ကိုေရခ်မ္း နဲ႔ မေရႊစု

အမသက္ေ၀နဲ႔ အမခ်စ္ၾကည္တို႔က အသြင္တူမတူ ေရးခိုင္းေတာ့ ေရးစရာေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဘယ္ကေန စေရးရမယ္မွန္းေတာင္မသိ။ ေရးစရာေတြ မ်ားတယ္ဆိုတာ အသြင္ေတြတူလြန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္၊ အသြင္ လံုး၀ မတူေသာေၾကာင့္ဆိုတာကို ရိပ္မိမွာေပါ့ေနာ္...။

သူ႔ကို ငယ္ငယ္တုန္းက အမ်ိဳးေတြေခၚၾကတာ ကိုေရခ်မ္းတဲ့။ ေအးခ်မ္းလြန္းတယ္ဆိုတာပဲ။ မေရႊစုငယ္နာမည္လား... မေရႊစုပဲထားလိုက္ပါေတာ့ေနာ္...။ မိစြာေတးတို႔၊ မစပ္စုတို႔၊ မရွပ္ေတးတို႔၊ ပဲခူးဆားတို႔ ဘာတို႔ ညာတို႔ဆိုတဲ့ ငယ္နာမည္ေတြ လံုး၀မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဟုတ္ တကယ္ၾကီးေျပာတာပါ။

*********

အခုတေလာ မေရႊစုတစ္ေယာက္ သီခ်င္းဆိုခ်င္တဲ့ ဓါတ္က်ေနတယ္။ အဲသာေၾကာင့္ တေန႔တေန႔ သီခ်င္းေတြခ်ည္း လွိမ့္ဆိုေနတာပါပဲ။ တခ်ိဳ႔ေတာ့ ဗြီဒီယိုေလး လုပ္ျဖစ္ရင္ ယူက်ဳေပၚတင္လိုက္တာေပါ့ေနာ္။ အဲသာ... တေန႔က ျဖဴသီရဲ႔ ပုိလာဘာလီ သီခ်င္းေလးဆိုေနတာ အသံသြင္းေနတာကို သူၾကားေတာ့ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ...။ ဟာ... အဲဒီသီခ်င္းၾကီး မဆိုစမ္းပါနဲ႔ကြာ... သီခ်င္းထဲ အနမ္းေလးေတြ ေခၽြေလတိုင္း... ဘာညာနဲ႔ ရွက္စရာၾကီး... တဲ့။ အလကားေနရင္း ရွက္တတ္တာမ်ားေတာ့ ေဖ့ဘုတ္ထဲ က်ေနာ့္ပံုေတြ မတင္နဲ႔ေနာ္။ ဘေလာ့ထဲ ဖိုရမ္ထဲ က်ေနာ့္အေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္မေရးနဲ႔ေနာ္။ ရွက္စရာၾကီးတဲ့။ ခုေတာ့အမတို႔ ေရးခိုင္းလို႔ေရးရတာေနာ္... ဒါပဲ။

ရွက္တတ္တာျပီးေတာ့ ေၾကာက္တတ္တာကရွိေသး။ မေရႊစုက ဆရာျငိမ္းေရးတဲ့.... မျပီးေသးေသာ ပန္းခ်ီကား သီခ်င္းေလးဆိုေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းသံၾကားရင္ ေၾကာက္ျပန္သတဲ့။ ေလွာ္ခတ္သူလဲတစ္ေယာက္မပါ သူ႔အလိုလိုသာပင္... ေလွၾကီးတစင္းကမ္းသို႔ ဆိုက္ခါ၀င္... ဆိုတဲ့ေနရာေရာက္ရင္ လန္႔လာသယ္ဆိုပဲ။ အဲသာနဲ႔... မေရႊစုတစ္ေယာက္ ကိုေရခ်မ္းအိမ္မွာမရွိတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္ဆိုခ်င္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ ခိုးဆိုရတဲ့ အျဖစ္ ေရာက္ကေရာ။

