ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္
ျမန္မာလူမ်ိဳးဟူ၍ ရွိေနသမွ် ျမန္မာစာေပဟူ၍ ရွိေနမည္။ ျမန္မာစာေပရွိေနသမွ် ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏ အမည္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ တိမ္ေကာပေပ်ာက္၍ သြားလိမ့္မည္မဟုတ္၊ နာမည္မေသႏိုင္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တပါး ျဖစ္ေပသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ အလြန္ ထက္ ေသာ ပုဂိၢဳလ္ ျဖစ္သည္။
ပိဋကတ္သံုးပံုႏွင့္တကြ က်မ္းဂန္အရပ္ရပ္တုိ႔တြင္ အထူးပင္ႏွ႔ံစပ္ ကြၽန္းက်င္တာ္မူေလသည္။
၀ိနည္းဘက္တြင္ မယွဥ္သာေအာင္ ကြၽမ္းက်င္ေတာ္မူသည္။ (၀ိနည္းဘက္တြင္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ သာသနာပိုင္ ဗားကရာဆရာေတာ္၏ အထံတြင္ေန၍ ဗားကရာဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးစီရင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သမွ် ၀ိနည္းစီရင္ထံုး မွန္သမွ်ကို ေရးမွတ္ရေသာ ျဖတ္ထံုးေရး ရဟန္း ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္။ဤအေတြ႔အၾကံဳမ်ားက ၀ိနည္းဘက္တြင္ အထူးကြၽမ္းက်င္ေတာ္မူသည္႔ အခြင့္ေရးကို ရခဲ့သည္။)
ထိုမွ်သာမက ရဟန္းစာဆိုလည္းျဖစ္သည္။ (ဗားကရာဆရာေတာ္ စာခ်စဥ္ ဆရာေတာ္မိန္႔သမွ်ကို အနီးမွေန၍ တလံုးခ်င္းလိုက္၍ဆိုရေသာ စာဆိုရဟန္းျဖစ္သည္။ ယင္းစာဆိုရဟန္းမွာ သာမညဥာဏ္ရည္ႏွင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။)
ဤသို႔ပညာတတ္ရံုမွ် ပညာရွိရံုမွ် ျမန္မာ့စာေပသမိုင္းတြင္ ခြၽင္းခ်န္၍မရႏိုင္သည္႔ ပုဂၢဳလ္ထူးတပါးဟု မေခၚဆိုႏိုင္ေသးေပ။ ပညာဥာဏ္ထက္ျမက္သည္။ ပိဋကတ္ ၀ိနည္း ကြၽမ္းက်င္သည္ ဆိုသည္တို႔ထက္ ပို၍ေက်ာ္ၾကားရေသာ အေၾကာင္းကား ျမန္မာ့စာေပသမိုင္းတြင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ ပုဂၢိဳလ္အေပါင္းတို႔ထက္ ထူးျခားေသာအေၾကာင္းမ်ားရွိ၍ျဖစ္သည္။
***************************
No comments:
Post a Comment