Friday, August 21, 2009

ဆရာကံခၽြန္ (၁၉၄၆-၂၀၀၉)


ဆရာကံခြၽန္ ကြယ္လြန္သြားျပီဆိုလို႔႔ စိတ္မေကာင္းဘူး။

တေန႔ကပဲ အေမစုသတင္းကို လွ်ပ္တျပက္ဂ်ာနယ္မွာဖတ္ေနရင္း ဆရာကံခြၽန္ပံုေလးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးကို ဖတ္မိလိုက္ေသးတယ္။ ဓါတ္ပံုကိုၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးပိန္သြားတာမို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနမိတယ္။

အဲဒီမွာ အင္တာဗ်ဴးတဲ့သူရဲ႔ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ေမးခြန္းေတြကို ကိုယ္ကစိတ္ပ်က္စြာဖတ္ရင္း ေနာက္ဆံုးေျဖခဲ့တဲ့ ဆရာ့အေျဖကို အေတာ္ေလး ႏွစ္ျခိဳက္မိပါရဲ႔...

ေမး - ဆရာကံခြၽန္တို႔ရဲ႔ ဟံသာ၀တီသတင္းစာေခတ္၊ လူထုသတင္းစာေခတ္အေၾကာင္း ဆရာကံခြၽန္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အခန္းဂ႑နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေရွးျဖစ္ေဟာင္းေအာက္ေမ့ဖြယ္ေလးေတြ သိခ်င္ပါတယ္ဆရာ။
ေျဖ- အဲဒါအရွည္ၾကီးပဲဗ်။ သတင္းေထာက္ေတြစုျပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ထုတ္ၾကည့္။ ဟံသာ၀တီေကာေပါ့။

ဆရာ့ရဲ႔ ဘနဲ႔ဘြားစြာရယ္၊ ေက်ာ္မင္းဟန္ရယ္ကေတာ့ ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏိုင္မဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြမႈတ္ပါဘူး။

ဆရာရဲ႔ “ကာတြန္း ကံခၽြန္ တကိုယ္ေတာ္ျပပြဲ ၂၀၀၉” က်င္းပခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႔. (၂၀-၀၈-၂၀၀၉).. ပြဲျပီးတဲ့ေန႔မွာဘဲ ဆံုးသြားခဲ့သတဲ့။

မေသခင္အခ်ိန္ထိ အႏုပညာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ ဖက္တြယ္သြားသူ ဆရာကံခြၽန္ ေကာင္းရာသုဂတိမွာ ျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ပါေစ...

Monday, August 17, 2009

အခုတေလာ...

အမသက္ေ၀က Tag ထားတယ္...။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး... အားရင္ ေရးေပးေနာ္...တဲ့။ ဘေလာ့မွာ သူမ်ားေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ Tag လုပ္ျပီးေရးခိုင္းတာေတြ ဖတ္ရရင္ ကိုယ္ကလည္း အားက်တယ္။ ကိုယ္လည္း ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ကာေတြကို ကိုယ္သိခ်င္တဲ့ topic အေၾကာင္း Tag ျပီး ေရးခိုင္းခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္မွာက ဘေလာ့ရွိလို႔ ဘေလာ့ကာနံမည္သာခံထားရတာ၊ အသိအကၽြမ္းကနည္းပါးလွ။ နံမည္ၾကီးဘေလာ့ကာေတြကို သူရို႔ကိုသာ ကိုယ္ကသိေပမဲ့ ကိုယ့္ကုိမည္သူမွ် မသိၾကေတာ့ မTag ၀ံ့။

Tag ၾကတဲ့အထဲမွာလည္း တခါမွ်မပါ၀င္ခဲ့ဖူးဘူး။ ဟီး ...ဘယ္သူမွ Tag မဲ့သူမရွိလို႔။ အခုေတာ့ အမသက္ေ၀ ေက်းဇူးနဲ႔ ပထမဆံုး Tag ခံရလို႔ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။

*********
အခုတေလာ...

ေတြးေနမိတာက
ဘာကိုစလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲ၊ ေတာ္ပါျပီ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူး...

