မိန္းမေလးတစ္ေယာက္ ရပါတယ္ဗ်ာ...

ထစ္ကနဲဆို... ပူညံ...ပူညံ....

ဒီကေန႔ ပိတ္ရက္၀ယ္... နံနက္ မိုးေသာက္စ....

“မေရႊစုေရ... က်ေနာ္ မနက္တိုင္းေသာက္ေနၾက ေကြကာအုတ္ေတြ ကုန္ေနျပီ...၀ယ္ေပးအံုးေလ...”

“ဟင္... တစ္ေန႔ကပဲ ၀ယ္ထားတာ...ထားေနၾက ေနရာမွာပဲရွိတယ္ေလ... ေသခ်ာ ၾကည့္ပါအံုး...”

“က်ေနာ္ၾကည့္ျပီးျပီ ... မေတြ႔ဘူး...”

မေရႊစု ထိုင္ေနရာမွ ထကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ ကက္ဘိနက္အေပၚထပ္ကိုဖြင့္ ေရွ႔က သၾကားပုလင္းကို ဖယ္လိုက္ေသာအခါ ေကြကာအုတ္ေတြ ထည့္ထားေသာ ပုလင္းက ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္။

“ကဲ...ကဲ... ေရာ့... ေဟာသမွာ...တကတဲေတာ္... ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္ယာပဲဟာ... နည္းနည္းပါးပါးေလးလဲ ေရွ႔ကဘူးေလး ဘာေလး ဖယ္ျပီး ၾကည့္မွေပါ့... ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေထာင့္မွာရွိသလဲ ဆိုတာ ဒီဂရီ အတိအက်နဲ႔ ေျမပံုညႊန္း လုပ္ထားရမလို ျဖစ္ေနျပီ”

ေခါင္းကုပ္ရင္း ကိုေရခ်မ္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျငိမ္ေနေလ၏။

+++++

နံနက္စာ ခ်က္ျပဳတ္ခ်ိန္...

“အယ္... အယ္... ဒီမွာ အမိႈက္ေတာင္းထဲ စားစရာေတြ ဘာလို႔ လႊတ္ပစ္တာလဲ... သူမ်ား စားခ်င္လို႔ သိမ္းထားတာၾကီးကို... “

“မသိဘူးေလ... ေရခဲေသတၱာထဲ ျမင္ေနတာၾကာျပီး မစားေတာ့ဘူးထင္လို႔ အမိႈက္႐ႈပ္လို႔...”

“ေတြ႔လား... ေတြ႔လား... သူဘာသာ မစားခ်င္တိုင္း သူမ်ား ပစၥည္းေတြကို ေလွ်ာက္လြတ္ပစ္တယ္... မဟုတ္တာဆို လႊတ္ပစ္... သူမ်ား ေရခဲေသတၱာထဲကဟာ ေတြ မသိပဲ ဘာမွ လာမကိုင္နဲ႔... ဒါပဲ...”

ကိုေရခ်မ္းသည္ မေရႊစု မ်က္ေစာင္းလြတ္ရာ အရပ္သို႔ ကမန္ကတန္း ေျပးေရွာင္သြား၏။

+++++

သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾကရာတြင္...

“ဟယ္ေတာ့... ၾကမ္းတိုက္တာကလဲ ဆပ္ျပာရည္ေတြ အဲသေလာက္ ထည့္ရသလားဟယ္.... ျပီးေတာ့ ၾကည့္ပါအံုး... ေယာက္်ား ရင့္မာၾကီးျဖစ္ျပီး အားေလးဘာေလးထည့္ တိုက္ပါလားလို႔... ဒီမွာ ၾကမ္းျပင္က အမဲေတြ ေျပာင္လဲ မေျပာင္ဘူး...”

“ေအးပါကြာ... ေအးပါကြာ... ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္တိုက္လိုက္ပါမယ္....”

“ေတာ္ျပီ....ေတာ္ျပီ... ကိုယ့္ဘာသာပဲ လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္... တကတဲ... အကူအညီရမလား ခိုင္းမိပါတယ္... မထူးပါဘူး... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္ပဲ ျပန္လုပ္ရတာပဲ...”

ကိုေရခ်မ္းမွာကား တဘက္ကေလး ပခုန္းေပၚတင္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာ အလ်င္အျမန္ လစ္ထြက္သြား၏။

+++++

ေန႔လည္ ေန႔ခင္း အနားယူရာ၀ယ္...

“အမေလး... အိမ္အလုပ္ေတြ လုပ္ရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာ... ဇက္ေၾကာေတြတက္ ေညာင္းလိုက္တာမ်ား...”

“က်ေနာ္ ေဆးလိမ္းျပီး ႏွိပ္ေပးမယ္ေလ...”

