ဒီကေန႔ ၀ါဆိုလျပည့္ေန...။
မနက္ေစာေစာစီးစီးမွာပဲ မိုးေတြကရြာေနလိုက္တာ သဲၾကီးမဲၾကီး။ ႐ံုးသြားရမွာမို႔ ဥပုသ္ ဘယ္ေစာင့္ႏိုင္မလဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ တႏွစ္မွာ ဥပုသ္မေစာင့္မေနရ ရက္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီရက္ေတြက ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ရယ္၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ရယ္နဲ႔ ႏွစ္ဆန္း၁ရက္ေန႔ေတြပဲ။ ခုေတာ့ လျပည့္ရက္ေတြက ပိတ္ရက္ေတြနဲ႔ တိုက္မွပဲ ဥပုသ္ေစာင့္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဥပုသ္မေစာင့္ျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလို႔ ထင္တာ ရတန္သေလာက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္အထြာေလးနဲ႔ကိုယ္ ကိုယ့္အတိုင္းအတာေလးနဲ႔ ၾကိဳးစားျပီး လုပ္ယူတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တအားလည္း လုပ္ျဖစ္တယ္မဟုတ္ျပန္ဘူး။ က်ဴးပစ္ကေမာင္ေလးကိုေဇၾကီးလို စေနတိုင္းလည္း ဥပုသ္မေစာင့္ျဖစ္ဘူး။ ႐ံုးမသြားခင္ ၁နာရီ ဘုရားေရွ႔ တရားထိုင္တယ္ဆိုတာ အားက်သာတာ ရွိတာ။ ကိုယ့္ဘာသာက်ေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ တရားစခန္းဆိုတာလည္း မ၀င္ျဖစ္တာ ၾကာလွပါျပီ။
မနက္ မ်က္စိႏွစ္လံုးပြင့္လို႔ အိပ္ရာကမထခင္ ပထမဆံုးသတိတရနဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္က သရဏဂံု၃ပါးရြတ္လိုက္တာပါပဲ။ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ရင္းနဲ႔လည္း တျခား ဘာမွ မေတြးမိေအာင္ ဒါပဲရြတ္ေနတာပဲ။ အဲသာကို အက်င့္လုပ္ထားပါတယ္။ အက်င့္လုပ္ထားတဲ့အတြက္ အလိုလို ကို ရြတ္ေနျပီးသား ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ တခါတေလ လူ႔စိတ္ဆိုတာ အစိုးရတာ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး...။ မနက္ေစာေစာစီးစီး မဂၤလာရွိရွိေနရမဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္တိုစရာေတြ စိတ္ပူပင္စရာေတြ ႐ုတ္တရက္ေတြးရင္ ေတြးေနမိတတ္တာ။ ဆိုေတာ့ ဘာမွ မေတြးမိေအာင္ ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ သရဏဂံုတည္ေနတာ အေကာင္းဆံုးလို႔ မေရႊစု ယူဆတာပဲ။
ထံုးစံကေတာ့ ရံုးသြားမဲ့ မနက္တိုင္း ကိုေရခ်မ္းက အိပ္ရာလာႏိႈးေလ့ရွိတယ္။ သူမႏိႈးခင္ကတဲကေတာ့ ႏိုးေနတာေပါ့။ သူကေတာ့ မနက္သမား။ ညဖက္ ဘယ္ေလာက္ မိုးခ်ဳပ္အိပ္အိပ္ မနက္ကို အေစာၾကီးထ။ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ဘုရားပန္းလဲ ေသာက္ေတာ္ေရကပ္ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ ဘုရားရွိခိုး။ ျပီးရင္ မနက္စာ စားရင္း ေကာ္ဖီကို ဇိမ္ေလးနဲ႔ေသာက္ ေအးေအးေဆးေဆး သတင္းထိုင္ၾကည့္တတ္တာ။ မေရႊစု ႐ံုးထဲ့ဖို႔ ေန႔လည္စာ မနက္စာကိုလည္း သူပဲျပင္ေပး ထည့္ေပးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ညကတဲက အဆင္သင့္ အားလံုး လုပ္ေပးထားတာေပါ့ေလ။ သူက ေႏႊးျပီး ထည့္ေပးတာေပါ့။