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆင္ျခင္မိတာက
လုပ္ခ်င္တာေတြမ်ားျပီး ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ေသာသူ...

က်န္းမာေရး
ေကာင္းတခ်က္၊ မေကာင္းတခ်က္…

ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြက
ဘေလာ့၊ ဖိုရမ္၊ ျမန္မာအိုးလုပ္ငန္း၊ Arts movement...

ေရာက္ေနျဖစ္တာက
ပံုမွန္က ရံုး နဲ႔ အိမ္၊ အိမ ္နဲ႔ ရံုး...
ဒီပိတ္ရက္ေတာ့ ပန္းခ်ီ စတူဒီယို မသြားမျဖစ္လို႔ သြားရတယ္။ ျပီးေတာ့ ေလွ်ာက္လည္ပစ္တယ္...

ေရးျဖစ္ေနတာက
အလာပ၊ သလာပေတြ...

နားေထာင္ျဖစ္ေနတာက
သံေယာဇဥ္၊ သံေယာဇဥ္…

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
The Gardener XVI: Hands Cling to Eyes by Rabindranath Tagore
This love between you and me is simple as a song...

ျဖစ္ခ်င္ေနတာက
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အမ်ားၾကီး…

စားျဖစ္ေနတတ္တာက
ညီမေလးခ်က္ေကၽြးတာ...

သနားေနမိတာက
မွားတာကို မွားမွန္း မသိသူေတြ...

လြမ္းေနမိတာက
ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္မ်ား အားလံုး...

ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက
ေသျခင္းတရား...

ခါးသက္ေနမိတာက
ျမန္မာျပည္က သတင္းေတြ...

တမ္းတေနမိတာက
အေမနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႔ခ်င္တယ္၊ စကားေျပာခ်င္တယ္...

ၾကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
ဒီပလိုေမစီ ျဖစ္သူမ်ား...

ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
ေငြနဲ႔ ရာထူးမက္သူမ်ား...

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ
မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္ မညီေသာ အရပ္...

ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ
ပန္းခ်ီစတူဒီယိုတခု ေထာင္ခ်င္တယ္။ ေအာက္ထပ္မွာ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္မယ္...

မုန္းတီးေနမိတာက
ဘာေျပာေကာင္းမလဲ… သူရို႕ဘဲ ရွိတယ္…

ခ်စ္ေနတာက
ခ်စ္စရာေကာင္းသူေတြ အားလုံး...

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
ပ်င္းလြန္းတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို...

စြဲလန္းေနမိတာက
ကြန္ျပဴတာ.. ေျပာရရင္ အင္တာနက္… ေဂၚဂဲ...
ဘာသိလို႔လဲ… ေဂၚဂဲမွာ လိုခ်င္တာ အားလံုးရွာလို႔ရတယ္…
how to deliver baby ဆိုျပီး ကေလးေမြးနည္းေတာင္ရွိတာၾကီးကိုး...

လိုအပ္ေနတာက
ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ...

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆု
အေမနဲ႔ အတူတကြ ဦးၾကီး၊ အစ္ကို၊ အစ္မ၊ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးတို႔ ေဘးရန္ကင္းပါေစ...

ထပ္ျပန္တလဲလဲ ေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
ေရွ႕ဆက္ျပီး ကိုယ္ဘာမ်ားလုပ္ရမလဲ…

ဝန္ခံခ်င္တာက
ကိုယ္ဟာ ငပ်င္းပါ...

Friday, August 14, 2009

ထူးအိမ္သင္ ၅ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ...



ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ ျမည္ေနျပီ
ငွက္ကေလးေတြလည္း ေတးဆိုသည္
နာရီစင္က ၃ခ်က္တီးသံျမည္...
ႏွင္းေတြလဲ က်ေနသည္
ဒီေဆာင္း ေျမာက္ေလ ျမဴးသည္...
ခုေတာ့ သိျပီ
သူ႔ကို ကိုယ္ခ်စ္သည္.....