ကိုယ္သည္ သူ မဟုတ္...

တစ္ေန႔ နံနက္ ႐ံုးေရာက္ခါစမွာပဲ ကိုေရခ်မ္းဆီက ဖုန္း၀င္လာသည္။

“ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္က အသက္႐ႈလိုက္တိုင္း ေအာင့္ ေအာင့္ေနတယ္”

 “ဟင္... ဘယ္ေလာက္ၾကာေနျပီလဲ...”

“နာရီ၀က္ေလာက္ရွိေနျပီ... ရင္ဘတ္ထဲ ဆြဲဆုတ္ျပီး ညွစ္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္...”

မေရႊစု ထင့္ကနဲ စိတ္ပူသြားသည္။ ကိုေရခ်မ္းသည္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ေနမေကာင္းျဖစ္႐ံုနဲ႔ေတာ့ ပါးစပ္က ဖြင့္ေျပာတတ္သည့္သူမဟုတ္။ သူ႔ဘာသာသူ ၾကိတ္ျပီး ေပေတေနတတ္သည့္သူျဖစ္သည္။ သူ႔အေဖက ေသြးတိုးေရာဂါရွိသည့္သူ၊ သူ႔အေမဘက္က ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ရွိသည့္သူ။ အဲသာေၾကာင့္ မ်ိဳး႐ိုးလိုက္မွာစိုးလို႔ ဆရာ၀န္ေတြက ေဆးစစ္တိုင္း သူ႔ကို က်န္းမာေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္လုပ္ဖို႔၊ diet လုပ္ဖို႔ သတိေပးၾကသည္။ ေဆးစစ္လိုက္တိုင္းလည္း သူ႔ ကိုလက္စထေရာက ရွိသင့္သည္ထက္ အျမဲမ်ားသည္။ BMI Index ကလည္း အျမဲလိုလို မ်ားသည္။

မေရႊစုက သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္မဆီ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဖုန္းေကာက္ဆက္ကာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာရင္း အၾကံဉာဏ္လွမ္းေတာင္းသည္။ သူငယ္ခ်င္းကတဖန္ ကိုေရခ်မ္းထံ ဖုန္းလွမ္းဆက္ သူ ေျပာျပသမွ် ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ျပီး Chest pain ျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ အေရးေပၚကို သြားရန္ ညႊန္ၾကား၏။ ကိုေရခ်မ္းက ေဆး႐ံု မသြားခ်င္ဘူး။ ေဆးခန္းပဲ သြားမယ္ ေစ်းထပ္ဆစ္ေနေသး၏။ စိတ္အလြန္ပူတတ္ေသာ မေရႊစု က ႐ံုးကေန ကိုေရခ်မ္းဆီ အေျပးအလႊား လိုက္သြားကာ ေဆး႐ံုကိုပင္ ေခၚလာခဲ့ရသည္။ ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ေသြးစစ္၊ အီးစီဂ်ီ ႐ိုက္၊ ဓါတ္မွန္ ႐ိုက္၊ ထင္ထားသည့္အတိုင္း ေသြး အနည္းငယ္ တိုး၊ ေသြး မဆိုစေလာက္ ခ်ိဳ၊ ကိုလက္စထေရာ မ်ား။ ဒါနဲ႔ ေဆး႐ံုတစ္ရက္ တက္ခိုင္းကာ ႏွလံုးကို ေမာ္နီတာ လုပ္ရမည္ဟု ေျပာေလသည္။ ရင္ဘတ္ေအာင့္တာကေတာ့ ေဆး႐ံုေရာက္ျပီး မၾကာခင္ သက္သာသြားသည္။

