ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ကို အေရးယူရသည္႔အေၾကာင္းရင္း
မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီးသည္ သာသနာေရး ဘက္တြင္၎၊ ပညာရွိမ်ားကိုဆည္းကပ္ကိုးကြယ္မႈတြင္၎၊ အလြန္ခ်ီးက်ဴးဘြယ္ေသာ မင္းတပါးပင္ျဖစ္သည္။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႏွင့္ မင္းတုန္းမင္းတို႔သည္ သက္ေတာ္မတိမ္းပင္ရွိၾကေလသည္။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ (၁၁၆၈ -၁၂၃၉) ႏွင့္ မင္းတုန္းမင္း (၁၁၇၆-၁၂၄၁) တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
မင္းတုန္းမင္းသည္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏အေၾကာင္းကိုငယ္သိ၊ အစင္းသိျဖစ္သည္။ ေနာ္ေတာ္ပုဂံမင္းလက္ထက္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ျဖတ္ထံုးေရးရဟန္း၊ စာဆိုရဟန္းျဖစ္၍ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ရဟန္းပ်ိဳဘ၀ကပင္ ထူးျခားေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍ ထင္ရွားေသာကိုယ္ေတာ္ ျဖစ္ရသည္မွာ မလြဲေပ။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္၏တိက်ျပတ္သားစြာ ဆန္႔က်င္တတ္ေသာ သေဘာေၾကာင့္၊ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ား အဖြဲ႔တြင္ မထည့္သြင္း၀ံ့၍သာ မထည္႔သြင္းျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အားကိုးကြယ္မႈ၊ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အေပၚ သည္းခံမႈတို႔ကိုၾကည္႔ရွဳလွ်င္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ၊ လူကဘုန္းၾကီး (-) ကဓါးျပဟူ၍ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆိုလိုက္ျခင္းကိုလည္း ျပံဳးျပံဳးၾကီးသာ ခံခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္၀န္ၾကီးမ်ားအား ခ်ိဳက်ိဳးနားရြက္ပဲ့ မ်ားျဖစ္ေအာင္ေဖၚ ထုတ္မႈတြင္၎၊ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားကို ပ်က္ရယ္ျပဳရာတြင္၎၊ မင္းတုန္းမင္းသည္ ခတ္မဆိတ္ေနခဲ့ျခင္း၊ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား ကိုးကြယ္ျခင္း၊ ဆည္းကပ္ျခင္း မေလ်ာ့ပါးေၾကာင္းကိုေထာက္၍ သိသာေပသည္။
***********************
အဘယ္ေၾကာင့္ ဗန္းေမာ္သို႔ ပို႔ရသနည္း
သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား အဘယ္ေၾကာင့္နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးလိုက္သနည္း။ ဤအခ်က္သည္ အေရးၾကီးေပသည္။ မင္းတုန္းမင္းကိုယ္တိုင္က ရွမ္းကေလးေက်ာင္း ဆရာေတာ္အား ျပဳစုေစခဲ့ေသာ၀ိနိစၦယစာတမ္းကို သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ား စစ္ေဆးၾကည္႔႐ႈအတည္ျပဳ၍ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ ထပ္မံရယူျပီး တိုင္းျပည္ရွိ ရဟန္းသံဃာအားလံုးကိုလိုက္နာရန္ ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ အခ်ိန္က်ခါမွ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းမွာ မင္းတုန္းမင္း၏ဂုဏ္သိကၡာကို၎၊ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာကို၎၊ မ်ားစြာက်ဆင္းေစသည္႔ ကိစၥျဖစ္လာသည္။ ထိုကိစၥအတြက္ မင္းတုန္းမင္းတြင္ ေသာ္၎၊ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားတြင္ ေသာ္၎၊ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းမႈအတြက္ အဖတ္ဆယ္ရန္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား ၀န္ခံေတာင္းပန္ေစရလွ်င္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္မွာလည္း ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းသြားမည္မဟုတ္ဘဲ၊ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္တကြ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ား၏ သိကၡာကိုဆယ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္အား ေတြ႔ဆံု စစ္ေဆးေမးျမန္း၍ မိမိေရးေၾကာင္း ၀န္ခံေစရန္ စီမံခဲ့ေသာ္လည္း ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ၀န္မခံ႐ံုမွ်မက သာသာနာပိုင္ဆရာေတာ္အားလွ်င္ပင္...