ဒါေပမဲ့ ဟိုတေန႔က ဆရာေရႊတိုင္ညြန္႔ရဲ႔ ေမတၱာအရင္းခံ သီခ်င္းဆိုတာ တေနရာမွာ ကီးမမွန္လို႔ ဘယ္လို ဆိုရမယ္မွန္းမသိေတာ့ သူ႔ကို သင္ခိုင္းေတာ့လဲ စိတ္ရွည္လက္ရွည္သင္ေပးေဖၚရသား။ သူက ေက်ာင္းတုန္းက ဒရမ္မာကိုး။

*********

စင္ကာပူမွာ ကားကိုလက္နဲ႔ ကပ္ျပီး အၾကာဆံုးေနႏိုင္တဲ့သူက ကားရတဲ့ ျပိဳင္ပြဲရွိတာ သိတယ္မလားဟင္။ တခါက ေအာခ်က္ကိုသြားရင္း ၾကံဳလို႔ ျပိဳင္တဲ့သူေတြကို ၀င္ၾကည့္ၾကပါေရာ။ ကိုေရခ်မ္းကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ host လာလုပ္ေနတဲ့ သူ႔အၾကိဳက္ ဒီေဂ် ဗနီတာလိုပတ္စ္ကို ၀င္ငမ္းတာ။ မေရႊစု အေဖနဲ႔ အေမလည္း အဲဒီအခ်ိန္က စင္ကာပူေရာက္ေနၾကတာ။ အဲဒီမွာ ကားကို လက္ကပ္တဲ့ ျပိဳင္ပြဲ အေသးေလးေတြလဲ လုပ္ေနၾကတာရယ္။ ၁နာရီကပ္ႏိုင္ရင္ ဘာဆုရမယ္။ ၂နာရီကပ္ႏိုင္ရင္ ဘာဆုေပးမယ္ေပါ့ေလ။ မေရႊစုတို႔ သားအမိ၊ သားအဖ ၃ေယာက္လည္း ၾကံုတုန္း အေပ်ာ္ လက္၀င္ကပ္ၾကတာေပါ့။ ၁နာရီကပ္ႏိုင္ရင္ ပိုလိုရွပ္ တထည္၊ ထီးတေခ်ာင္းနဲ႔ တိုလီမိုလီေတြ ရမယ္ဆိုထားတာကိုး။ ကိုေရခ်မ္းေရ... ရွင္ေကာ ၀င္ကပ္မလား ေမးမလို႔ၾကံတုန္း... ရွက္တယ္ဆိုျပီး ေ၀းေ၀းကို ေျပးသြားပါေရာလား။ ကိုေရခ်မ္းႏွယ္... သူမ်ားတို႔ကို ဓါတ္ပံုေလးေတာ့ ရိုက္ေပးလွည့္ပါအံုးေျပာေတာ့မွ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန သူနဲ႔မသိသလို ရိုက္ေပးတယ္။ အနားေတာ့ မလာဘူး။ ရွက္တယ္တဲ့။ ျဖစ္ရေလ။ မေရႊစုကေတာ့ ေျပာင္စပ္စပ္ပါပဲ... မရွက္ေပါင္။

အဲဒီကားကို လက္နဲ႔၁နာရီ မေရြ႔မလ်ားကပ္ႏိုင္လို႔ ရလာတဲ့ဆူပါရု(ပ္)တံဆိပ္နဲ႔ပိုလိုရွပ္ကေလးကို ကိုေရခ်မ္း၀တ္လို႔ရေအာင္ large size ေရြးယူထားတာ။ ျပီးက်ေတာ့လဲ သူက တျမတ္တႏိုး၀တ္ေနသား။