ေဆး႐ံုကဆင္းလာျပီး ထရက္ေမး ေတြ ဘာေတြမွာလည္း ေျပးျပီး ႏွလံုးအေျခအေနစစ္ေဆး၊ ဆရာ၀န္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ ႏွလံုးက စိုးရိမ္ရတဲ့ အေျခအေနမွာမရွိ။ သို႔ေသာ္ ဆီးခ်ိဳ ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အလားအလာမွာ ရွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ စားတာ ေလွ်ာ့၊ ေသြးတိုးတာကို ထိန္းဖို႔ အငံေလွ်ာ့၊ ကိုလက္စေရာ အတြက္ က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္းလုပ္၊ အဆီမ်ားတဲ့ အစားေတြ မစားနဲ႔ စသျဖင့္ သတိေပးလိုက္သည္။ သူက အစကတဲက ေဆးလိပ္မေသာက္၊ အရက္မေသာက္ သူ ျဖစ္၍ ဒီအတြက္ကေတာ့ ဆရာ၀န္ သတိေပးတာကို အထူးလိုက္နာရန္ မလိုဘူးျဖစ္သြားသည္။အဓိက သူေရွာင္ရမည့္ အခ်က္မွာ မတည့္သည့္ အစားအစာမ်ား မစားရန္ႏွင့္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရန္သာ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ကိုေရခ်မ္းစားသည့္ အစားအစာနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး မေရႊစုမွာ အျပစ္မကင္းသလို ခံစားရသည္။ အစားတစ္ခုကို သူၾကိဳက္တယ္ေျပာလာလွ်င္ မေရႊစုက တအားေကြၽးခ်င္သည္။ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီမညီ သူ႔အတြက္ သင့္မသင့္ ဘယ္ေတာ့မွ် ထည့္မစဥ္းစား။ မေရႊစု တို႔ အမ်ိဳးဘက္က ေသြးတိုး၊ ႏွလံုး၊ ဆီးခ်ိဳ ေရာဂါမ်ား မည္သူမွ် မရွိၾက။ ဒါေၾကာင့္ အစားကို အထူးတလည္ မတည့္တာေရွာင္ စားရန္ သတိမရၾက။ ကိုေရခ်မ္းက ေထာပတ္ထမင္းၾကိဳက္တယ္ဆို ခဏခဏ ခ်က္ေကြၽးမိသည္။ ကိတ္မုန္႔ အလြန္ၾကိဳက္သူျဖစ္၍ ေထာပတ္ေတြ ထည့္၊ စားလို႔ေကာင္းေအာင္ ထည့္လို႔ရတာမွန္သမွ် အမ်ားၾကီးထည့္ကာ ကိုယ္တိုင္ကိတ္မုန္႔ဖုတ္ကာ အားပါးတရ စားေစသည္။ မေရႊစု ကိုယ္တိုင္က အခ်ိဳအလြန္ၾကိဳက္သျဖင့္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ေသာ မံု႔မွန္သမွ် ခ်ိဳအီစိမ့္ေနတာၾကီးပဲ ျဖစ္သည္။

ဒါနဲ႔ သူေဆး႐ံုက ဆင္းျပီးတဲ့ေနာက္ မေရႊစုလည္း အစားအစာ သုေတသန ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ရသည္။ ဘာအစားအစာေတြက သူနဲ႔ တဲ့မလဲ။ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီေအာင္ ဘယ္လိုမ်ိဳး ခ်က္ေကြၽးရမလဲ၊ ေဆးလည္း အစာ၊ အစာလည္းေဆး ျဖစ္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ စသျဖင့္။ ပထမဦးဆံုး ေရွာင္ရမည့္ အစားေတြကို အရင္စဥ္းစားရသည္။ ေလာေလာဆယ္ အျပင္စာေတြ စားျခင္းကို ေရွာင္လိုက္သည္။ သူက pizza လို အစားအစာေတြ အရမ္းၾကိဳက္တတ္သူ၊ အဲသလို အစာေတြကို အရင္ကလို ခဏခဏ မစားေစေတာ့။ အဆီပါတဲ့ အျပင္စာ မွန္သမွ် ေလာေလာဆယ္ မစားမိေအာင္ ေနခိုင္းလိုက္သည္။ နံနက္စာကို အိမ္မွာတခါထဲစားသြားကာ ေန႔လည္စာကို အိမ္ကပဲ စီစဥ္ ထည့္ေပးသည္။

 

 ကိုေရခ်မ္းအတြက္ ...

