အရိပ္

Image from http://www.fotosearch.com/

တရုတ္မေလးအေၾကာင္းျပီးေတာ့ အေဆာင္က ျပင္သစ္မအေၾကာင္းေလး ဆက္လိုက္ဦးမယ္။ သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းေတြလိုပဲ ျဖစ္ေနလို႔ ေရးရတာ အားေတာ့နာပါရဲ႔။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ျမင္တာ သိတာကေန သင္ခန္းစာေလးေတြ ယူႏိုင္ေအာင္လို႔ေပါ့ေနာ္...။

အဲဒီ ျပင္သစ္မေလးက အသက္ ၂၃- ၂၄ ေလာက္ ...။ အရပ္ကရွည္သြယ္သြယ္၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ပုခုန္းေလာက္ရွိတဲ့ ေရႊညိဳေရာင္အဆင္း ဆံေလးေတြ တခါခါနဲ႔ ခ်စ္စရာ အပ်ိဳျဖန္းေလးပံုစံနဲ႔ေပါ့...။ ျမစိမ္းေရာင္လဲ့လဲ့ ေမႊးညွင္းႏုႏုေလးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာေလးျဖဴေသးသြယ္ေပၚက မ်က္ခံုးတန္းေလး ညိဳလဲ့လဲ့၊ မ်က္၀န္းေလး စိမ္းျပာျပာ၊ ႏွာတန္ေလး ေသးခြၽန္ခြၽန္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး ပါးလ်လ်နဲ႔ ျမင္သူအေပါင္းလည္း ေငးေမာမိရတဲ့ ဘိုမေလးေပါ့။ ကိုယ္ဟန္ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့နဲ႔ စကပ္တိုတိုေလးေတြ၀တ္ေလ့၀တ္ထရွိတဲ့၊ စေပါ့ရွဴး ခပ္လွလွေလးေတြစီးတတ္တဲ့သူ ေက်ာင္းသြားဖို႔ (ဒါမွမဟုတ္) အျပင္သြားဖို႔ အေပၚ ထပ္က ဆင္းလာျပီဆို ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတို႔ လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြ ခဏထားျပီး သူမသိေအာင္ သူ႔ကို ေမာ္ဒယ္မေလးတစ္ေယာက္ကိုေငးၾကည္႔သလို မ်က္စိတဆံုးလိုက္ေငးဖို႔ ၀န္မေလးၾကဘူး။

ဒါေပမဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခ့ဲသမွ် မထင္မွတ္ပဲ သိလိုက္ရတဲ့ သူရဲ႔စိတ္ေနစိတ္ထားေၾကာင့္ ကိုယ့္အေနနဲ႔ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိခဲ့တာ အမွန္ပဲ။ အခု... စင္ကာပူမွာ ေအာက္တိုဘာ ၁ရက္ကစျပီး ဘတ္စ္ကားခေတြ၊ ရထားခေတြ ေစ်းတက္တယ္ၾကားေတာ့ မဆီမဆိုင္ သူ႔ကို သတိရမိလိုက္တယ္။ သူကေလးသာ ဒီမွာ ရွိေနတုန္းဆို ခုလိုေစ်းတက္ႏႈန္းနဲ႔ ဘယ္လုိ Cheating မ်ား လုပ္ဦးမလဲလို႔ေလ။

ဟိုးအရင္တုန္းက စင္ကာပူမွာ Ez Link ကဒ္ဆိုတာမ်ိဳး မရွိေသးဘူး။ ရိုးရိုးဘတ္စ္ကားကဒ္ကို ကိုယ္သြားမဲ့ လမ္းခရီးေပၚ မူတည္ျပီး စက္ထဲထည္႔ ကိုယ္႔ဖာသာေရြးျဖတ္ရတာ။ ဘယ္ေလာက္ျဖတ္ရမယ္မွန္းမသိရင္ ကားဆရာၾကီးကို ကိုယ္ဆင္းမဲ့ မွတ္တိုင္ေျပာျပျပီး ကားချဖတ္ရတယ္။ ေလွ်ာ့ျပီး ျဖတ္ထားတာဆိုရင္ လတ္မွတ္စစ္တက္လာတဲ့အခါ ကိုယ္လက္မွတ္ကိုယူသြားျပီး ခရီးစဥ္ အစအဆံုးထိ ျဖတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံ ပိုကုန္တာေပါ့ေနာ္။ အဲ...တျခားေတာ့ ဘာမွ မေျပာ... မလုပ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ တခ်ိဳ႔ေသာ သူမ်ားဟာ ဘယ္ပဲသြားသြား အနည္းဆံုးခလုတ္ကို ႏွိပ္ျပီး လြယ္လြယ္ နဲ႔ ကားခခိုးစီးေလ့ရွိၾကတယ္။

