ျမန္မာျပည္ အညာေျမ ခရီး တစ္ေခါက္ - အပိုင္း၁

ခရီးစဥ္အၾကမ္း (၂၀၁၅ ဇန္နဝါရီ)

ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ား ခရီးေတြ သြားရေတာ့မယ္ဆိုရင္ တျခားတိုင္းျပည္ေတြကိုသြားရတာထက္ ပိုျပီး စိတ္လႈပ္ရွား ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ခရီးတစ္ခါထြက္တိုင္းလည္း ပံုမွန္ သူမ်ားတကာ သြားရိုးသြားစဥ္ အတိုင္း မသြား၊ ကိုယ့္ခရီး ကိုယ့္ဘာသာ စီစဥ္၊ အဲ့ဒီ စီစဥ္ထားတာကို သူမ်ားေတြ တားခ်င္တားဦး၊ ကိုယ္ကေတာ့ သြားခ်င္တဲ့ေနရာ ရေအာင္ကို ေရာက္ေအာင္ကို သြားတာပဲ။ ဒီေတာ့ သြားသမွ် ခရီးေတြဟာ သာမာန္ အေပ်ာ္သက္သက္ ခရီးမဟုတ္ပဲ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္ရ၊ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ အသစ္အဆန္းေတြ အတြက္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားရနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စာေရးပ်င္းတဲ့သူျဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္ စာရြက္အပိုင္းအစေလးေတြမွာ မွတ္ထားတာေလးေတြ အေတြးထဲမွာ မွတ္ထားတာေလးေတြနဲ႔ပဲ ခံစားေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသမွ် ၾကာေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ေတာ့တယ္။

ဟိုးတစ္ႏွစ္ကဆို ဦးေရခ်မ္းနဲ႔ ၂ေယာက္တည္း ဘုမသိ ဘမသိ ပဲခူးရိုးမထဲ ကားနဲ႔၂ေယာက္တည္း တက္သြားလိုက္တာ၊ အဲ့အခ်ိန္က လမ္းေတြ တံတားေတြ ေဖာက္တာလဲ မျပီးေသး၊ အဲ့လမ္းေပၚသြားတဲ့ကားဆိုတာ တစ္ေကာင္တျမည္းေတာင္မေတြ႔ရ၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ရြာစဥ္ေတြကလဲ ျပတ္နဲ႔ ကံေကာင္းလို႔သာ ေဘးမသီရန္မခ ေတာင္ေပၚက ျပန္ဆင္းလာႏိုင္ၾကရတယ္။ ရိုးမေပၚတေလွ်ာက္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ပါျပတ္ေတာက္သြားလို႔ လူၾကီးေတြစိတ္ပူေနခ်ိန္ ကိုယ္ေတြက ေတာေတာင္ေတြၾကားထဲ ကားရပ္ျပီး အိမ္ကထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ထမင္းဗူးကို ဖြင့္စားလိုက္ေသးတယ္။ ဟိုးတုန္းက ဒီရိုးမထဲမယ္ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ပုန္းခဲ့ဖူးတယ္ဆို ကိုယ္အခု ထမင္းစားေနတဲ့ေနရာဟာ သူတို႔လည္း ထမင္းခ်က္စားခဲ့ဖူးမလားဆိုတာ ေျပာမရဘူးလို႔ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ မွန္းဆ ေတြး သမိုင္းေၾကာင္းကို လြမ္းေနမိေသးတယ္။

ပဲခူးရိုးမ (၂၀၁၁ခုႏွစ္)

