Artist - Saya T Naing Soeအညာစကားနဲ႔ အေၾကစကား ကြဲလြဲတယ္ဆိုတာ ဖတ္ျပီး ၂၀၀၃-၄ေလာက္ ျမန္မာျပည္ျပန္ခဲ့တုန္းက ေခ်ာင္းသာ အလည္သြားခဲ့တာကို ျပန္သတိရလို႔ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ေရးလိုက္ဦးမယ္....။
ျမန္မာျပည္ကေတာသူေတာင္သားေတြဟာ ရိုးသားျပီး၊ ဟန္မေဆာင္တတ္၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း စကားေျပာတတ္တာကိုေျပာခ်င္လို႔ပါ။ အိတ္တုန္းက ေယာက္ေယာက္ရယ္ ကိုယ္တို႔ ညီအစ္မ၃ေယာက္ရယ္ ေခ်ာင္းသာကိုအလည္သြားၾကတာ...။ အျပန္က်ေတာ့ ဇက္ကူးဖို႔က... (ဘာလို႔ဆိုလည္း... ဗြီအိုင္ပီဆိုလား... ဘာလား... ရွိလို႔ဆိုျပီး ) အၾကာၾကီးထိုင္ေစာင့္ခဲ့ရတယ္...။
အဲဒါနဲ႔ကိုယ္တို႔ေတြလည္း... ျမစ္ဆိပ္မွာပဲ လၻက္ရည္၀င္ေသာက္... ျပီးေတာ့ အိတ္ဆိုင္ေရွ႔ အရိပ္ေအာက္က ထိုင္ခံုေလးေတြမွာ ထိုင္ျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားေတြ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ေျပာ... ေျပာင္လိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ ေနေနၾကတာေပါ့။ အိတ္မွာ ကိုယ္တို႔ စကားေျပာတဲ့ အနားကို ထန္းလ်က္သည္ေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ ထန္းလ်က္ေရာင္းခ်င္လို႔ အနားကိုေရာက္လာၾကတာမႈတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ေပါက္ကရ ေျပာင္ေနေနာက္ေနၾကတာကို စိတ္၀င္တစားေတြနဲ႔... ပထမေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းက အကဲခတ္သလိုၾကည္႔... ေနာက္တျဖည္းျဖည္းေရွ႔တိုးလာၾကည္႔။ ျပီးလည္းျပီးေရာ... ကိုယ္တို႔နားက အရိပ္ေအာက္မွာ ျပံဳးျပံဳး... ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ဗန္းေတြခ်ျပီး တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက ္လာထိုင္ၾကေတာ့တာပဲ။
ကိုယ္တို႔ေတြ ေျပာေနၾကတာကို... ေငးေမာနားေထာင္ ရီေမာရင္း သူတို႔ကပါ စကားေတြ ၀င္ေျပာၾကတာေလ။ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔ေတြက ကိုယ္တို႔ကို ဘယ္လိုေတာ္စပ္ၾကသလဲဆိုျပီး ေမးတာေပါ့ေနာ္။ ကိုယ္နဲ႔ ေယာက္ေယာက္ကလည္း ကိုယ္႔ညီအစ္မေတြနဲ႔ အတူတူခရီးသြားၾကတယ္ဆိုရင္ ၂ေယာက္လံုး အပ်ိဳ၊ လူပ်ိဳ ဟန္ေဆာင္ၾကတာေလ... ဟီး...