အဲဒီမွာ ... ခုေျပာမဲ့ ျပင္သစ္မမေလးက လက္မွတ္ဖိုးေလွ်ာ့ေပးျပီး အျမဲ ခိုးစီးသူေပါ့။ သူက NUS မွာ Exchange Student အေနနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူ။ ကိုယ္တို႔အေဆာင္ကေန ေက်ာင္းကို ၁ေဒၚလာေက်ာ္ေက်ာ္ ေပးရတာကို သူက အနည္းဆံုးျဖစ္တဲ့ ျပား၆၀ပဲေပးပါတယ္။ ကိုယ္တို႔က ပထမေတာ့သူမသိလို႔ လုပ္တာလို႔ ထင္တာပါ။ ေက်ာင္းအသြား တကားထဲ အတူတူ စီးမိစဥ္ သူက ကိုယ့္ေရွ႔က တက္ျပီး ျပား၆၀ပဲျဖတ္ေတာ့ ေအာ္..သူ..ေက်ာင္းကို သြားတာမဟုတ္... လမ္းတေနရာမွာ ဆင္းမယ္လို႔ ထင္တာေပါ့။ ေက်ာင္းေရာက္လို႔ ကားေပၚကအဆင္း သူေလးက ကိုယ့္ေရွ႔က ဆင္းတာ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့မွ... အာ... ဒီေကာင္မေလးေတာ့ ကားလတ္မွတ္ဖိုးမွားျဖတ္ေနျပီလို႔ လြယ္လြယ္ ေတြးလိုက္တာေပါ့ေနာ္။

သဟာနဲ႔... သူကကိုယ္႔ေရွ႔က ျပာယာျပာယာ ထြက္သြားေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို မေျပာလိုက္၊ သတိမေပးလိုက္ရဘူး။ တေန႔ ကိုယ္အေဆာင္ ဧည္႔ခန္းထဲမွာရွိတုန္း သူက အက်ႌေလွ်ာ္ဖို႔ ဆင္းအလာ... မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္နဲ႔ စကားစပ္မိေအာင္ အတင္းစပ္ျပီး အေဆာင္ကေန ေက်ာင္းကို ဘတ္စ္ကားခက ျပား၆၀မဟုတ္ဘူး...ေနာ္..။ ၁ေဒၚ လာေက်ာ္လို႔ ရီကာေမာကာ ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ သူက ေအးေအးေဆးေဆး... မထူးဆန္းတဲ့ပံုနဲ႔... သူသိသားပဲ... တမင္မေပးတာတဲ့ေလ...။ ေက်ာင္းမွမဟုတ္ဘူး... သူ... ဘယ္သြားသြား ကားခကို အနည္းဆံုးပဲျဖတ္တယ္။ ဘာလို႔ပို ျဖတ္ရမွာလဲ... လက္မွတ္စစ္လာရင္လဲ... ငါ...ခုမွ ျပင္သစ္ကေရာက္တာ..မသိလို႔ လုပ္မိတာလို႔ ျပန္ေျပာမွာေပါ့တဲ့...။ ငါတို႔ လူမ်ိဳးေတြကို ဒီကလူေတြက ေတာ္တန္ရံု မေျပာရဲပါဘူးတဲ့ေလ...။ ငါတို႔က ႏိုင္ငံၾကီးသားေတြတဲ့... ေတာ္ရံုတန္ရံုလူ ရွိန္တယ္တဲ့ေလ...။ သူကေျပာရင္းဆိုရင္း ကိုယ့္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္တဲ့ အိုင္တင္နဲ႔ ဘတ္စ္ကားခ အျပည္႔ေပးစီးရတဲ့သူ... သနားစရာ သတၱ၀ါေတြပဲဆိုတဲ့အျမင္နဲ႔ ဆတ္ေကာ့လတ္ေကာ့ အေပၚ ထပ္ကို တက္သြားတယ္။

သူ႔အေျပာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ကိုယ္တို႔ေတြကေတာ့ သူ႔ကို တအ့ံတၾသ လိုက္ၾကည္႔မိၾကရင္း အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေခါင္းေတြယမ္းမိတယ္။ တေန႔မွာေတာ့ သူနဲ႔ အိမ္ရွိလူအားလံုးျပႆနာ ျဖစ္ၾကရတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ရႊံ႔ေတြသဲေတြနဲ႔ ေပပြျပီး ညစ္ပတ္ေပေရေနတဲ့ စေပါ့ရွဴးကို အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ ထည္႔ေလွ်ာ္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး မိုးလင္း ေက်ာင္းသြားတာေတာင္ မ်က္ႏွာမသစ္တဲ့ ျပည္ၾကီးတရုတ္မမ မညစ္ပတ္ကအစ ေဒါမကန္စဖူးေဒါေတြကန္ေနၾကတယ္။ သူက ဖိနပ္ေပေပေရေရကို အ၀တ္ေလွ်ာ္ကန္ထဲ ဒီတိုင္းပစ္ထည္႔သြားတာေလ။ ခလုတ္ႏွိပ္ဖို႔ ေမ့သြားတာပဲလား... ေတြ႔တဲ့သူ၊ မေနႏိုင္တဲ့သူ လုပ္လိမ့္မယ္ဆိုျပီး ဒီတိုင္းတမင္ထားသြားတာပဲလားေတာ့ မသိဘူး။ ေနာက္က အ၀တ္ေလွ်ာ္ခ်င္တဲ့သူ ကဘယ္လို ေလွ်ာ္ရမယ္မွန္းမသိ။ ဒီေလာက္ေပပြေနတဲ့ ဖိနပ္ကို အရင္ဆံုးေရ မေဆးပဲ ထည္႔တာကိုက လြန္လွျပီ။ ျပီးေတာ့ ကိုယ္က စည္းကမ္းဒလၾကမ္းျပည္႔ေနတဲ့ မိသားစုကလာေတာ့ အေဆာင္ကလူေတြ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ ေပါက္ကရအကုန္ထည္႔ျပီး ေလွ်ာ္တာကအစ လံုး၀ၾကိဳက္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားနဲ႔ ၁ေယာက္ ..အမ်ားပိုင္ပစၥည္း.. သူတို႔ေလွ်ာ္ခ်င္ရာေလွ်ာ္တာ ကိုယ္ဘာမ်ားေျပာလို႔ရမွာလဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ျပင္သစ္မမကို ၾကည္႔ခ်င္စိတ္ ကုန္ခန္းသြားေတာ့တာပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ သူ႔ကိုလွတယ္လို႔ ခံစားလို႔ မရေတာ့တာလည္း အမွန္ပဲ။

သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး ဆက္စပ္ေတြးမိတာက ႏိုင္ငံၾကီးသားဆိုတာ ဘာလဲ... ဆိုတာပါပဲ။ ဘာသာေရးအရ ခိုးစီးတာဟာ မေကာင္းတဲ့အလုပ္လို႔ မသိတာကို အသာထားဦး...။ အဲဒီလို ကလိန္ကညစ္ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္နဲ႔၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ စရိုက္တို႔ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ႏိုင္ငံၾကီးသားလို႔ ေျပာရတာ ရွက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ သူမထင္မိဘူးလား။ အျခားတိုင္းတပါးသားမ်ားက ကိုယ္၁ေယာက္မေကာင္းတာနဲ႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအားလံုးကိုပါ အထင္ေသးသြားေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူမသိေလေရာ့သလား။ ငါေလ... စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းသြားတက္တဲ့ ေတာက္ေလ်ာက္ ဘတ္စ္ကားအျမဲခိုးစီးခဲ့တာလို႔ ျပင္သစ္ေရာက္ရင္ ျပန္ၾကြားခ်င္လို႔ပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္... ငါ့ရဲ႔ ညစ္ပတ္ေပေရေနတဲ့ ဖိနပ္ေတြ ကို ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေဆးစရာမလိုဘူး..။ ဒီလိုပဲ ပစ္ထားလိုက္တာ.. ေတြ႔တဲ့သူက လုပ္ေပးသြားတာ လို႔ ဂုဏ္ယူခ်င္ေနလား...ဆိုတာ ကိုယ္ကေတာ့ မေ၀ခြဲႏိုင္ပါ။ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ ႏွစ္ေတြၾကာသြားတဲ့အခါ အေဆာင္ကလူေတြ အားလံုးဟာ သူ႔နံမည္ ဘယ္သူဆိုတာကို ေမ့သြားၾကမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ... တို႔ေလ... အေဆာင္မွာ ေနခဲ့တုန္းက ျပင္သစ္မ ၁ေယာက္ေပါ့... ဆိုျပီး - သူ႔ႏိုင္ငံကို ကိုယ္စားျပဳလို႔ - သူေကာင္းခဲ့တာ၊ မေကာင္းခဲ့တာေလးေတြကို သတိရမိတဲ့ အခါတိုင္း၊ တိုက္ဆိုင္မႈရွိလာတဲ့အခါတိုင္း ေျပာျဖစ္ေနၾကမွာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ပထမဆံုး နီးနီးစပ္စပ္ ေတြ႔ခဲ့ဘူးတဲ့ ျပင္သစ္မ လွလွေလးဟာ... ကိုယ့္အတြက္ memory လွလွေလး မခ်န္ခဲ့တာကလည္း အေသအခ်ာပါပဲေလ။

********************

တျခားတပါးေသာ တိုင္းျပည္ကိုေရာက္ေနသူမ်ားအတြက္ ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့သူ ဆိုတာ ေမ့ပစ္လို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ္ကေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ အဲဒီေကာင္းတဲ့အရိပ္က ကိုယ့္တမ်ိဳးသားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳက်န္ေနခဲ့မွာ ျဖစ္ျပီး၊ ကိုယ္က မေကာင္းတာလုပ္မိခဲ့ရင္ အဲဒီအရိပ္မဲက ကိုယ့္ကိုယ္စား ကိုယ့္ေနာက္မွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးနံမည္နဲ႔ခ်ီျပီး က်န္ေနခဲ့မယ္ဆိုတာ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။

မည္သူမဆို ... ေကာင္းေသာ အရိပ္မ်ား ခ်န္ခဲ့ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္...။

ျမန္မာက်ဴးပစ္တြင္ေဖၚျပျပီး။