မေရႊစုက အိပ္ရာေစာေစာမထႏိုင္ေတာ့ ရံုးသြားမဲ့ မနက္ဆို ဘုရားထိုင္ရွိခိုးဖို႔ အခ်ိန္မရဘူး။ လက္အုပ္ပဲ ခ်ီရေတာ့တယ္။ ကားေပၚေရာက္ရင္ေတာ့ တမနက္စာ ဘုရားစာရြတ္ေပါ့။ သံဗုေဒၶ ၉ေခါက္၊ ေမတၱာသုတ္ ၉ေခါက္ နဲ႔ ဓါရဏ ပရိတ္ရြတ္၊ ျပီးေတာ့ သတၱ၀ါေတြအားလံုး ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀။ အခ်ိန္ရေသးရင္ေတာ့ တရားမွတ္ေပါ့။ မနက္ပိုင္း ႐ံုးသြားရင္း ကားေပၚမွာ ကိုေရခ်မ္းနဲ႔ စကားတခြန္းမွ ေျပာေလ့မရွိဘူး။ ႐ံုးေရွ႔ေရာက္ေတာ့မွပဲ သူ႔ကို သြားျပီေနာ္လို႔ တခြန္းႏႈတ္ဆက္၊ ကားျဖည္းျဖည္းေမာင္းလို႔ တခြန္းေျပာ။ ဒါပဲ။
သူလိုက္ပို႔တဲ့ ေန႔ဆို ႐ံုးကို မနက္ ၇နာရီခြဲဆို ေရာက္ျပီကိုး။ မနက္၈နာရီမွာ ႐ံုးခ်ိန္စေပမဲ့ ႐ံုး၀န္ထမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၈ခြဲေလာက္မွ ေရာက္ၾကတာမ်ားတယ္။ မေရႊစုက ႐ံုးထဲ၀င္တာနဲ႔ ႐ံုးသမားေတြကို ေမတၱာစပို႔တာပဲ။ မဂၤလာရွိေသာနံနက္ခင္းမွာ မဂၤလာရွိေသာ စကားမ်ားေျပာရျပီး ေကာင္းေသာမဂၤလာအျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ ဘာညာ စသျဖင့္ စိတ္ထဲ တတ္သမွ် မွတ္သမွ်လည္း ရြတ္လိုက္ေသးသကိုး။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္စားပြဲေရာက္တာနဲ႔ နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဘုရားပံုေတာ္ကို၀တ္ျပဳျပီး တရားမွတ္တာပဲ။ အခန္းထဲကသူေတြက ၈ခြဲေလာက္မွေရာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ၄၅မိနစ္ေလာက္ တရားမွတ္ခ်ိန္ရပါတယ္။ တခါတေလလည္း ေကာင္းေကာင္းမွတ္လို႔ ရတယ္။ တခါတေလလည္း စိတ္ေတြ ပ်ံ႔လြင့္နဲ႔ေပါ့။ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ေန႔ေတြဆို နည္းနည္းလဲ အိပ္ငိုက္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တအားအိပ္ေရးပ်က္လို႔ ေခါင္းကိုက္ေနရင္ တရား မမွတ္မျဖစ္ မွတ္ကိုမွတ္ရပါတယ္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး တရားမွတ္ေလးနဲ႔ေနလိုက္ရင္ စိတ္လည္း ၾကည္လင္တယ္။ တေန႔လံုး ေနလို႔ ထိုင္လို႔လည္း ေကာင္းသြားပါတယ္။
႐ံုးမွာ အလုပ္သိပ္မမ်ားဖူး ဆိုရင္ေတာ့ တရားေလးဘာေလး ဆက္နာေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကရဲ႔ တရားထိုင္နည္းနဲ႔ ဟိုးတုန္းကဦးဉာဏ္ဏိႆရ တရားေခြေတြပဲ ႐ံုးက ကြန္ျပဴတာမွာ ရွိလို႔ အဲဒီအေခြေတြပဲ လွည့္ပတ္ နာေလ့ရွိတယ္။ မနက္ပိုင္း ၄၅မိနစ္စာ တရားနာျပီးသြားရင္ေတာ့ သီခ်င္းေလးဘာေလး ဆက္နားေထာင္ခ်င္ရင္ေထာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ သတင္းနားေထာင္ေပါ့။ အလုပ္မ်ားေနရင္ေတာ့ တရားမနာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ နားမွာ တရားဖြင့္ထားတဲ့ နားၾကပ္ၾကီးတတ္ထားျပီး စိတ္က ဘာမွ အာ႐ံုမစူးစိုက္ႏိုင္ရင္ အလကားပဲကိုး။
ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္လုပ္လိုက္ ဘေလာ့ေတြ ဖိုရမ္ေတြဖတ္လိုက္ သတင္းေလး ဖတ္လိုက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေျပာင္လိုက္ ေနာင္လိုက္နဲ႔ ႐ံုးမွာ တေနကုန္တာပါပဲ။ ေန႔လည္စာ ထမင္းဘူးပါလို႔ ထမင္းလဲ ထြက္မစားျဖစ္ဘူး။ တခါတခါ ထိုင္ရာတာ ေညာင္းလာရင္ ေျခလွမ္း ၃၀၀ေလာက္လွမ္းမွ ေရာက္တဲ့ ေကာရစ္ေဒါကေန အေ၀းက ကြန္ဒိုေတြ ဘန္ကလို အိမ္ေတြ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြ မ်က္လံုးအေညာင္းေျပၾကည့္ရင္း ေနပူစာ လႈံရတယ္။
ညေန ၅နာရီခြဲရင္ေတာ့ ပံုမွန္ျပန္တာပဲ။ ႐ံုးကေန ၁က်ပ္ခြဲေပးစီးရင္ မားစလင္းထိေရာက္တဲ့ အလုပ္သမားေတြစီးတဲ့ မေလးရွားကို သြားတဲ့ ဘတ္စ္ကားျပာၾကီး ရွိတယ္။ အဲဒီကားၾကီးကို နာရီ၀က္ သာသာေလာက္စီးရင္ မားစလင္းေရာက္ေရာ။ ႐ံုးအျပန္ကားေပၚမွာေတာ့ ဘုရားစာမရြတ္ျဖစ္ဘူး။ တျခားဌာနက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႐ံုးသတင္းပလင္း ဖလွယ္ရတယ္။ မားစလင္းကေန အိမ္ထိ တခါ ရထားစီးတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ စာအုပ္ဖတ္ေတာ့တာပဲ။ တရားစာအုပ္ဖတ္တာ နည္းပါတယ္။ ကိုေဇၾကီးတို႔ ဘာသာေရးသရက္မွာ တင္ေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြတိုင္း အလ်င္မွီေအာင္ေတာ့ လိုက္ကူးသား။ တအုပ္မွေတာ့ မဖတ္ျဖစ္ဖူး။ တေလာက သူငယ္ခ်င္းအိမ္ အလွဴသြားေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ဟိုးေရွးစာအုပ္ေဟာင္းေတြ ေတြ႔တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက တရားစာအုပ္ကလြဲလို႔ ဘာမွ မဖတ္ေတာ့တာမို႔ နင္လိုခ်င္ အဲဒီစာအုပ္ေတြ ၾကိဳက္တာယူသြားလိုက္တဲ့။ မေရႊစု ခမွ်ာ အားရ၀မ္းသာနဲ႔ တကယ္လားဆိုျပီး ယူလာလိုက္တာေပါ့။
ျပီးေတာ့ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကို က်ဴးပစ္မွာ ကိုေဇၾကီးတို႔ တင္ေပးထားတဲ့ တရားစာအုပ္ေတြ ကူးထားတာ အားလံုးပို႔ေပးမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ကိုယ္မဖတ္ျဖစ္ေပမဲ့ တကယ္ဖတ္ျဖစ္မဲ့သူဆီပို႔ေပးျပီး ရသမွ် ကုသုလ္ၾကံဖန္ယူခ်င္ေသးတာကိုး။ တကယ္လို႔မ်ား ေနာက္ဘ၀တခုခုမွာ နင္ေကာင္းရာေရာက္ေနလို႔ ငါ့ကိုသတိတရ ရွာၾကည့္လို႔ မဟုတ္တဲ့ေနရာေရာက္ေနရင္ ကူညီဖို႔ ေမ့နဲ႔ေနာ္လို႔ တဆက္ထဲ မွာထားရေသးတယ္။ သူကလည္း ေအးပါဟယ္တဲ့ ဂတိေပးရွာတယ္။
ဒါနဲ႔ ကား၊ ရထား၊ ကားစတာေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည၇နာရီေက်ာ္ေနျပီ။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ညီမေတာ္ခ်က္ထားတဲ့ ညစာကို နည္းနည္းပါးပါး ႏွမ္း၀င္ျဖဴးေပးျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ ၈နာရီေပါ့။ ခုတေလာ ကိုေရခ်မ္းက ျပန္တာ မိုးခ်ဳပ္လို႔ သူ႔ကို ထမင္းစား မေစာင့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူက ည၁၀နာရီေလာက္မွ ျပန္ေရာက္တာကိုး။ သူပံုမွန္ျပန္လာခ်ိန္ကေတာ့ ၈နာရီေလာက္။ အဲသာဆို သူေရမိုးခ်ိဳးျပီး ၈ခြဲမွာ ညစာအတူစားၾက။