နံနက္စာ အတြက္ ေကြကာအုတ္ အၾကမ္းေတြ၀ယ္ထားသည္။ အဲဒီ ေကြကြာ အၾကမ္းကို ေရေႏြးပူနဲ႔ ျပဳတ္ ျပီး skin milk ဒါမွမဟုတ္ low fat milk နဲ႔ ေရာေသာက္ေစသည္။ စားေနၾက ေပါင္မုန္႔ အျဖဴကိုလည္း မစားေတာ့။ whole meal bread ေပါင္မုန္႔ၾကမ္း အညိဳကို စားသည္။ ကိတ္မုန္႔လံုး၀ မစားေတာ့။ ေထာပတ္ မစားေတာ့။ ေန႔လည္စာ အျဖစ္ ေပါင္မုန္႔ၾကားမွာ အသားျပား ဒါမွမဟုတ္ low fat cheese ကို အရြက္မ်ားမ်ားႏွင့္ ညွပ္စားသည္။ အသီးအမ်ိဳးမ်ိဳး၀ယ္ေပးထားျပီး မ်ားမ်ား စားေစသည္။

မနက္စာ - ေပါင္မုန္႔ၾကမ္း အသားညွပ္နဲ႔ ေကြကာအုတ္

ညစာထမင္းကို ဆန္အျဖဴအစား ဆန္ညိဳကို ေျပာင္းစားသည္။ အခ်ိန္ရရင္ ငွဲ႔ျပီး ခ်က္ေပးသည္။ သၾကားကို ဆီးခ်ိဳသမားေတြစားသည့္ သၾကားကို ေျပာင္းသံုးသည္။ ေကာ္ဖီေဖွ်ာ္သည့္ အခါ ေကာ္ဖီမိတ္ သံုးမည့္ အစား ခုနက skin milk ဒါမွမဟုတ္ low fat milk ကို သံုးသည္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကို အရင္ကလို ဆီနဲ႔ ေက်ာ္မေကြၽး၊ ေပါင္းျပီး ေကြၽးသည္။ အသား ငါး ေတြ ကို ဆီပါေလရာနဲ႔ ကင္သည္။ ဒါမွမဟုတ္ ေပါင္းသည္။ ကြၽတ္ကြၽတ္ေက်ာ္ေတြ မလုပ္ေတာ့။

 

ညစာ - ဆန္ညိဳ ေဆာ္လမြန္ အသားေပါင္း  low fat ၾကက္အူေခ်ာင္း celery ေဖ်ာ္ရည္

 

ညတိုင္း ညစာထမင္းစားခါနီး celery ဆလာရီ ေဖ်ာ္ရည္တိုက္သည္။ တခါတေလလည္း ဆန္းကစ္တို႔ ပန္းသီးတို႔နဲ႔ ေရာေဖ်ာ္သည္။ မုန္လာဥနီ နဲ႔ တျခား သစ္သီးေတြအနံ႔ကို ကိုေရခ်မ္းက မၾကိဳက္လို႔ ေရာမေဖ်ာ္ျဖစ္။ တခါေဖွ်ာ္လွ်င္ celery ၄ေခ်ာင္းေလာက္ေတာ့ ထည့္ေဖ်ာ္သည္။ ဘာလို႔ဆို celery ဆလာရီ က lower total cholesterol and LDL (bad) cholesterol ဆိုတာကိုး။

