၄၆။ ထိုးကြင္းၾကီးနဲ႔မိန္းမၾကီး ပံုျပင္

ထိုးကြင္းၾကီးနဲ႔မိန္းမၾကီး ပံုျပင္

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ မ်က္ႏွာၾကီး၊ငယ္မေရြး ဆက္ဆံေဖာ္ေရြသည္။ မင္းတုန္းမင္းၾကီးႏွင့္သာ အကြၽမ္းတ၀င္ျဖစ္သည္။ မင္းညီမင္းသား၊ နန္းတြင္းသူ၊ နန္းတြင္းသားမ်ားႏွင့္သာ ဆက္ဆံသည္ ဟု အထင္ရွိၾကေသာ္လည္း အမွန္မွာ ဆင္းရဲ၊ခ်မ္းသာမေရြး ဆက္ဆံျပီး ဆင္းရဲသူ၊ဆင္းရဲသား၊ တကာ၊ တကာမမ်ား ေက်ာင္းေရာက္လွ်င္လည္း စပ္မိစပ္ရာ ပံု၀တၳဳမ်ားႏွင့္သာ တရားသေဘာမ်ား ေျပာေဟာေသာ အေလ့အထရွိသည္။

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ မင္းႏွင့္တကြနန္းတြင္းအေၾကာင္း၊ တိုင္းေရးျပည္ေရးအေၾကာင္း၊ ထင္ရွားေသာ ဆရာေတာ္မ်ားအေၾကာင္းတို႔ကို သူျမင္ေတြ႔ရသည့္ ရူေဒါင့္မွေန၍ ဟာသဉာဏ္ေႏွာကာ စာခ်ဳိးသည့္ အေလ့မ်ားရွိေသာေၾကာင့္ ဂုဏ္သေရရွိ မင္းညီမင္းသား၊ ဂုဏ္သေရရွိဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္သာ ဆက္ဆံသည္ဟု ထင္ရသည္။

အမွန္မွာဆရာေတာ္သည္ မ်က္ႏွာၾကီး၊ ငယ္မေရြး ဆက္ဆံသည္။ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာမေရြး ေဖၚေရြသည္။ ေန႔စဥ္ပင္ မည္သည့္ တကာ၊တကာမ ေရာက္ေရာက္ စပ္ဆိုင္သလို ပံု၀တၳဳမ်ားႏွင့္ေျပာေဟာျခင္း။ စာသင္သား ရဟန္းသာမေဏမ်ားကို ေန႔၀ါ၊ ည၀ါစာေပပို႔ခ်ျခင္းတို႔ျဖင့္သာ အခ်ိန္ကိုကုန္လြန္ေစသည္။

တေန႔တြင္ တပည့္စာသင္သား ရဟန္း၊သာမေဏမ်ားသည္ ''ေကာေကာ''ဟူေသာပုဒ္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ၀ိျဂိဳဟ္လုပ္၍ အျငင္းထုတ္ေနၾကသည္။အခ်ဳိ႕က ''ေကာေကာ'' ဟူေသာပုဒ္ကို ကုနိပါတပုဗၺ ကရဓါတ္၊ ကြိ၊ ပစၥည္ၾကံ၍ ''ဘာဇနာဒီသုကုစိၦေတ ၀စၥာဒိေက ကေရာတီတိကာေကာ'' ဟု ၀ိျဂဳိဟ္ျပဳၾကသည္။ အခ်ိဳက ရန္သူတို႔၏ ေလး၊ျမွားသံကို နားေထာင္တက္သည့္ ဗ်ဳပြတ္ကုိေထာက္ ၍ ၀ိျဂိဳဟ္ျပဳၾကသည္။

ဤသို႔အျငင္းထုတ္ေနၾကသည့္ အနားသို႔ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ေရာက္သြားေလရာ ''မင္းတို႔... အရင္က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လိုဘဲ၊ ေရးေတးေတးေတာ့အရွိသား၊ ထိုးကြင္းေၾကာင့္ ခက္သကြယ္ ဆိုတာလို ျဖစ္ေနၾကအံုးမယ္'' ေျပာျပီး ေအာက္ပါပံု၀တၳဳကိုေျပာျပေလသည္။

ေရွးအခါက ရြာတရြာတြင္ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္ေသာ ေက်ာင္းၾကီးတေက်ာင္းရွိသည္။ ထိုေက်ာင္း ၾကီးမွာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သည့္ တကာ၊တကာမမ်ားလည္း အလြန္ေပါမ်ား၍ သံုးဆင့္လယ္ေပၚ ေက်ာင္းၾကီးျဖစ္ေလသည္။ က်ယ္ျပန္႔ေသာေက်ာင္း၀င္း ျခံၾကီးထဲတြင္ ဥယ်ာဥ္ဗိမာန္ႏွင့္ ၾကီးမား ေသာ ေရကန္ၾကီးတကန္လည္းရွိသည္။ ထိုေရကန္တြင္ ၾကာရိုး၊ၾကာရြက္တို႔ျဖင့္လည္း ျပည့္ႏွက္ ေနသည္။

တေန႔ေသာ္ ခရီးသြားေယာက္်ားတဦးသည္ ေမာၾကီးပမ္းၾကီးႏွင့္ ထိုေက်ာင္းအနီးသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ ေနကလည္းပူလွသျဖင့္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ၀င္ေရာက္တည္းခိုမိရာမွ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ျဖစ္၍ ဘိနပ္ခြၽတ္ရေတာ့သည္။

