image source
ခုညဖက္လာေနတဲ့ ကိုရီးယားကားကို တီဗြီေရွ႔ထမင္းစားရင္ တခါတေလၾကည္႔ျဖစ္ေတာ့ မေန႔ကစီးရီးစ္မွာ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရလို႔ စိတ္ညစ္ရတဲ့အေၾကာင္းပါလာတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲကသူေတြၾကည္႔ျပီး တေလာက ရံုးကအျဖဳတ္ခံလိုက္ရတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၂ေယာက္ကိုသတိရျပီး ရင္ထဲမေကာင္းျဖစ္သြားလို႔ ထမင္းေတာင္ မ်ိဳမက်ေတာ့ဘူးရယ္။ အလုပ္ျပဳတ္သြားလို႔ သူတို႔မ်က္ႏွာက စိတ္ပူေၾကာင္း မျပၾကေပမဲ့ သူတို႔မိသားစုမွာ မူလတန္းသာသာကေလးေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ သိေနတာမို႔ အလုပ္မ်ားထပ္ရွာလို႔မရရင္ ဘယ္လိုမ်ား ေရွ႔ဆက္သြားၾကမလဲလို႔ သူတို႔ကိုယ္စား စိတ္ပူမိပါရဲ႔။
သူမ်ားကိုသာစိတ္ပူေန... ကိုယ္ကလည္း ဒီႏွစ္ထဲမွာ ထူလိုက္တဲ့ေရာဂါႏွယ္။ ႏွစ္စေလာက္ကတဲက ဗိုက္ေအာင့္၊ ေလေအာင့္၊ ရင္ဘတ္နာ၊ အသက္ရွဴက်ပ္... အို ဘာေတြမွန္းမသိ... ဟိုဟာေလးျဖစ္လိုက္၊ ဒီဟာေလးျဖစ္လိုက္။ တေလာက အေသးစားခြဲစိတ္မႈလုပ္ရတယ္။ ျပီးလည္းျပီးေရာ သြားကိုက္တာက၀င္လာေရာ။ ခုပိုက္ဆံထြက္သြားျပီး သြားကိုက္တာသက္သာလာေတာ့ အတန္ၾကာေမ့ေနတဲ့ လက္ကိုက္တဲ့ေရာဂါက ျပန္ေရာက္လာတယ္။
လက္ကိုက္တာကျဖစ္ေနတာ ၾကာျပီ။ ခံႏိုင္ရည္ရွိပါတယ္ဆိုျပီး ျပစ္ထားလိုက္တာရယ္။ အလုပ္တခုလုပ္လိုက္ရင္းနဲ႔ ညာဖက္လက္ေမာင္းရင္းက ဒဏ္ျဖစ္သြားတာ ႏွစ္ေပါက္ေနျပီ။ ခုတေလာ ဘာပစၥည္းမွသယ္လို႔မရေအာင္ျပန္နာလာလို႔ အိမ္ကေယာက္ေယာက္ကလည္း ေဆးရံုအတင္းသြားခိုင္း၊ ေဘာ့စ္ကိုယ္တိုင္က ေဆးရံုဖုန္းဆက္ျပီး စီစဥ္ေပးလို႔ ဒီကေန႔ေတာ့ ရဖယ္ေဆးရံုမွာသြားျပျဖစ္တယ္။
အိတ္စေရးစကန္လုပ္ျပီးေတာ့ ဆရာ၀န္ မ်က္ႏွာကေကာင္းတယ္လည္းမဟုတ္၊ မေကာင္းဘူးလည္းမဟုတ္။ လက္ေမာင္းရင္းဂြၽိဳင့္စကန္မွာ အျဖဴေရာင္အေျပာက္တခုေတြ႔ရတယ္။ အမ္အာအိုင္ စကန္ထပ္လုပ္ရမယ္တဲ့။ အဲသာလုပ္ျပီးမွ ေျပာႏိုင္မယ္တဲ့။ ဘာျဖစ္ႏိုင္လည္း ကိုယ္ကအတင္းေမးတာ ေျပာလို႔မရေသးဘူးပဲ ျငင္းတယ္။ ကင္ဆာလားဆိုေတာ့ ကင္ဆာမႈတ္ပါဘူးတဲ့။ ဒါျဖင့္ဘာလဲဆိုေတာ့ စကန္လုပ္ျပီးမွ ေျပာမယ္တဲ့။ တနလၤာေန႔ စကန္လုပ္ဖို႔နဲ႔ ဆရာ၀န္ျပန္ျပဖို႔ ခ်ိန္းျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။
ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔ျပီး ၀မ္းနည္းသြားတယ္။ ပိုက္ဆံေပးဖို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတုန္း ေယာက္ေယာက္ကိုဖုန္းဆက္ျပီး အေၾကာင္းစံုေျပာျပလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ဘာမွန္းမသိေသးပဲ ေလွ်ာက္မေတြးဖို႔၊ မစိုးရိမ္ဖို႔ ေျပာတာေပါ့။ လာေခၚရမလားေမးတာကို မလာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာျပန္လာမယ္... ဘာမွမွ မျဖစ္တာလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
