၂။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏ ထူးျခားခ်က္မ်ား

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏ ထူးျခားခ်က္မ်ား

မဟုတ္လ်င္ နဲနဲမွ်မခံတတ္၊
အျမင္မေတာ္လွ်င္ ေဆာ္ထဲ့သည္၊
မင္းအလိုလိုက္ မင္းအၾကိဳက္မေဆာင္၊
သာသနာပိုင္မ်ားဟူ၍ အညွာမေပး၊
အရြဲ႔တိုက္ရာတြင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။
ကန္႔လန္႔လုပ္ရာတြင္လည္း မည္႔သူ႔မွ်မေၾကာက္၊
ေရးစရာရွိလ်င္ အတံုးလိုက္ယ အတစ္လိုက္ ေရးသည္။
ႏႈိက္ႏိႈက္ခြၽတ္ခြၽတ္ ခတ္ၾကမ္းၾကမ္းေရးတတ္သည္။
မိမိမွန္သည္ထင္လွ်င္ ေျပာရယ ေရးရမွ ေက်နပ္ေလ့ရွိသည္။
စာယ ကဗ်ာအေရးအသား၌ ဂါမေဒါသ သင့္ေအာင္ေရးသည္။
အေျပာအဆို ရင့္သီးသည္။
အေနအထိုင္ ၾကမ္းတမ္းသည္။

အစားအေသာက္ ၾကမ္းရာ၌လည္း မည္သူမွ် မမွီႏိုင္ေအာင္ ၾကမ္းသည္။ (ဆန္ျဖဴ တခြက္ခ်က္ -ႏို႔ဆီဗူး ေလးလံုးခ်က္၊ စာကေလး တပိႆာခ်က္၊ ၀က္သား တပိႆာခ်က္၊ အမဲသား တပိႆာခ်က္၊ ဟင္းခ်ိဳ ဇလံုၾကီးႏွင့္ သံုးလံုးကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူျပီး တဆက္ထည္းပင္ မုန္႔ဆီေၾကာ္ၾကီးသံုးယွက္၊ နံ႔သာပုငွက္ေပ်ာ ေျခာက္ဖီး၊ မန္က်ည္းေဖ်ာ္ရည္ သံုးပိႆာတို႔ကို တထိုင္ထည္း တဆက္ထည္းႏွင့္ ကုန္ေအာင္ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူႏိုင္ေလသည္။)

အျမင္မေတာ္သည္မ်ားရွိလ်င္လည္း စာခ်ိဳးတတ္သည္။ ကဗ်ာစပ္ေလ့ရွိသည္။ သာသနာပိုင္ေသာ၊ ရွင္ဘုရင္ေသာ၊ အမ်ိဳးသမီးေသာ ဘာကိုမွ်မေရွာင္၊ စိတ္မထင္လွ်င္ မထင္သလို ပက္ပက္စက္စက္ ေရးတတ္သည္၊ ေျပာတတ္သည္။

ထို႔ျပင္ ယခုခတ္အေခၚ (ငွက္ခါးပ်ံစာ) ပစ္စာ အလုပ္တြင္လည္း ၀ါသနာပါလွသည္။ ေရွ႔အခဏ္းမ်ားတြင္ ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ေၾကာက္စိတ္လံုး၀မရွိ၊ အျပစ္ေပးေသာ္လည္း ျပံဳးျပံဳးပင္ခံသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား -ပရစ္- ႏွင့္တူသည္။ ရွင္စဥ္ကလည္း မ်က္လံုးျပဴးျပဴး၊ ေသေတာ့လည္း မ်က္လံုးျပဴးျပဴးဟု သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားက မိန္႔ဘူးသည္။

ဤအခ်က္မ်ားကပင္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏ ေက်ာ္ၾကားျခင္းတြင္ ထိပ္ဆံုးက ျဖစ္လာရသည္။ ထိုေခတ္ ထိုအခါက ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား သာသနာပိုင္မွ အစ ရွင္ဘုရင္ ၀န္ၾကီးမ်ားပါမက်န္ ရြံ႔ေၾကာက္ၾကျပီး ဆိုးသတင္းမ်ားျဖင့္သာ ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။ ယခုေခတ္တြင္မူ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏ စာမ်ားသည္ ၾကမ္းတမ္းသည္ဆိုေသာ္လည္း ဟာသရသျဖင့္ ထင္ရွားေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျမန္မာစာေပသမိုင္းတြင္ တဘာသာ သီးျခားထင္ရွားေနေသာ ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္၍ ျမန္မာစာေပ မကြယ္မေပ်ာက္သမွ် ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏ ဟာသရသ ကဗ်ာမ်ားသည္လည္း ထင္ရွားေနမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။

*********************