ထိုအခါ ခရီးသြားေယာက်ာ္းသည္ မထူးပါဘူးဆိုျပီး အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းသည့္ ေက်ာင္းၾကီးေအာက္ က်ေအာင္ပင္ ၀င္ေရာက္သြားေတာ့သည္။

ထိုအခါေက်ာင္းၾကီးေပၚရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ေက်ာင္းသားကေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚ၍ ေက်ာင္းေအာက္ေရာက္လာသည့္တကာကို ''ဘယ္ကလဲ ဘယ္သူတံုးလို႔ သြားေမးေစစမ္း'' ဟု ခိုင္းလိုက္ေလသည္။

ေက်ာင္းသားကေလးကို ဘုန္းၾကီးကခိုင္းလိုက္သည့္အသံကို ေက်ာင္းေအာက္ေရာက္ေနသည့္တကာက ၾကားလိုက္ရသည္။ ခရီးသြားတကာကလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားႏွင့္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းရွိ ေရကန္တည္းမွ ၾကာရြက္ေတြကြယ္ကာ ၀င္ေရာက္ပုန္းေအာင္းေနသည္။ ထိုတကာ ပုန္းေအာင္း ေနရာသို႔ ေက်ာင္းသားေလးသည္ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈသည္။ ေက်ာင္းသားေလးမွာ တကာမွန္း၊ တကာမမွန္း၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ မသဲကြဲေပ။ ပုန္းေအာင္းေနသည့္ ခရီးသြားေယာက်ာ္းကလည္း ေက်ာင္းသားေလး အနီးအနားသို႔မေရာက္ခင္ ေသခ်ာေအာင္ ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း၍ ပုန္းေအာင္းေလသည္။

ထိုအခါ ဦးေခါင္းမွ ေခါင္းေပါင္းမွာ ေျပေလွ်ာ၍ ပုခံုးေပၚသို႔က်လာသည္။ ကျပာသီေႏွာင္ပင္ က်လာသည့္ ေခါင္းေပါင္းကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္၊ ေအာက္က ပုဆိုးကိုလည္း မတင္ျပီး ေနရာေျပာင္း ၍ ပုန္းေအာင္းသည္။

ေက်ာင္းသားေလးသည္ ျမင္ခဲ့သည့္ အခ်င္းအရာအတိုင္း ေက်ာင္းေပၚရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီးထံ သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ထားသည္။

ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေက်ာင္းသားေလး ေက်ာင္းေပၚေရာက္လာသည္ႏွင့္....
'' ဘယ္သူတုန္းကြ၊ ဘယ္ကလာတာတဲ့တံုး'' ဟုေမးေလရာ ေက်ာင္းသားေလးက...
'' ဘယ္ကလာတာမွန္းလဲ မသိဘူးဘုရား၊ မိန္းမၾကီးတေယာက္ ၾကာရြက္ေတြေအာက္မွာ ပုန္းေနတယ္ဘုရား'' ဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။

''ဟာ...မင္းဟာ မိန္းမၾကီးတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ၊ ခရီးသြားတေယာက္ျဖစ္မွာေပါ့ကြ'' ဟု ဘုန္းေတာ္ၾကီးကေျပာေသာအခါ ေက်ာင္းသားေလးက...
'' ဟုတ္သမွဘုရား မိန္းမၾကီးမွမိန္းမၾကီးအစစ္ပါဘုရား'' ဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
'' ဟ...မင္း ဘာအမွတ္အသားေတြ႔ရလို႔ မိန္းမၾကီးလို႔ေျပာရတာလဲ''
'' မွန္ပါ ေပါင္မွာထိုးကြင္းေတြ ျမင္လိုက္ရပါတယ္ဘုရာ့''
'' ထိုးကြင္းေတြ ျမင္လိုက္ရရင္ ေယာက်ာ္းျဖစ္မွာေပါ့''

'' မဟုတ္ဘူးဘုရာ့ မိန္းမၾကီးမွမိန္းမၾကီးအစစ္ပါဘုရာ့'' ဟုေက်ာင္းသားေလးက ျပန္လည္၍ ေလွ်ာက္ထားေနေလရာ ....

'' မိန္းမဆိုတာ ေရးေတးေတးဘဲ၊ ထိုးကြင္းပါေနတာက ခက္သကြယ္'' ဟုေျပာဆိုလိုက္ေလသည္။

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က တပည့္၊ ရဟန္း၊ သာမေဏမ်ားအား ဤပံုျပင္ေျပာျပျပီး ''မင္းတို႔လဲ ကာေကာပုဒ္ ၀ိျဂိဳလ္ၾကံေနတာ ေရးေတးေတးျဖစ္ေနၾကဦးမယ္။ ေယာက်ာ္းဘဲ၊ မိန္းမဘဲ ကြဲေအာင္လုပ္၊ ဘာဓါတ္ဘဲ၊ ဘာပစၥည္းသက္ျပီး ၀ိျဂိဳဟ္ဘယ္ႏွစ္မ်ဳိး လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ ကြဲေအာင္ လုပ္ၾက'' ဟု ေျပာဆိုဆံုးမျပီး စၾကၤန္ေလွ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။

********************************