ျပီးေတာ့ ၾကက္သြန္ျဖဴ ကို apple cider vinegar ၊ ပ်ားရည္အနည္းငယ္နဲ႔ အင္တာနက္ထဲက ေဆးနည္း recipe အတိုင္း လိုက္လုပ္ကာ ေရာစိမ္ထားသည္။ apple cider vinegar က ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ိဳ အတြက္ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုသည္။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေဆးစိမ္တစ္ေန႔ တစ္တက္ေကြၽးသည့္အျပင္ ၾကက္သြန္ျဖဴ အစိမ္းသက္သက္ သည္ ေသြးခဲတာေတြ အဆီဓာတ္မ်ားတာေတြအတြက္ ေကာင္းတာမို႔ ညစာ ထမင္းစားပြဲမွာ ၾကက္သြန္ျဖဴေလးေတြ စိတ္ျပီး သံပုရာရည္ေလး ညွစ္ေပးထားသည္။ ထမင္းထဲကို ျမဳပ္စားေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ၃လေလာက္ၾကေတာ့ ကိုေရခ်မ္း သိသိသာသာ ကိုယ္ရည္စစ္သြားသည္။ ဆရာ၀န္က ၆လၾကာလို႔ တခါလာေဆးစစ္တဲ့အခါ ကိုလက္စထေရာ မ်ားေနတုန္းပဲ ဆိုလွ်င္ ေဆးစေသာက္ရမည္ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ခုအတိုင္းဆိုလွ်င္ ေဆးေသာက္စရာမလိုေတာ့။ မေရႊစု ၀မ္းသာသြားသည္။ 

တစ္ရက္ေတာ့ မေတြ႔တာၾကာျပီျဖစ္ေသည မေရႊစုတို႔ သူငယ္ခ်င္း စံုတြဲ တစ္တြဲ အိမ္အလည္လာသည္။ အမ်ိဳးသားေရာ အမ်ိဳးသမီး ၂ေယာက္စလံုးႏွင့္ တစ္ေက်ာင္းတည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူ႔ေယာက္်ားကလည္း ကိုေရခ်မ္းလို ကိုလက္စထေရာ အရမ္းမ်ားေနလို႔ အဆီက်ေဆးေတြ ေသာက္ေနရသူျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ မေရႊစုသည္ ေစတနာ ဗလပြျဖင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ တန္း၀င္ကာ celery ေဖ်ာ္ရည္ ေဖ်ာ္ျပီး သူ႔အမ်ိဳးသားကို တိုက္သည္။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေဆးစိမ္ပုလင္းၾကီးကို ထုတ္ျပကာ ေကြၽးလိုက္ေသးသည္။ လုိခ်င္ရင္ တ၀က္ခြဲေပးမယ္ေလဆိုေတာ့ မယူပါဘူးဟု အတင္းျငင္းၾကသည္။ ကိုယ္လုပ္သည့္ အေၾကာင္းကို ေျပာျပကာ အစားအစာကို ထိန္းရင္ ေဆးေသာက္စရာမလုိေအာင္ ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာမိသည္။ သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္း အမ်ိဳးသမီး ေျပာသည့္ စကားကို ၾကားေသာအခါ မေရႊစုရင္ထဲ နင့္ကနဲ ျဖစ္သြားမိေလသည္။ 

“နင္က... သူမ်ား စားခ်င္မွန္း မသိ၊ မစားခ်င္မွန္း မသိ၊ ကိုေရခ်မ္းကို အတင္း ကြန္ထ႐ိုးလိုက္လုပ္တာပဲ။ က်န္းမာေရး အတြက္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။ ငါေတာ့ ငါ့ေယာက္်ားကို အဲသလို မလုပ္ပါဘူး။ သူစားခ်င္တာေလး စားပါေစ။ စားျပီး ေဆးေသာက္လည္း ရတာပဲ... လူ႔ဘ၀ စားခ်င္တာေလးမွ မစားရရင္ ဘယ္လို လုပ္ ေနစရာ ရွိပါေတာ့မလဲ။ နင္ အဲသလို မလုပ္သင့္ဘူး... “ 