သာနဲ႔ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနရင္းေရာက္တတ္ရာရာေတြးေနမိတယ္။ ဒီႏွစ္ထဲၾကမွ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္ျပီး ေရာဂါထူေနပါလိမ့္လို႔ ေတြးေနရင္းနဲ႔ေပါ့။ ခုလက္ကလည္း ဘာမွန္းအေျဖကမသိေသးဆိုေတာ့ စိတ္ကတထင့္ထင့္နဲ႔။ အရိုးကင္ဆာဆိုရင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲဆိုတဲ့အေတြးရယ္။ မေတာ္တဆလက္ျဖတ္ရရင္ေတာ့ ငါဘယ္လိုပန္းခ်ီဆြဲရပါ့လို႔ထိ အေတြးကေရာက္သြားတယ္။ ေသႏိုင္သလားဆိုတဲ့... အေတြးထိေတာ့ မေရာက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ျဖစ္လာရင္ ခံစားရမဲ့ ေ၀ဒနာေတြနဲ႔ ေဘးကမိသားစုေတြ စိတ္ညစ္ၾကမွာကိုအရမ္းစိုးတယ္။
သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္မဆီဖုန္းဆက္တယ္...။ ဖုန္းပိတ္ထားတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီဆက္တယ္။ ဘာအေျဖမွေတာ့ သူ႔ဆီကမရပါဘူး.. ေျပာလို႔မရဘူး... ဘာမွန္းမသိဘူး... အမ္အာအိုင္ပဲ ေစာင့္ၾကည္႔ပါ.. မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ အေျဖပဲရတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ဘာဆိုတာ အၾကမ္းဖ်င္း သိခ်င္တာပဲ ရွိတာပါ။ တကယ္တန္းခုခုျဖစ္လာျပီဆို ေရွာင္လႊဲလို႔မွ မရတာ... ေျပးေတြ႔ရံုပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ခုတေလာ ကိုယ္ေရာဂါထူေနတာသိေတာ့ တခ်ိဳ႔က ေဗဒင္ေလးဘာေလး ေမးၾကည္႔၊ ယၾတာေျခဦးလို႔တိုက္တြန္းၾကတယ္။ ေဗဒင္၊ ယၾတာမယံုတဲ့သူမို႔ သူတို႔ေျပာတာ ကိုယ္မလုပ္ဘူး။ ဘုရား၊ တရားပိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာေတာ့ သတိခ်ပ္မိပါရဲ႔။ ကိုယ့္မွာ ျဖစ္လာရမဲ့ကံပါလာရင္ ဒီကံကေျပးလို႔မွ မလြတ္တာ... ယၾတာေျချပီးေနာက္ဘ၀ထိေတာ့ ေစာင့္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ရမွာရွိရင္လည္း ေျပးေတြ႔လိုက္ရံုပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
ပထမဆံုး ေလယာဥ္စီးဘူးတဲ့ အျဖစ္ကို သတိသြားရမိတယ္။ မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္ကို အေဖာ္မပါပဲ ပထမဆံုး ေလယာဥ္စီးဘူးေတာ့... စိတ္ထဲက အမွန္ကိုေျပာရရင္ အေတာ္ေလးလန္႔တယ္။ ရာသီဥတုမေကာင္းေတာ့ ေလယာဥ္က ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးတက္သြားလိုက္တာ... ရင္ေတြကလည္း တဒိုင္ဒိုင္းခုန္လို႔။ ေနာက္ေတာ့ စိတ္ကိုေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ေသတေန႔... ေမြးတေန႔... ဘာမွ ေၾကာက္မေနေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေသရေအာင္ ငါ ဘုရားစာရြတ္ေနမွ ျဖစ္မယ္ဆိုျပီး ဘာမွ မေတြးေတာ့ပဲ သရဏဂံု၃ပါးနဲ႔ သမၺဳေဒၶ ကို လွည္႔ျပန္ရြတ္ျပီး ရန္ကုန္ေရာက္ရတယ္။