ည ၁၀နာရီဆို မ်က္ႏွာသစ္ ေျခလက္ေဆးေၾကာသန္႔စင္ျပီး တအိမ္လံုး မီးပိတ္၊ နာရီ၀က္တရားထိုင္ၾကတယ္။တေန႔လံုး အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ စိတ္က ပ်ံ႔ေတာ့ ပ်ံ႔လြင့္တာပဲ။ ဒါေပသိ ၾကိဳးစားျပီးေတာ ့ေတာ့ ထိုင္ၾကရတာပဲေပါ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားေတြ ေဟာၾကားသလို တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ကို က်ဴးလုပ္တာပဲကိုး။ တေန႔လံုး အလုပ္ထဲမွာ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြနဲ႔ ညစ္ေပ နပန္းလံုးခဲ့တယ္ဆိုရင္ ညမွာ တရားထိုင္လိုက္ရင္ ေနာင္အခါအတြက္ အနည္းငယ္ေတာ့ ဆင္ျခင္တုန္တရား ရသြားတာပဲကိုး။ ကိုယ္ဘာမွားသြားသလဲဆိုတာ ဒီအခ်ိန္မွာ ရွင္းရွင္းၾကီးေပၚလာျပီကိုး။ စိတ္ဆိုတဲ့အရာကလဲ ေတာ္ေတာ္ဆန္းၾကယ္တဲ့အရာ။ စိတ္ကိုျပန္ၾကည့္တဲ့ အခါ အရမ္းကို စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လူကိုယ္ကို တေန႔ အနည္းဆံုး တခါ သန္႔စင္ေအာင္ ေရခ်ိဳးေပးသလို စိတ္ကို သန္႔စင္ေအာင္ ေရခ်ိဳးေပးဖို႔၊ ကိုယ့္စိတ္ထဲျဖစ္ေနတာကို အလြတ္မရွိ စဥ္ဆက္မျပတ္သိေအာင္က်င့္ဖို႔ကလည္း အမ်ားၾကီး အေရးၾကီးတာကိုးေနာ္။ တရားတခါမွ မထိုင္ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အမယ္.. နင္က ဒီေလာက္တရားထိုင္ေနတာ တရားခုထိ မေပါက္ေသးဘူးလားလို႔ ေနာက္ေျပာင္ၾကေတာ့... တရားထိုင္ၾကည့္ေတာ့မွပဲ မေရႊစုဆိုတဲ့ အပုတ္ေကာင္ၾကီး ေတာ္ေတာ္တရားမရေသးတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့တယ္လို႔ပဲ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။ အဟုတ္ပါပဲ။
တရားထိုင္ျပီးရင္ မေရႊစုက ဘုရားစာဆက္ရြတ္၊ ဓမၼစၾကာ၊ ေမတၱာသုတ္၊ ေဗာဇဥ္သုတ္၊ မဂၤလသုတ္ စသျဖင့္၊ ပရိတ္ၾကီး ၁၁သုတ္လံုးေတာ့ မရြတ္ျဖစ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါးပုတီးဆက္စိတ္တယ္။ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀။ သာဆိုရင္ မေရႊစုတို႔ရဲ႔မိသားစုရဲ႔ တေန႔တာ ျပီးသြားျပီပဲ။ ကိုေရခ်မ္းက တရားထိုင္ျပီးတာနဲ႔ အိပ္ရာ၀င္ပါတယ္။ မေရႊစုကေတာ့ ဘုရားဆက္ရွိခိုးျပီးတာနဲ႔ မအိပ္ေသးပဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ ကြန္ျပဴတာျပန္ကိုင္ပါတယ္။ တခါတေလ ပန္းခ်ီဆြဲပါတယ္။ တခါတေလ စာေရးပါတယ္။ တခါေလ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာပါတယ္။ ည ၁၂နာရီ ၁ခ်က္ေလာက္မွ ပံုမွန္အိပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မေရႊစု တေန႔တာဟာ အေကာင္းၾကီးမဟုတ္ေပမဲ့ အဆိုးၾကီးမဟုတ္တဲ့ နိစၥဒူ၀ေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနရပါတယ္။
ဒီေန႔ေတာ့ ၀ါဆိုလျပည့္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီေန႔ည ဓမၼစၾကာစုရြတ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ တရားထိုင္တာကေတာ့ ကိုေရခ်မ္းကိုလည္း စည္း႐ံုးၾကည့္ျပီး ၁နာရီ ၾကိဳးစား ထိုင္ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါေၾကာင္း။
