မမ ႏွင့္ ညီမလတ္

မမ ႏွင့္ ဂ်စ္တူးမ
( မမက သေဘာေကာင္းတဲ့ပံုေလး၊ ကိုယ့္ပံုကေတာ့ စြာေတးလန္ )

ငယ္ငယ္တုန္းက မမက ကိုယ့္ကို သိပ္ျပီးၾကည္႔လို႔မရဘူး။ သူ႔ေနာက္က ေရာက္လာတဲ့ အငယ္ဆိုျပီး ခ်စ္ပံုလည္း မရဘူး။ ကိုယ္ေမြးလာေတာ့ ေမေမတို႔က ညီမေလးကို လာၾကည္႔လွည္႔ဦးေလလို႔ ေခၚတာေတာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ေနာက္ပစ္ျပီး ခပ္ေ၀းေ၀းကေန စိမ္းစိမ္းၾကီး စိုက္ၾကည္႔ေနတာတဲ့။ အနားတိုးၾကည္႔ဖို႔ လက္ဆြဲျပီး အတင္းလဲ ေခၚေရာ... အာေခါင္ျခစ္ျပီး ေအာ္ငိုပါေလေရာတဲ့ေလ။ (ဟြန္း... လူကိုမ်ား သရဲသဘက္ ထင္ေလလားမသိ...) အဲဒီတုန္းက မမက အိမ္မွာ အတူေနတာမဟုတ္ပဲ အဖိုး၊ အဖြားအိမ္မွာလိုက္ေနတာ။ မမက သမီးအၾကီးဆံုး စေနသမီးျဖစ္ေနတာမို႔ အေဖၾကီးက မမကို သမီးအျဖစ္ေမြးစားလိုက္တယ္။ အဲသာေၾကာင့္ မမက အဖိုးနဲ႔ အဖြားကို အေဖၾကီး၊ အေမၾကီးလို႔ ေခၚျပီး အေဖနဲ႔ အေမကို ၾကေတာ့ (သူငယ္ငယ္က) ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ ႏွင္းႏွင္းလို႔ ေခၚသတဲ့။ ေျမးဦးကအဲသလို ေခၚေတာ့ ကိုယ္တို႔ ေနာက္ေမြးလာတဲ့ ေျမးေတြ အားလံုးကလည္း အဖိုး၊ အဖြားကိုေခၚတာ အေဖၾကီး၊ အေမၾကီးလို႔ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာပဲ။

မမကို ေမေမတို႔ရဲ႔ အဖိုး (ေမေမတို႔အေခၚ - အဘ) ၀င္စားတယ္လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႔ နားရြက္ေလးမွာ အဘလို အမွတ္ေလးပါတယ္တဲ့။ အဘလို ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္၊ အရပ္ရွည္ရွည္ၾကီးလည္းျဖစ္လို႔တဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မမကေျမးဦးဆိုေတာ့ အဖိုး၊ အဖြား၊ အေဒၚေတြရဲ႔ ခ်စ္ခင္မႈကို အျပည္႔အ၀ အရခဲ့ဆံုးေသာသူပါပဲ။

မူလတန္းအရြယ္ ေရာက္လာေတာ့ မမက အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ညီအစ္မ၂ေယာက္ ခ်စ္သလား၊ မခ်စ္သလား မသိဘူး။ ခဏခဏ ရန္ျဖစ္ၾကတာေတာ့ မွတ္မိတယ္။ လူၾကီးေတြက တခုခုေပးျပီဆို ဘယ္ေလာက္ပဲ ညီညီမွ်မွ်ေပးေပး၊ ကပ္သပ္ျပီး လုၾက၊ သူ႔ဟာကပို္ေကာင္းတယ္၊ ငါ့ဟာက အစုတ္ၾကီး ဆိုျပီး ရန္ျဖစ္ၾက၊ နပန္းလံုးၾကေတာ့တာပဲ။ တခါက ေရာင္စံုစကၠဴေလးေတြနဲ႔ အရုပ္ေလးေတြ ခ်ိဳးျပတဲ့ ဂ်ပန္ျပပြဲတခု သြားၾကည္႔ၾကတာ ျပန္လာေတာ့ ရလာတဲ့ ေရာင္စံုစကၠဴေတြလုျပီး ၂ေယာက္သား အၾကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ၾကသေပါ့။ အဲသလို ရန္ျဖစ္တိုင္း ကိုယ္ကေတာ့ ခံဖက္ကၾကီးပဲ။ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာကြာတာ။ သူက လူေကာင္းၾကီးၾကီး ေျခဆန္၊ လက္ဆန္ရွည္ရွည္။ လက္ကလွမ္းျပီး ျဖန္းကနဲရိုက္၊ ေနာင္ေျခတလွမ္းဆုတ္လိုက္ရင္ ကိုယ္လို အေကာင္ေသးေသး ပုပုညွက္ညွက္က မမွီမကန္းနဲ႔ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တခါတခါ စိတ္ဆိုးလြန္းလို႔ သူမျမင္ရေအာင္ ေနာက္ကေန ေျခသံေဖာ့ျပီးေတာ့ တိတ္တိတ္ေလး ရုိက္တာ၊ တြန္းတာေတြ လုပ္တာ။ သူ႔လက္တံရွည္ရွည္က ကို္ယ္ေျပးလို႔ မလြတ္ခင္ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို ျဗန္းကနဲ လာထိတာပဲ။