ခုလည္း... တျခားဘာမွ မေတြးေတာ့ဘူး။ ငါ ဘုရား၊ တရား ေကာင္းေကာင္း မလုပ္၊ ဘာ၀နာ အားမထုတ္လို႔ သမၼာေဒ၀နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းေတြက တမင္သတိမ်ားေပးေနသလားလို႔ ေတြးမိပါရဲ႔။ ေနာက္တခုက ကိုယ့္ဘာသာစိတ္ကျဖစ္ေနတာ... ၉ဂဏန္းကို ၀င္ကတဲက ေရာဂါကထူလာသကိုး။ ခုၾသဂုတ္ဆို ၃၉ျပည္႔မယ္... ေမြးေန႔ေက်ာ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းသြားမွာလို႔ သူမ်ားေဗဒင္မယံုေပမဲ့ ကိုယ့္ေဗဒင္နဲ႔ကိုယ္ ေျဖေတြး ေတြးမိတယ္။
ဒီတပတ္စေနကစလို႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ တရားထိုင္ဖို႔ရွိတာ အစကေတာ့ သြားရင္ေကာင္းမလို မသြားပဲေနရမလိုုနဲ႔... မသိစိတ္က ညီမေလးကို စာကူလုပ္ေပးရမွာရွိလို႔၊ ေယာက္ေယာက္ပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ ..စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ လိုက္ရွာေနခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ သြားကိုသြားရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က်သြားတယ္။ ဒုကၡျဖစ္မွ ဘုရားတရားလုပ္ဖို႔ သတိရတယ္လို႔ ေျပာရင္လည္း ဟုတ္ေနေတာ့ ခံရမွာပဲ။
တနဂၤေႏြေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ပြဲနဲ႔ ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္လွဴပြဲရွိလို႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ကူလုပ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာထားေတာ့အေတာ္ပါပဲ...။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတေနကုန္ေရာက္ေနေတာ့ တျခား ဘာမွ မေတြးျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့...။
6 comments:
don't think too much and should be all right, Good Luck
ko Nyimuyar,
Thanks so much for kind comments.
do not worry i think look like small thin fracture . Some like here doc they want to make exciting to on patients. MRI result is more acurate and detail. If so worry about health, go and release some of fish to the river......
All the best....
ma gyi su,
how's the monday result? i hope everything is fine..
Dear Ko Life is for Success,
Yes. MRI result showed it's not a serious problem though it couldn't be cure right away.
Thanks so much for kind words and concern.
Metta, Suuchit
Happy to hear that. My left hand also that kind of small thinny fracture before. If carry heavy things, pain back the same area which hs fracture. Do not carry heavy things...... Take care....
Post a Comment