။ ျပီးေတာ့... ရုပ္ခ်င္းကလည္း ခပ္ဆင္ဆင္ေတြမို႔... ေမာင္ႏွမေတြ ေတာ္တယ္လို႔ ေျပာရင္ လူတိုင္းယံုၾကတယ္။ ေယာက္ေယာက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပျပီး... ဒါ... ေမာင္ေလး အငယ္ဆံုးေလးလို႔ ေျပာၾကတာေပါ့။ ညီမေလးကုိေတာ့ လက္ညိဳးထိုးျပီး... ဒါကေတာ့... အစ္မအၾကီးဆံုးလို႔ လုပ္ၾကတာေပါ့... ခစ္ခစ္။ အိတ္ေတာ့... သူတို႔ေတြက ညီမေလးကို ၀ိုင္းၾကည္႔ၾကျပီး ... ဟယ္... ေကာင္မက... အစ္မအၾကီးဆံုးတဲ့ေတာ့... မထင္ရဘူးေတာ့တဲ့။ ေကာင္မဆိုေတာ့ ညီမေလးက စတြန္႔သြားတယ္။ ေနာက္ထပ္စကားလည္းၾကားေရာ... ကိုယ္တို႔ေတြ မျပံဳးပဲ ၀ါးလံုးကြဲကို ရီမိလိုက္ၾကတယ္။ သူ႔အေျပာက... ေကာင္မမ်က္ခြက္ကလည္း လွပါ့ေအ... တဲ့...။
လွတယ္လည္းဆိုေသး... ေျပာတာကလည္း မ်က္ခြက္တဲ့... ဟိဟိဟိ...။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ကို ဘယ္အရပ္ကလည္းဆိုတာ ေမးၾကည္႔ေတာ့ သူတို႔က အထက္အညာေဒသကဆိုပဲ။ သူတို႔ ရြာနံမည္ေျပာျပတာေတာ့ ေမ့သြားျပီ။ သူတို႔ေတြ ကိုယ္တို႔နဲ႔ တ၀ါး၀ါး တဟားဟား... စကားေတြ ေကာင္းေနၾကတာ... ဟိုမွာ ေနာက္ထပ္ ခရီးသည္ကားေတြ လာေနတယ္... ထန္းလ်က္သြားေရာင္းၾကခ်ည္ေလ ဆိုလည္း ထိုင္ရာကမထၾကဘူး။ ေနပေစ... ကိုယ္တို႔နဲ႔ စကားေျပာရတာေပ်ာ္တယ္တဲ့။ ဒီေန႔အတြက္လည္း ေရာင္းထားတာ ေန႔တြက္ကိုက္ေနလို႔တဲ့။ တကယ့္ကို ဘယ္မွသြားမေရာင္းပဲ ကိုယ္တို႔ေတြဇက္ကူးတဲ့ထိကို စကားထိုင္ေျပာၾကတာ။ ဘာေတြ ေမးၾက... ေျပာၾကလည္း... ဆိုတာ... အတိအက်ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ ေတာ့ ေရးေတးေတးရယ္။ ဒါေပမဲ့... ကိုယ္တို႔က ေပါက္ကရေတြ ေျပာလိုက္ သူတို႔ကရီလိုက္။ သူတို႔ ရိုးရိုးၾကီးေျပာတာကို ကိုယ္တို႔ကရီလိုက္ၾကနဲ႔။ သူတို႔ဘ၀အေၾကာင္း... စိတ္ညစ္စရာေလးေတြကို ေျပာျပတာေတာင္မွ သူတို႔က ရီကာေမာကာနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပံုစံေလးေတြနဲ႔ ေျပာျပၾကတာကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္။
*********************
အိတ္ကျပန္လာျပီးကတဲက... ေယာက္ေယာက္က တခါတခါ... ေနာက္ေလ့ရွိတယ္...။ ငါ့မိန္းမက မ်က္ခြက္က လွသားပဲတဲ့.............. ေလ။
*********************
ေမ့လို႔...။ ေခ်ာင္းသာကအျပန္... သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အမ်ိဳးေတြကို လက္ေဆာင္ေတြေ၀ေတာ့... အားလံုးက အံ့ၾသျပီး... ဟယ္..ေခ်ာင္းသာမွာ ထန္းလ်က္ေပါသလားတဲ့.....................။ ဇီးထန္းလ်က္၊ အုန္းထန္းလ်က္၊ ေပါက္ေပါက္ဆုတ္ ထန္းလ်က္၊ ရိုးရိုးထန္းလ်က္... အမ်ိဳးစံုေအာင္ကို ပါလာတာေလ...။
No comments:
Post a Comment