မနက္ေစာေစာစီးစီးမွာပဲ မိုးေတြကရြာေနလိုက္တာ သဲၾကီးမဲၾကီး။ ႐ံုးသြားရမွာမို႔ ဥပုသ္ ဘယ္ေစာင့္ႏိုင္မလဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ တႏွစ္မွာ ဥပုသ္မေစာင့္မေနရ ရက္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီရက္ေတြက ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ရယ္၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ရယ္နဲ႔ ႏွစ္ဆန္း၁ရက္ေန႔ေတြပဲ။ ခုေတာ့ လျပည့္ရက္ေတြက ပိတ္ရက္ေတြနဲ႔ တိုက္မွပဲ ဥပုသ္ေစာင့္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဥပုသ္မေစာင့္ျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလို႔ ထင္တာ ရတန္သေလာက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္အထြာေလးနဲ႔ကိုယ္ ကိုယ့္အတိုင္းအတာေလးနဲ႔ ၾကိဳးစားျပီး လုပ္ယူတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တအားလည္း လုပ္ျဖစ္တယ္မဟုတ္ျပန္ဘူး။ က်ဴးပစ္ကေမာင္ေလးကိုေဇၾကီးလို စေနတိုင္းလည္း ဥပုသ္မေစာင့္ျဖစ္ဘူး။ ႐ံုးမသြားခင္ ၁နာရီ ဘုရားေရွ႔ တရားထိုင္တယ္ဆိုတာ အားက်သာတာ ရွိတာ။ ကိုယ့္ဘာသာက်ေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ တရားစခန္းဆိုတာလည္း မ၀င္ျဖစ္တာ ၾကာလွပါျပီ။
မနက္ မ်က္စိႏွစ္လံုးပြင့္လို႔ အိပ္ရာကမထခင္ ပထမဆံုးသတိတရနဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္က သရဏဂံု၃ပါးရြတ္လိုက္တာပါပဲ။ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ရင္းနဲ႔လည္း တျခား ဘာမွ မေတြးမိေအာင္ ဒါပဲရြတ္ေနတာပဲ။ အဲသာကို အက်င့္လုပ္ထားပါတယ္။ အက်င့္လုပ္ထားတဲ့အတြက္ အလိုလို ကို ရြတ္ေနျပီးသား ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ တခါတေလ လူ႔စိတ္ဆိုတာ အစိုးရတာ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး...။ မနက္ေစာေစာစီးစီး မဂၤလာရွိရွိေနရမဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္တိုစရာေတြ စိတ္ပူပင္စရာေတြ ႐ုတ္တရက္ေတြးရင္ ေတြးေနမိတတ္တာ။ ဆိုေတာ့ ဘာမွ မေတြးမိေအာင္ ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ သရဏဂံုတည္ေနတာ အေကာင္းဆံုးလို႔ မေရႊစု ယူဆတာပဲ။
ထံုးစံကေတာ့ ရံုးသြားမဲ့ မနက္တိုင္း ကိုေရခ်မ္းက အိပ္ရာလာႏိႈးေလ့ရွိတယ္။ သူမႏိႈးခင္ကတဲကေတာ့ ႏိုးေနတာေပါ့။ သူကေတာ့ မနက္သမား။ ညဖက္ ဘယ္ေလာက္ မိုးခ်ဳပ္အိပ္အိပ္ မနက္ကို အေစာၾကီးထ။ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ဘုရားပန္းလဲ ေသာက္ေတာ္ေရကပ္ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ ဘုရားရွိခိုး။ ျပီးရင္ မနက္စာ စားရင္း ေကာ္ဖီကို ဇိမ္ေလးနဲ႔ေသာက္ ေအးေအးေဆးေဆး သတင္းထိုင္ၾကည့္တတ္တာ။ မေရႊစု ႐ံုးထဲ့ဖို႔ ေန႔လည္စာ မနက္စာကိုလည္း သူပဲျပင္ေပး ထည့္ေပးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ညကတဲက အဆင္သင့္ အားလံုး လုပ္ေပးထားတာေပါ့ေလ။ သူက ေႏႊးျပီး ထည့္ေပးတာေပါ့။