ဒါေပသိ ကိုယ္တို႔၂ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ရန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ၁နာရီျပည္႔ေအာင္ေတာင္ မေခၚပဲ မေနႏိုင္ၾကဘူး။ ရန္ျဖစ္ျပီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ေနရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခိုးၾကည္႔၊ ေခ်ာင္းၾကည္႔၊ ျပံဳးစိစိေတြလုပ္ျပီး၊ (တျခား ကစားေဖာ္ကလည္းမရွိေတာ့) ျမန္ျမန္ျပန္တည္႔သြားၾကတာပဲ။ သာေပမဲ့ ၾကီးလာေတာ့ မမက ကိုယ့္ကိုညွာခဲ့တာ၊ အိမ္ကို ကိုယ့္ထက္ပိုျပီးသိတတ္ခဲ့တာေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပဲ။ သူ႔ေက်ာင္းမံု႔ဖိုးေတြဆို ကိုယ္ကခ်ီးတယ္ေျပာျပီး ယူယူသံုးပစ္တတ္တာမနည္းဘူး။ အစားအစာဆိုလည္း ေ၀ပံုက်ေပးထားတာကို ကိုယ္က ျမန္ျမန္ပါးစပ္ထဲထည္႔ပစ္ျပီး သူ႔ေ၀စုကို သြားသြားေတာင္းတတ္တာ။ အိမ္မွာ ဟင္းခ်က္ထားတာနည္းတဲ့ေန႔ဆို သူကဟင္းရည္ေလးနဲ႔ပဲ နယ္စားျပီး ကိုယ္တို႔ကို အသားေတြထည္႔ေပးတတ္ခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကိုဆို ထမီကအစ၊ ေဘာင္းဘီအဆံုး စာၾကည္႔ပ်က္မွာစိုးလို႔ ဆိုျပီး သူပဲေလွ်ာ္ေပးခဲ့တာ။

မမက အရမ္းလည္း ရွက္တတ္တဲ့သူ။ ကိုယ္က သူ႔ကိုိစုိက္ၾကည္႔ေနပီဆို သူမေနတတ္ေတာ့ဘူး။ နင္ေနာ္ ..ငါ့ကို လာမၾကည္႔ေနနဲ႔ဆိုျပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ လိုက္ရိုက္တတ္တဲ့သူမ်ိဳး။ အဲသလို လူက တစိမ္းေယာက်္ားေလးေတြ ေရွ႔မွာဆိုပို ရွက္တတ္တာေပါ့။ အပ်ိဳေပါက္ေလးျဖစ္လာေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြ ေရွ႔ေရာက္ရင္ သူ႔မွာ ေျခလွမ္းေတြမွား၊ ဘယ္မွလည္း ေမာ့မၾကည္႔ရဲ႔နဲ႔...။ သူ႔ေနာက္ကလိုက္ရတဲ့ မဂ်မ္းေတာကိုယ္က သူ႔သက္ေတာ္ေစာင့္ အလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ သူ႔ကို လိုက္ေနတဲ့သူေတြကလည္း ကိုယ့္ကိုဆို အေသေၾကာက္။ ထမင္းဘူးနဲ႔ အေခါက္ခံရဘူးတဲ့သူ၊ ထီးနဲ႔ လိုက္ရမ္းလို႔ ထြက္ေျပးဘူးတဲ့သူ.. အစံုပါပဲ။ သူကလည္း သူ႔ေနာက္ကလိုက္စကားေျပာတဲ့သူကို ဘယ္လိုေျခာက္လဲဆိုေတာ့ ေနာက္မွာ ညီမလတ္ပါလာတယ္ေနာ္... သူ႔အေၾကာင္းသိတယ္မႈတ္လားတဲ့။ ဟိုကဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ့... သိပါတယ္တဲ့။ အိတ္ညီမလတ္က အိမ္ေရွ႔၀ရန္တာ ကုလားထိုင္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေတြ႔လို႔ အႏၲရယ္ကင္းျပီဆိုျပီး ရဲရဲတင္းတင္းလိုက္လာပါသတဲ့... ျဖစ္ပံုမ်ား...။ ဟြန္း... ကိုယ့္ဖာသာ မၾကိဳက္ရင္ မၾကိဳက္ဘူး မေျပာဘူး။ ျပီးေတာ့ သူက ရွက္တတ္တာမ်ား အ၀တ္အစားအသစ္၀တ္ရမွာကိုေတာင္ အသစ္ၾကီးမို႔ ရွက္လို႔ ဆိုျပီး ေျခ၀တ္တတ္တဲ့သူမ်ိဳး။ အလွျပင္ရမွာကိုလည္း ဟယ္..အလွျပင္ထားတယ္လို႔ သူမ်ားေတြကေျပာမွာကို ရွက္တတ္တာမ်ိဳး။

အဲဒီေတာ့ အဲသလို အရွက္ၾကီးတဲ့သူက အဲသေလာက္အရွက္ၾကီးစြာနဲ႔ အညီ ခုခ်ိန္ထိ တခါမွ ရည္းစားမထားဘူးတဲ့ အပ်ိဳစင္၊ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္သြားရတာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မရွိေလာက္ပါဘူးေနာ္။ ကိုယ့္ကို သူကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့.. မဂ်မ္းေတာကေတာ့ သူမ်ားကို လိုက္တဲ့ သူကိုသာ ထီးနဲ႔ လိုက္ရိုက္ျပီး သူ႔လိုက္တာၾကေတာ့ ေခါင္းညွိတ္ပလိုက္လို႔ ခုေတာ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ အဆစ္ရေနျပီေပါ့တဲ့။

မမေရ... အရမ္းသတိရတယ္။

ညီမလတ္
ေခတၱ အေ၀းတေနရာ
(၁၀-၀၂-၂၀၀၉) မမေမြးေန႔ အမွတ္တရ