၅။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ စာၾကိဳးစားပံု

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ စာၾကိဳးစားပံု

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ကိုရင္ဘ၀ႏွင့္ မႏၲေလးျမိဳ႔ ျမင္း၀န္တိုက္တြင္ စာသင္ၾကားသည္။ ထိုေခတ္ ထိုအခါက မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီးကိုယ္တိုင္ ႏွစ္စဥ္ပင္ စာျပန္ပြဲေတာ္ကို တခမ္းတနားက်င္းပ၍ ဘြဲ႔တံဆိပ္မ်ား ကပ္လွဴပူေဇာ္ေလသည္။ နယုန္လစာျပန္ပြဲေတာ္မွာ အလြန္ပင္ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွေပသည္။ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ၾကီးမႈး၍က်င္းပေသာ စာျပန္ပြဲေတာ္ ျဖစ္သျဖင့္လည္း မင္းညီမင္းသား၊ မင္းေဆြမင္းမ်ိဳး၊ ၀န္ၾကီးမွဴးမတ္မ်ားပါမက်န္၊ စာျပန္ပြဲေတာ္တြင္ ရဟန္း သာမေဏမ်ားကို ေရြးခ်ယ္၍ တင္သြင္းရသည္။ မိမိတို႔၏ ရဟန္း သာမေဏမ်ား စာျပန္ပြဲတြင္ ထူးခြၽန္စြာ ေအာင္ျမင္သေလာက္ ဂုဏ္ရွိၾကသည္ဟု အယူရွိကာ ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္ ျပဳလုပ္ၾကေသာ ပြဲၾကီးလည္းျဖစ္သည္။

ျမင္း၀န္မင္းသည္ ခရီးထြက္ေနရ၍ စာျပန္ပြဲ၀င္ရဟန္းတပါး စာရင္းတင္သြင္းရန္ ေနာက္က်၍ေနေလရာ မိမိ၏ဆရာေတာ္အား စာျပန္ပြဲ၀င္ရန္ ရဟန္းတပါး ခ်ီးျမွင့္သနားပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေလသည္။

ျမင္း၀န္တိုက္ဆရာေတာ္ဘုရားလည္း ကိုရင္ပ႑ိတ၏အလားအလာကို ရိပ္မိသိရွိသည္ႏွင့္အညီ ျမင္း၀န္မင္းအား ပဥၥင္းမ်ားေတာ့ တင္သြင္းရန္မရွိ၊ ကိုရင္ပ႑ိတမွာ အလားအလာရွိသည္ဟု ျမင္သည္။ သို႔အတြက္ ကိုရင္ပ႑ိတကိုသာ စာရင္းတင္သြင္းလိုက္ေပေတာ့ဟု အမိန္႔ရွိလိုက္သည္။ ျမင္း၀န္မင္းသည္ ကိုရင္ပ႑ိတအား စာရင္းတင္သြင္း၍ ဆြမ္းကြမ္းစသည္တို႔ကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ လွဴဒါန္း၍ထားေလသည္။

ရွင္ပ႑ိတသည္ လွဴဒါန္းသမွ်ကိုအ၀စားကာ အိပ္၍သာေနသျဖင့္ ဆရာေတာ္က စာက်က္ရန္ တိုက္တြန္းရေပသည္။

ကိုရင္ပ႑ိတ စာက်က္ စာအံသည္မွာ အလြန္ပင္ဇြဲေကာင္းလွသည္။ နားသည္ဟူ၍မရွိ၊ ေရခ်ိဳးရာ ကုဋီတက္ရာမွာပင္ ပါးစပ္မွ ဒလစပ္ စာရြတ္၍ေနေတာ့သည္။

ကိုရင္ပ႑ိတမွာ အစားၾကီး၍ ငိုက္ျမည္းတတ္ေသာ အေလ့ရွိရာ ဆြမ္းစားျပီးသည္ႏွင့္ ေရတြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚတြင္ လူတကိုယ္စာ ပ်ဥ္ျပားတခ်ပ္တင္၍ ထိုပ်ဥ္ျပားေပၚတြင္ အိပ္ရင္းစာက်က္ေလသည္။ ဤသို႔စာက်က္နည္းမွာ စာက်က္ရင္း ငိုက္ျမည္းလွ်င္ ေရတြင္းထဲသို႔ က်မည္ျဖစ္၍ ေရတြင္းထဲသို႔ မက်ရန္ သတိထားေနရလွ်င္ ငိုက္ျမည္းျခင္းေျပေပ်ာက္သြားရန္ဟု စိတ္ကူး၍ ေရတြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚတြင္ စာက်က္ျခင္းျဖစ္သည္။

***********************