မေရႊစုက အိပ္ရာေစာေစာမထႏိုင္ေတာ့ ရံုးသြားမဲ့ မနက္ဆို ဘုရားထိုင္ရွိခိုးဖို႔ အခ်ိန္မရဘူး။ လက္အုပ္ပဲ ခ်ီရေတာ့တယ္။ ကားေပၚေရာက္ရင္ေတာ့ တမနက္စာ ဘုရားစာရြတ္ေပါ့။ သံဗုေဒၶ ၉ေခါက္၊ ေမတၱာသုတ္ ၉ေခါက္ နဲ႔ ဓါရဏ ပရိတ္ရြတ္၊ ျပီးေတာ့ သတၱ၀ါေတြအားလံုး ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀။ အခ်ိန္ရေသးရင္ေတာ့ တရားမွတ္ေပါ့။ မနက္ပိုင္း ႐ံုးသြားရင္း ကားေပၚမွာ ကိုေရခ်မ္းနဲ႔ စကားတခြန္းမွ ေျပာေလ့မရွိဘူး။ ႐ံုးေရွ႔ေရာက္ေတာ့မွပဲ သူ႔ကို သြားျပီေနာ္လို႔ တခြန္းႏႈတ္ဆက္၊ ကားျဖည္းျဖည္းေမာင္းလို႔ တခြန္းေျပာ။ ဒါပဲ။
သူလိုက္ပို႔တဲ့ ေန႔ဆို ႐ံုးကို မနက္ ၇နာရီခြဲဆို ေရာက္ျပီကိုး။ မနက္၈နာရီမွာ ႐ံုးခ်ိန္စေပမဲ့ ႐ံုး၀န္ထမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၈ခြဲေလာက္မွ ေရာက္ၾကတာမ်ားတယ္။ မေရႊစုက ႐ံုးထဲ၀င္တာနဲ႔ ႐ံုးသမားေတြကို ေမတၱာစပို႔တာပဲ။ မဂၤလာရွိေသာနံနက္ခင္းမွာ မဂၤလာရွိေသာ စကားမ်ားေျပာရျပီး ေကာင္းေသာမဂၤလာအျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ ဘာညာ စသျဖင့္ စိတ္ထဲ တတ္သမွ် မွတ္သမွ်လည္း ရြတ္လိုက္ေသးသကိုး။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္စားပြဲေရာက္တာနဲ႔ နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဘုရားပံုေတာ္ကို၀တ္ျပဳျပီး တရားမွတ္တာပဲ။ အခန္းထဲကသူေတြက ၈ခြဲေလာက္မွေရာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ၄၅မိနစ္ေလာက္ တရားမွတ္ခ်ိန္ရပါတယ္။ တခါတေလလည္း ေကာင္းေကာင္းမွတ္လို႔ ရတယ္။ တခါတေလလည္း စိတ္ေတြ ပ်ံ႔လြင့္နဲ႔ေပါ့။ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ေန႔ေတြဆို နည္းနည္းလဲ အိပ္ငိုက္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တအားအိပ္ေရးပ်က္လို႔ ေခါင္းကိုက္ေနရင္ တရား မမွတ္မျဖစ္ မွတ္ကိုမွတ္ရပါတယ္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး တရားမွတ္ေလးနဲ႔ေနလိုက္ရင္ စိတ္လည္း ၾကည္လင္တယ္။ တေန႔လံုး ေနလို႔ ထိုင္လို႔လည္း ေကာင္းသြားပါတယ္။
႐ံုးမွာ အလုပ္သိပ္မမ်ားဖူး ဆိုရင္ေတာ့ တရားေလးဘာေလး ဆက္နာေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကရဲ႔ တရားထိုင္နည္းနဲ႔ ဟိုးတုန္းကဦးဉာဏ္ဏိႆရ တရားေခြေတြပဲ ႐ံုးက ကြန္ျပဴတာမွာ ရွိလို႔ အဲဒီအေခြေတြပဲ လွည့္ပတ္ နာေလ့ရွိတယ္။ မနက္ပိုင္း ၄၅မိနစ္စာ တရားနာျပီးသြားရင္ေတာ့ သီခ်င္းေလးဘာေလး ဆက္နားေထာင္ခ်င္ရင္ေထာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ သတင္းနားေထာင္ေပါ့။ အလုပ္မ်ားေနရင္ေတာ့ တရားမနာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ နားမွာ တရားဖြင့္ထားတဲ့ နားၾကပ္ၾကီးတတ္ထားျပီး စိတ္က ဘာမွ အာ႐ံုမစူးစိုက္ႏိုင္ရင္ အလကားပဲကိုး။
ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္လုပ္လိုက္ ဘေလာ့ေတြ ဖိုရမ္ေတြဖတ္လိုက္ သတင္းေလး ဖတ္လိုက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေျပာင္လိုက္ ေနာင္လိုက္နဲ႔ ႐ံုးမွာ တေနကုန္တာပါပဲ။ ေန႔လည္စာ ထမင္းဘူးပါလို႔ ထမင္းလဲ ထြက္မစားျဖစ္ဘူး။ တခါတခါ ထိုင္ရာတာ ေညာင္းလာရင္ ေျခလွမ္း ၃၀၀ေလာက္လွမ္းမွ ေရာက္တဲ့ ေကာရစ္ေဒါကေန အေ၀းက ကြန္ဒိုေတြ ဘန္ကလို အိမ္ေတြ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြ မ်က္လံုးအေညာင္းေျပၾကည့္ရင္း ေနပူစာ လႈံရတယ္။