"တုိင္းလံုးငယ္ေက်ာ္၊
ဗန္းေမာ္ကိုမိျပီမွတ္လို႔၊
ညာလက္ခတ္တီး၊
ေ၀ွးေစ့ကိုလွန္၊
အဆံကိုတူနဲ႔ထုလို႔၊
ေသလုေအာင္ ဘယ္လိုစစ္ေတာ့၊
ပစ္စာရွင္ပညာၾကီးကို
(-)မွမိဘူး"။
ဗန္းေမာ္ကိုမိျပီမွတ္လို႔၊
ညာလက္ခတ္တီး၊
ေ၀ွးေစ့ကိုလွန္၊
အဆံကိုတူနဲ႔ထုလို႔၊
ေသလုေအာင္ ဘယ္လိုစစ္ေတာ့၊
ပစ္စာရွင္ပညာၾကီးကို
(-)မွမိဘူး"။
ဟူ၍ပင္ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားအား ျပန္လွန္၍ေကာ္လိုက္ေသာအခါ မင္းတုန္းမင္း၊ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားသာမကေတာ့ပဲ၊ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားပင္လွ်င္ ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းရေပေတာ့သည္။
ဤသို႔ပင္မည္သူမွ် မႏိုင္ႏိုင္ေအာင္ မည္သူမွ်ပင္ မေၾကာက္၊ ဂ႐ုမစိုက္၊ ႐ိုေသမႈ၊ ေလးစားမႈ၊ ဂါ၀ရမရွိေတာ့ေသာ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ကို ေနျပည္ေတာ္တြင္ ဆက္လက္ရွိေနပါက ေရွ႔အဘို႔သာသနာေရးကိစၥ၊ တိုင္းျပည္ကိစၥတို႔တြင္ ဘာမွ်လုပ္၍ ရႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ဤအခ်က္မွာ မင္းတုန္းမင္းဘက္မွေန၍ တြက္ၾကည္႔ရေသာအခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ဟူသည္မွာ သံဃာ့ရာဇာ သံဃာတို႔၏ ဘုရင္ပင္ ျဖစ္ရေပမည္။ မင္းတုန္းဘုရင္သည္ လူပုဂၢိဳလ္တို႔အား ဥပေဒအမိန္႔ျဖင့္ ကြတ္ညွပ္ထုတ္ဆင့္ အျပစ္ဒဏ္ေပးေသာ္ သင့္ေလွ်ာ္၏။ ရဟန္းသံဃာမ်ားအား မင္းသည္ မအုပ္ခ်ဳပ္ထိုက္ ဟူ၍ သံဃာေတာ္တို႔၏မင္းအျဖစ္ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္တပါးေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းရွိလွ်င္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မင္းသည္ပင္လွ်င္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒကိုနာခံရေပမည္။ ေသျပစ္၊ ေသမိန္႔ က်ျပီးေသာ ရာဇ၀တ္သားမ်ားကိုပင္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္၏ အမိန္႔ျဖင့္ ေသျပစ္၊ ေသမိန္႔မွ ကင္းလြတ္ခြင့္ ေပးႏိုင္ေပသည္။
ဤသို႔ပင္ သံဃာ့ရာဇာျဖစ္ေသာ သာသနာပုိင္ဆရာေတာ္ကိုပင္ ပ်က္ရယ္ျပဳ႐ံုမွ်မက ႐ုန္႔ရင္းေသာစာခ်ိဳးျဖင့္ သေရာ္ေျပာင္ေလွာင္ျခင္းခံရသည္႔အခါတြင္ သံဃာတို႔အား အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ပ်က္ျပားစရာ အေၾကာင္းတပါး ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား ေနျပည္ေတာ္မွ ေ၀းရာသို႔ နယ္ႏွင္ဒဏ္ ေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဤသို႔ဗန္းေမာ္ကိုပို႔လိုက္ရေသာ္လည္း အစစ၊ အရာရာ လိုေလေသးမရွိ ဆြမ္း၊ ကြမ္းမွစ၍ ျပည္႔စံုေအာင္ စီမံျပီးမွ ပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ကိုေထာက္၍ ရာဇ၀တ္ျပစ္ဒဏ္ျဖင့္ ဗန္းေမာ္သို႔ ပို႔ျခင္းမဟုတ္၊ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အျခားသံဃာမ်ားအေပၚ ၾသဇာမက်ဆင္းေစျခင္းငွာသာလွ်င္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား ဗန္းေမာ္သို႔ ပို႔ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အား ဗန္းေမာ္သို႔ပို႔ျခင္းမွာ ျပစ္ဒဏ္အေနႏွင့္ ပို႔ျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ေနျပည္ေတာ္အတြင္းရွိ သံဃာေတာ္မ်ားကိုထိန္းသိမ္းမႈရေစရန္ႏွင့္ ခဏတျဖဳတ္မွ် နားအပူသက္သာေစရန္ ရည္ရြယ္ဟန္တူေပသည္။
***********************