“အရင္တုန္းက စာက်က္ေနရင္း ဇက္ေၾကာတက္ရင္ ေမေမ ဆို အျမဲႏွိပ္ေပးတာ သိလား...”

“ေအးပါ...ေအးပါ... က်ေနာ္လည္း လုပ္ေပးပါတယ္...”

+++++

ညေနခင္း ေရွာ့ပင္းစင္တာ ....

“ဟင္... ၾကက္ဥ သြား၀ယ္ထားလိုက္ပါလို႔ ေျပာတာ... ဘယ္မတုန္း...”

“ၾကက္ဥ... ဟုတ္လား... ဘယ္တုန္းက ၀ယ္ခိုင္းလို႔လဲ....”

“ေတြ႔လား... အဲသာေၾကာင့္မို႔ သူမ်ား ေျပာတယ္... အျပင္ထြက္ရင္ နားက အဲဒီနားၾကပ္ၾကီး ျဖဳတ္ထားပါဆို၊ သူမ်ားေျပာသမွ် ဘာမွ မၾကားဘူး။ တကတဲ နားေလးေနတဲ့ သူနဲ႔ ေစ်း၀ယ္ထြက္ေနရသလို ျဖစ္ေနျပီ။ သူမ်ားဟိုဘက္မွာ တျခားလိုတာေတြ သြား၀ယ္ေနတုန္း ရပ္ေစာင့္မေနနဲ႔... ၾကက္ဥတန္းသြားျပီး ၾကက္ဥ တစ္ထုတ္ယူထားလိုက္လို႔ ေျပာတယ္ေလ...။ ရွိသမွ် အလုပ္ သူမ်ားကိုပဲ ေစာင့္ေနရင္ ဘယ္လာ ျပီးေတာ့မွာလဲ... ငါ့ႏွယ္ေနာ္... ၾကက္ဥတန္းက အေ၀းၾကီးရယ္ ျပန္သြားရအံုးမယ္...”

“က်ေနာ္ အခု သြားလိုက္မယ္ေလ... ေရာ့... တြန္းလွည္း ကိုင္ထားလိုက္....”

“ေတာ္ေတာ့...ဒီမွာပဲ ပိုက္ဆံေပးဖို႔ တန္းစီထားႏွင့္လိုက္... သူသြားရင္ လႈပ္စိ လႈပ္စိနဲ႔ ၾကာအံုးမယ္...  ကိုယ့္ဘာသာပဲ ေျပးလိုက္ေတာ့မယ္... တကယ္...ပဲ...”

မေရႊစုသည္ အေျပးအလႊားႏွင့္ ၾကက္ဥထုတ္ကို သြားယူကာ ျပန္လာသည္။ ကိုေရခ်မ္းက အနားကပ္ကာ တိုးတိုး ေျပာ၏။

“ခုနတုန္းကေလ... ရီရတယ္... သိလား။ အဲ့ အေရွ႔က တန္းစီေနတဲ့ မိန္းမ ကေလ... သူ႔ ေယာက္်ားကို ဆူေနတာဗ်ာ...”

“ဟုတ္လား... ေကာင္းတာေပါ့... အေဖၚ ရသြားျပီ မဟုတ္လား...”

မေရႊစုက ခပ္တည္တည္ေျပာေတာ့ ကိုေရခ်မ္းက ျပံဳးစိစိ လုပ္ေနေလ၏။

+++++

အိမ္ျပန္အေရာက္....


၀ယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြ သိမ္းဆည္းရင္း သီခ်င္း နားေထာင္ရန္ ကြန္ျပဴတာ ဖြင့္လိုက္သည္။ ပထမဆံုး ထြက္လာတဲ့ သီခ်င္းက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေမာင္ေၾကးမံုရဲ႔သီခ်င္း...။ 

 ပူညံ ပူညံ

ေတးဆို၊ ေတးေရး - ေမာင္ေၾကးမံု 

မေရႊစု နဲ႔ ကိုေရခ်မ္းတို႔ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ တဟားဟား ေအာ္ရယ္မိၾကေလေတာ့သည္။ ကိုေရခ်မ္း က ရယ္ရင္းေမာရင္း မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။

 “ဟိ... ကြက္တိပဲကြာ...”

“ေအာင္မယ္... ဘာကြက္တိလဲ...”

“ေၾသာ္... မႈတ္ပါဘူး... ဟို ေရွာ့ပင္စင္တာမွာ ေတြ႔တဲ့ မိန္းမနဲ႔ ကြက္တိ တူတာကို ေျပာတာပါကြယ္... “

+++++


ဘေလာ့ဖတ္လာ မိတ္သဟာမ်ား ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္ ဘ၀အေမာမ်ားေျပေပ်ာက္ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္... 
း)
ကိုေရခ်မ္း + မေရႊစု