ညေန ၅နာရီခြဲရင္ေတာ့ ပံုမွန္ျပန္တာပဲ။ ႐ံုးကေန ၁က်ပ္ခြဲေပးစီးရင္ မားစလင္းထိေရာက္တဲ့ အလုပ္သမားေတြစီးတဲ့ မေလးရွားကို သြားတဲ့ ဘတ္စ္ကားျပာၾကီး ရွိတယ္။ အဲဒီကားၾကီးကို နာရီ၀က္ သာသာေလာက္စီးရင္ မားစလင္းေရာက္ေရာ။ ႐ံုးအျပန္ကားေပၚမွာေတာ့ ဘုရားစာမရြတ္ျဖစ္ဘူး။ တျခားဌာနက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ႐ံုးသတင္းပလင္း ဖလွယ္ရတယ္။ မားစလင္းကေန အိမ္ထိ တခါ ရထားစီးတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ စာအုပ္ဖတ္ေတာ့တာပဲ။ တရားစာအုပ္ဖတ္တာ နည္းပါတယ္။ ကိုေဇၾကီးတို႔ ဘာသာေရးသရက္မွာ တင္ေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြတိုင္း အလ်င္မွီေအာင္ေတာ့ လိုက္ကူးသား။ တအုပ္မွေတာ့ မဖတ္ျဖစ္ဖူး။ တေလာက သူငယ္ခ်င္းအိမ္ အလွဴသြားေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ဟိုးေရွးစာအုပ္ေဟာင္းေတြ ေတြ႔တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက တရားစာအုပ္ကလြဲလို႔ ဘာမွ မဖတ္ေတာ့တာမို႔ နင္လိုခ်င္ အဲဒီစာအုပ္ေတြ ၾကိဳက္တာယူသြားလိုက္တဲ့။ မေရႊစု ခမွ်ာ အားရ၀မ္းသာနဲ႔ တကယ္လားဆိုျပီး ယူလာလိုက္တာေပါ့။
ျပီးေတာ့ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကို က်ဴးပစ္မွာ ကိုေဇၾကီးတို႔ တင္ေပးထားတဲ့ တရားစာအုပ္ေတြ ကူးထားတာ အားလံုးပို႔ေပးမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ကိုယ္မဖတ္ျဖစ္ေပမဲ့ တကယ္ဖတ္ျဖစ္မဲ့သူဆီပို႔ေပးျပီး ရသမွ် ကုသုလ္ၾကံဖန္ယူခ်င္ေသးတာကိုး။ တကယ္လို႔မ်ား ေနာက္ဘ၀တခုခုမွာ နင္ေကာင္းရာေရာက္ေနလို႔ ငါ့ကိုသတိတရ ရွာၾကည့္လို႔ မဟုတ္တဲ့ေနရာေရာက္ေနရင္ ကူညီဖို႔ ေမ့နဲ႔ေနာ္လို႔ တဆက္ထဲ မွာထားရေသးတယ္။ သူကလည္း ေအးပါဟယ္တဲ့ ဂတိေပးရွာတယ္။
ဒါနဲ႔ ကား၊ ရထား၊ ကားစတာေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည၇နာရီေက်ာ္ေနျပီ။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ညီမေတာ္ခ်က္ထားတဲ့ ညစာကို နည္းနည္းပါးပါး ႏွမ္း၀င္ျဖဴးေပးျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ ၈နာရီေပါ့။ ခုတေလာ ကိုေရခ်မ္းက ျပန္တာ မိုးခ်ဳပ္လို႔ သူ႔ကို ထမင္းစား မေစာင့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူက ည၁၀နာရီေလာက္မွ ျပန္ေရာက္တာကိုး။ သူပံုမွန္ျပန္လာခ်ိန္ကေတာ့ ၈နာရီေလာက္။ အဲသာဆို သူေရမိုးခ်ိဳးျပီး ၈ခြဲမွာ ညစာအတူစားၾက။
ည ၁၀နာရီဆို မ်က္ႏွာသစ္ ေျခလက္ေဆးေၾကာသန္႔စင္ျပီး တအိမ္လံုး မီးပိတ္၊ နာရီ၀က္တရားထိုင္ၾကတယ္။တေန႔လံုး အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ စိတ္က ပ်ံ႔ေတာ့ ပ်ံ႔လြင့္တာပဲ။ ဒါေပသိ ၾကိဳးစားျပီးေတာ ့ေတာ့ ထိုင္ၾကရတာပဲေပါ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားေတြ ေဟာၾကားသလို တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ကို က်ဴးလုပ္တာပဲကိုး။ တေန႔လံုး