*********

တေလာကေတာ့ ေရွာ့အန္ေစ့မွာ ေစ်း၀ယ္ၾကတယ္။ ပိုက္ဆံေပးတဲ့ ေနရာမယ္ တန္းစီေနၾကတဲ့သူေတြ မ်ားေတာ့ ကိုေရခ်မ္းကို သူမ်ား အရင္ တန္းသြားစီႏွင့္မယ္ေနာ္...။ ကားထဲ့ထည့္ဖို႔အတြက္ ေရေမႊး၀ယ္ျပီးရင္ ေနာက္ကလိုက္ခဲ့လို႔ ေျပာျပီး သူ႔ကို ေစ်း၀ယ္လွည္းၾကီၤးနဲ႔ ထားခဲ့ျပီး အရင္တန္းစီႏွင့္တာေပါ့။ ဟာ... ျပီးလဲ ျပီးေရာ... ကိုေရခ်မ္းတစ္ေယာက္ ေပၚမလာ ေပၚမလာနဲ႔... ၾကာလိုက္တာဆိုျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္မိေတာ့ ကိုယ္စီတဲ့ ေနရာနဲ႔ ၃လိုင္းျခားကတန္း... ဟိုး...ေနာက္မွာ လွည္းၾကီးရပ္လို႔ စီေနတာ။ ေအာ္... ဒီကေတာ့ ကိုယ့္ကို မျမင္လို႔ ရွာမေတြ႔လို႔ မလာတာပဲ ထင္တာေပါ့။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီေန႔က ကိုယ့္မွာ ဟန္ုးဖုန္းလဲ ပါမလာေတာ့ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ေခၚလို႔လဲမရ။ ဒီေတာ့ သူကိုယ့္ကို ျမင္ေအာင္ဆိုျပီး ဒီဘက္လိုင္းကေန (အရပ္ကလဲ ပုဆိုေတာ့) ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ လုပ္ရင္း လက္ယပ္ေခၚတာေပါ့ေလ။ ၄-၅ခါ ခုန္ဆြလိုက္ျပီးေတာ့မွ ကိုေရခ်မ္းက တခ်က္ၾကည့္ျပီး ျပန္လက္ကာျပတယ္။ ေခါင္းမသိမသာ ယမ္းျပတယ္။ မလာဘူးဆိုတဲ့ သေဘာ။ ကိုယ့္မွာ စိတ္ေတြတိုျပီး ကိုယ္စီထားတဲ့ ေနရာေလး ႏွေမ်ာေတာေတာနဲ႔ လက္လႊတ္ျပီး သူ႔နားသြားရေတာ့တာေပါ့။ ဘာကိစၥမလာခ်င္ရတာလဲ... ဒီမွာ တန္းကအရွည္ၾကီး စီရအံုးမယ္... ဘာညာနဲ႔ စိတ္တိုေနတဲ့ မေရႊစုကုိ သူကေအးေဆးပဲ ေျပာပါတယ္။ လွည္းၾကီးနဲ႔ ပစၥည္းေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ လူေတြၾကားထဲက အတင္းတိုးျပီးလာရမွာ အားနာစရာၾကီးတဲ့။ ကိုယ္ကအရမ္းအရင္လိုေနတာမွ မဟုတ္တာ အခ်ိန္ရေနေသးတာပဲ... တဲ့။ ကိုေရခ်မ္းသည္ အဲသလို လူ။

အို... ဘယ္ရမလဲ... အခုမ်ားေတာ့ ေရွာ့ပင္းစင္တာ ေစ်း၀ယ္ရင္ မေရႊစုက သူ႔ကို အရင္ တန္းစီခိုင္းလိုက္တာေပါ့။ မေရႊစုကေတာ့ အိတ္စက်ဳမီနဲ႔ ပလိစ္ လိႈင္လႈိင္သံုးျပီး လူေတြၾကားထဲ ရေအာင္တိုးလိုက္တာပါပဲ။ မေရႊစုခမ်ာ အဲသလို ဂ်န္တယ္မန္းနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းေနရတဲ့သူပါ။

*********

မႏွစ္က အိမ္ျပန္ၾကတယ္။ မေရႊစုတို႔ ရန္ကုန္ကအိမ္ေရွ႔လမ္းေထာင့္မယ္ ဆိုက္ကားဂိတ္ကေလးရွိတယ္။ ကိုေရခ်မ္းတစ္ေယာက္ တီရွပ္အျဖဴ၊ ေဘာင္းဘီကြာတားအျဖူေရာင္နဲ႔ ကင္မရာၾကီးတလြယ္လြယ္ အိမ္ေရွ႔ထြက္ျပီး ဆိုက္ကားေတြ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္၊ ဟိုဟာျမင္ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္၊ ဒီဟာျမင္ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္နဲ႔။ ဆိုက္ကားသမားေတြ၊ လမ္းေထာင့္က ေစ်းသည္ေတြက သူ႔ကိုၾကည့္ရင္ သူကျပံုးျပံဳး... ျပံုးျပံုးနဲ႔ တျပံဳျပံဳးျပန္လုပ္ျပေသးတာ။ တမနက္ မေရႊစုရဲ႔အမက ေစ်းသြားဖို႔ ဆိုက္ကားစီးေတာ့ ဆိုက္ကားသမားေတြက ၀ိုင္းေမးၾကသတဲ့။ အမၾကီး ... ညီမရဲ႔ ေယာက္်ားက ႏိုင္ငံျခားသားလားတဲ့။