တျမန္ႏွစ္ကေတာ့ ေရႊဘိုကေန မံုရြာျမို႕ အသြား အရာေတာ္က အထြက္ လမ္းေရေက်ာ္ေနတာကို တည့္တည့္တိုးပါေလေရာ၊ ေတာင္ေပၚေရေတြ တေဟာေဟာက်ေနတာကို ၾကည့္ျပီး တခါမွ မၾကံဳဖူးတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔...၊ လူႀကီးေတြကေတာ့ ခရီးဖင့္ပါျပီဆိုျပီး စိတ္ပူလို႔၊ ေရက်တဲ့အခ်ိန္ထိဆို ေနာက္ထပ္ ၃-၄နာရီေလာက္ ေစာင့္ရဦးမွာတဲ့၊ အဲ့ေလာက္အထိ ဘယ္ေစာင့္လိမ့္မလဲ... ေရအနည္းငယ္က်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ ေရမတိုးခင္ သူမ်ားကားေလးေတြ မျဖတ္ရဲေသးတဲ့ ေရေက်ာ္ကို ျဖတ္မယ္ကြာဆိုျပီး ဘတ္စ္ကားၾကီး ျဖတ္သြားတဲ့ လမ္းအတိုင္း ဝုန္းဒိုင္းဆိုျပီး အသည္းတယားယားနဲ႔ ျဖတ္ေမာင္းဖူးတယ္။ ေက်ာက္ကာရြာ ေလမုန္တိုင္းေၾကာင့္ သစ္ပင္ေတြျပိဳပ်က္ေနတဲ့ၾကား ကားကို ေကြ႕ကာ ဝိုက္ကာရေအာင္ ေမာင္းၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြဟာ သဘာဝ ေဘးဒုကၡေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရင္ဆိုင္ရ ရင္ဆိုင္ရ ေဘးထိုင္ အျပစ္ေျပာ ညည္းညဴေနျခင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္မခံႏိုင္၊ ေတြ႔ႀကံဳရတာကို ျဖစ္သလို အျပံဳးမပ်က္ လက္ေတြ႔က်က် ရင္ဆိုင္ၾကတာေတြကိုလည္း  အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးရတယ္။

 မံုရြာ သို႔ အသြား ေရေက်ာ္ (၂၀၁၃ခုႏွစ္)

ဒါေတြကို ေရးဖို႔ရာ အားခဲထားေပတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မေရးရေသး။ မေရးျဖစ္တာကိုလည္း ႏွေမ်ာမိေသး။

ဒီႏွစ္ဆန္း ျမန္မာျပည္ျပန္တာ ခါတိုင္းလို အခ်ိန္မရလို႔ တစ္ပတ္တည္းပဲ ေနခဲ့ရတာပါ။ ျပန္ခဲ့တဲ့ရက္ နည္းနည္းထဲကပဲ မႏၲေလးကေန ေရႊစက္ေတာ္ ဘုရားဖူး ထြက္ခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ျပန္ ေျပာျပေတာ့ အားလံုးက သိပ္ကို စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေရႊစက္ေတာ္ဘုရားဖူး ၂ရက္ခရီး ရယ္ လို႔ ေခါင္းစဥ္တတ္ထားေသာ္ျငားလည္း လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သြားတဲ့ ျမိဳ႕ေတြဆီ ဝင္လည္ခဲ့တာေတြကို ၾကားရတာ စိတ္ဝင္စားစရာ အားရစရာႀကီး ျဖစ္ေနလို႔ပါတဲ့။ ၂ရက္တည္းနဲ႔ သြားခဲ့တာေတြက ပထမရက္ မႏၲေလး-စေလ-ေရနံေခ်ာင္း- မေကြး။ မေကြးမွာ ညအိပ္ျပီးေတာ့ မေကြး-ေရႊစက္ေတာ္-ေက်ာင္းေတာ္ရာ-မင္းဘူး-နတ္ေမာက္-မႏၲေလး ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္ေတြလို အားလပ္ရက္ရွည္ မရႏိုင္သူေတြ ကိုယ့္ အတိုင္း ၂ရက္ခရီး သြားခ်င္သြား ဒါမွမဟုတ္ ဒီခရီးစဥ္အတိုင္းကိုပဲ ဒီထက္မက အခ်ိန္ေပးျပီးသြားႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခရီးကျပန္ေရာက္ခါစ ပူပူေႏြးေႏြးရွိေနတုန္း ေခါင္းထဲက အေၾကာင္းအရာေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ မေမွးမွိန္ခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ဒီခရီးမွာ ေတြ႔ၾကံဳခံစားခဲ့ရသမွ် ႀကိဳးစားျပီး ေရးေပးပါမယ္။

ခရီးသြားေဆာင္းပါး သက္သက္ထက္ ၾကားသမွ် ျမင္သမွ် ေတြ႔ၾကံဳခဲ့သမွ်ကတဆင့္ ေတြးမိသမွ်ေတြကိုပါ မွ်ေဝခ်င္တာမို႔ စာရွည္ၾကီး ျဖစ္သြားရင္သာ ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔ ၾကိဳတင္ေတာင္းပန္လ်က္။

ျပီးေတာ့ ဆက္ေရးျဖစ္ဖို႔ မပ်င္းဖို႔ အင္အားေတြစုစည္းလ်က္... ။ ။

++++