အလုပ္ထဲမွာ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြနဲ႔ ညစ္ေပ နပန္းလံုးခဲ့တယ္ဆိုရင္ ညမွာ တရားထိုင္လိုက္ရင္ ေနာင္အခါအတြက္ အနည္းငယ္ေတာ့ ဆင္ျခင္တုန္တရား ရသြားတာပဲကိုး။ ကိုယ္ဘာမွားသြားသလဲဆိုတာ ဒီအခ်ိန္မွာ ရွင္းရွင္းၾကီးေပၚလာျပီကိုး။ စိတ္ဆိုတဲ့အရာကလဲ ေတာ္ေတာ္ဆန္းၾကယ္တဲ့အရာ။ စိတ္ကိုျပန္ၾကည့္တဲ့ အခါ အရမ္းကို စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ လူကိုယ္ကို တေန႔ အနည္းဆံုး တခါ သန္႔စင္ေအာင္ ေရခ်ိဳးေပးသလို စိတ္ကို သန္႔စင္ေအာင္ ေရခ်ိဳးေပးဖို႔၊ ကိုယ့္စိတ္ထဲျဖစ္ေနတာကို အလြတ္မရွိ စဥ္ဆက္မျပတ္သိေအာင္က်င့္ဖို႔ကလည္း အမ်ားၾကီး အေရးၾကီးတာကိုးေနာ္။ တရားတခါမွ မထိုင္ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အမယ္.. နင္က ဒီေလာက္တရားထိုင္ေနတာ တရားခုထိ မေပါက္ေသးဘူးလားလို႔ ေနာက္ေျပာင္ၾကေတာ့... တရားထိုင္ၾကည့္ေတာ့မွပဲ မေရႊစုဆိုတဲ့ အပုတ္ေကာင္ၾကီး ေတာ္ေတာ္တရားမရေသးတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့တယ္လို႔ပဲ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။ အဟုတ္ပါပဲ။
တရားထိုင္ျပီးရင္ မေရႊစုက ဘုရားစာဆက္ရြတ္၊ ဓမၼစၾကာ၊ ေမတၱာသုတ္၊ ေဗာဇဥ္သုတ္၊ မဂၤလသုတ္ စသျဖင့္၊ ပရိတ္ၾကီး ၁၁သုတ္လံုးေတာ့ မရြတ္ျဖစ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါးပုတီးဆက္စိတ္တယ္။ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀။ သာဆိုရင္ မေရႊစုတို႔ရဲ႔မိသားစုရဲ႔ တေန႔တာ ျပီးသြားျပီပဲ။ ကိုေရခ်မ္းက တရားထိုင္ျပီးတာနဲ႔ အိပ္ရာ၀င္ပါတယ္။ မေရႊစုကေတာ့ ဘုရားဆက္ရွိခိုးျပီးတာနဲ႔ မအိပ္ေသးပဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ ကြန္ျပဴတာျပန္ကိုင္ပါတယ္။ တခါတေလ ပန္းခ်ီဆြဲပါတယ္။ တခါတေလ စာေရးပါတယ္။ တခါေလ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာပါတယ္။ ည ၁၂နာရီ ၁ခ်က္ေလာက္မွ ပံုမွန္အိပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မေရႊစု တေန႔တာဟာ အေကာင္းၾကီးမဟုတ္ေပမဲ့ အဆိုးၾကီးမဟုတ္တဲ့ နိစၥဒူ၀ေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနရပါတယ္။
ဒီေန႔ေတာ့ ၀ါဆိုလျပည့္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီေန႔ည ဓမၼစၾကာစုရြတ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ တရားထိုင္တာကေတာ့ ကိုေရခ်မ္းကိုလည္း စည္း႐ံုးၾကည့္ျပီး ၁နာရီ ၾကိဳးစား ထိုင္ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါေၾကာင္း။
စုခ်စ္္
*************************
1 comment:
ဟင္.. အဲလိုေလးျပန္အက်င့္လုပ္ဦးမွပဲ..အခုေတာ့ အားအားရိွ စာလိုက္ဖတ္ေနမိတယ္..
မနက္ေလးတခု နဲ့ ညအိပ္ယာ၀င္ေလးပဲ သရဏံဂဳဏ္နဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြါးမိတယ္။
စက္ဘီးစီးရင္းနဲ့လဲ ရြတ္ေပမဲ့ တခါတခါက်ေတာ့ သတိထားေနရတာနဲ့ မရြတ္ျဖစ္ဘူး.. း(
ေက်းဇူးအမ.. အမလုပ္သလိုေလး အခ်ိန္ပုစိေလးေပးပီး သတ္၂မွတ္၂ေတာ့လုပ္ဦးမွပါပဲ။
Post a Comment