရာဇ၀တ္ေဘးကို သနားသျဖင့္ ကယ္တင္ေတာ္မူပါဘုရား"
"ဘာျဖစ္လို႔ ရာဇ၀တ္သင့္ရမွာလဲကြ၊ မင္းတို႔ဘုရင့္အမိန္႔အတိုင္းလုပ္ရတာဘဲ"
"မွန္လွပါ၊ ေနျပည္ေတာ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ျပီး စုန္ဆင္းရင္ အမွန္ပင္ ရာဇမာန္ရွမွာ ေၾကာက္ရပါတယ္ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္တို႔ကို သနားေတာ္မူပါဘုရား" ဟု အလြန္ထိတ္လန္႔ေသာ မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ ၀ိုင္း၀န္းေလွ်ာက္ထားေလလွ်င္ ဆရာေတာ္သည္ အတန္ငယ္ေတြေ၀ေနျပီးမွ...

"ေအး... မင္းတို႔ကို သနားလို႔ ငါအေလွ်ာ့ေပးလိုက္မယ္။ ရွင္ဘုရင့္အမိန္႔ဆိုတာ တိတိက်က်ရွိရတယ္ကြ၊ ေပါ့ေပါ့ဆဆ မလုပ္ရဘူး၊ ငါလဲ အဲဒီလိုေျပာမိလို႔ ဗန္းေမာ္အပို႔ခံရတာဘဲ" ဟု ျပံဳးရႊင္စြာေျပာေလသျဖင့္ ပဲ့နင္းၾကီးႏွင့္တကြ ေလွထိုးသားမ်ားမွာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ၾကေလသတည္း။

*******************************

ငယ္ပါလိုမေနတတ္လို႔ပံုျပင္

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ေလွထိုးသားမ်ားအား တဆက္ထည္းပင္မိန္႔ၾကားသည္မွာ...
"ေအး.. ငါ့မလဲ သူမ်ားေတြသာ ဆံုးမေနရတာ၊ ငါ့ဟာငါက်ေတာ့ ငယ္ပါလို မေနတတ္လို႔ အခုလို ဗန္းေမာ္အပို႔ခံရတာေပါ့ကြာ" ဟု ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာဆိုေလသျဖင့္ ပဲ့နင္းၾကီးႏွင့္တကြ ေလွထိုးသားမ်ားမွာ ဆရာေတာ္အေပၚ ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိလာၾကသျဖင့္...
"မွန္လွပါ၊ ငယ္ပါလိုမေနတတ္လို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း တပည္႔ေတာ္တို႔ မွတ္သားရေအာင္ အမိန္႔ရွိပါဘုရား"
"ဟ..ဘာခက္လို႔လဲ၊ မင္းတို႔ စဥ္းစားၾကည္႔ပါလား၊ ငယ္ပါမ်ားကိုၾကည္႔စမ္း... ထိုင္ေနေန၊ ထေနေန၊ အိပ္ေနေန၊ ေျပးေနေန၊ ဂြၽမ္းထိုးေနေန၊ သူ႔ကိုမထိမခိုက္ေအာင္ေနတတ္တယ္ မဟုတ္လား"
"ေအး..ငါကေတာ့ ငယ္ပါလို မေနတတ္လို႔ ဗန္းေမာ္အပို႔ခံရတာေပါ့ကြာ"ဟု ေျပာျပေလရာ ပဲ့နင္းၾကီးႏွင့္ ေလွထိုးသမားမ်ားမွာ သေဘာေပါက္စြာျဖင့္ တဟားဟား ရယ္ေမာရေလေတာ့သည္။

*******************************