မေရႊစုကေတာ့ သြားေဆးခန္းကို ခရီးသြားစရာရွိလို႔ ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးပါဆရာရယ္လို႔ ေျပာမိလိုက္တာ... သမီးက နယ္က ေက်ာင္းဆရာမေလးလားတဲ့။ အဲသလို ကိုေရခ်မ္းနဲ႔ မေရႊစုတို႔ဟာ ျမိဳ႔ၾကီးသား စတိုင္က်က်နဲ႔ ေတာသူမ စံုတြဲရယ္ပါ။

*********

မေရႊစုေရ... က်ေနာ္... ဒီနားခဏသြားလိုက္အံုးမယ္။ ျပီးမွ ျပန္လာမယ္။ ခင္ဗ်ားစားခ်င္တာေလး ၀ယ္စားထားႏွင့္လိုက္ေနာ္...။ သိပ္မၾကာပါဘူး... ခဏပါ။ အင္း... အင္း... ရတယ္... သြား.. သြား။ အဲသလို မေရႊစုနဲ႔ကိုေရခ်မ္းတို႔ စကားေျပာေနၾကတာကို ေဘးနားေရာက္လာတဲ့ ကိုေရခ်မ္းကိုမသိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အဲသာဘယ္သူလဲ... နင့္အမ်ိဳးသားေရာ ေခၚလာမယ္ဆိုတာ ပါမလာဘူးလားတဲ့။ အို... အဲသာ... ကိုေရခ်မ္းေလဆိုေတာ့... ဟင္... နင့္ေယာက္်ားကလဲ နင့္ကို စကားေျပာတာ က်ေနာ္ ... ခင္ဗ်ားတဲ့...။ ေအာ္... သူက အလြန္ အင္မတန္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔တဲ့ မန္းသားမို႔ပါဟယ္... ခြင့္လႊတ္ထားပါတယ္လို႔..။

ထစ္ကနဲရွိ စိတ္တိုတတ္တဲ့ မေရႊစုတို႔ စိတ္ရွည္တတ္လာရင္၊ ဘုရားတရား ဘာမွမလုပ္တဲ့ ကိုေရခ်မ္းတို႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေ၀ယ်ာ၀စၧေတြ လုပ္လာရင္၊ တခါမွ တရားမထိုင္ဖူးတဲ့သူ တေန႔နာရီ၀က္ အနည္းဆံုး တရားထိုင္တတ္လာတယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ အဲသာေတြဟာ ရည္းစားသက္ ၅ႏွစ္၊ အိမ္ေထာင္သက္ ၉ႏွစ္ ဆိုတဲ့ ဘလန္ဒါနဲ႔ ေရာေမႊၾကိတ္ျခင္းခံလိုက္ရတဲ့ ရလဒ္ေတြပါပဲ။

*********

အမသက္ေ၀နဲ႔ အမခ်စ္ၾကည္တို႔ေရ... ေရးရရင္ေတာ့ တေထာင့္တည ပံုျပင္ေတြထက္ ရွည္သြားမွာ စိုးလို႔ ဒီမွာပဲ ရပ္လုိက္ေတာ့မယ္ေနာ္... ။ အသြင္မတူတာေတြကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ေပါ့။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဟိုးအေပၚက ကာတြန္းေလးလိုေပါ့... အသြင္လံုး၀မတူၾကေပမဲ့ တစ္ေယာက္ရွိမွ တစ္ေယာက္အတြက္ complete ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။

ခ်စ္ခင္စြာ...
ကိုေရခ်မ္း + မေရႊစု