သူတို႔ ျပန္သြားေသာအခါ မေရႊစု မွာ စဥ္းစားစရာ တပံုၾကီးႏွင့္ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ဟုတ္သည္။ ကိုေရခ်မ္း ေဆး႐ံုတက္ရျပီးကတဲက သူ႔က်န္းမာေရးကို စိုးရိမ္ျပီး အစားအစာအတြက္ မေရႊစု ကြန္ထ႐ိုးလုပ္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ သူစားသလို မေရႊစုပါ လိုက္စားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူ ဆန္ညိဳစားသလို မေရႊစုလည္း ဆန္ညိဳစားရပါသည္။ သူ ေပါင္မုန္႔ညိဳ စားသလို ကိုယ္လည္း လိုက္စားရပါသည္။ သူ အရြက္ျပဳတ္စားလွ်င္ ကုိုယ္လည္း အရြက္ျပဳတ္သာ စားရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မေရႊစု စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေနပါ။ ကိုေရခ်မ္း စိတ္ထဲဘယ္လိုေနသလဲဆိုတာ မေရႊစု မသိပါ။ သူသည္ ဂ်ီးမ်ားတတ္သူမဟုတ္။ လုပ္ေပးတာနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ စားတတ္သည့္သူ။ မေရႊစု လုပ္ေပးတာမွန္သမွ်ကိုလည္း ၾကိဳက္တတ္သည့္သူ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထုိသူငယ္ခ်င္းေျပာသြားသည့္ စကားကို ၾကားရတာ မေရႊစု စိတ္ထဲ တကယ္ကို မေကာင္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ကိုယ္သည္ သူတပါး အတြက္ မစဥ္းစားပဲ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကိုပဲ ဦးစားေပး စဥ္းစားသူလား။ သူမ်ား စားခ်င္မွန္း မသိ မစားခ်င္မွန္း မသိ အတင္း ေကြၽးသည့္သူလား။ 

 ဒီလိုနဲ႔ ခါတိုင္း လုပ္ေပးေနၾကလို ကိုေရခ်မ္းကို ညစာ စားခါနီး celery ေဖ်ာ္ရည္ မေဖ်ာ္ေပးျဖစ္ေတာ့။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေဆးစိမ္တစ္တက္ကို ဇြန္းနဲ႔ေကာ္ကာ ပါးစပ္ဟ ... ဒါေလးစားလိုက္ပါဦး... လိမ္မာတယ္ေနာ္... လို႔ ေခ်ာ့ကာေမာ့ကာ ေျပာကာလည္း မေကြၽးျဖစ္ေတာ့။ ေန႔လည္စာကိုလည္း အထူးတလည္ မစီစဥ္ေပးျဖစ္ေတာ့။ ညစာဟင္းကိုလည္း ေပါင္းတာေတြ ကင္တာေတြမလုပ္ေတာ့၊ ဒါေတြ လုပ္ရတာ တကယ္ေတာ့ လက္၀င္ျပီး အလုပ္ရႈပ္တာလည္း ပါသည္။ ဒါနဲ႔ ဟင္းကို ပံုမွန္ ခ်က္သလို သာ ခ်က္လိုက္ေတာ့သည္။ 

တစ္ညေန တနဂၤေႏြ မွာျဖစ္သည္။ ေစ်းကျပန္လာျပီး အထုတ္ေတြ စီေန ျပဳေနတုန္း ကိုေရခ်မ္းသည္ အိမ္ေရွ႔ခန္းမွာ မ်က္ႏွာၾကီး စူပုတ္ျပီး ထိုင္ေနေလသည္။ 

 “ခုနက အေကာင္းပါ။ အခုေတာ့ ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာတုန္း” 

“ေခါင္းကိုက္ေနတယ္... ေသြးတက္သလား မသိဘူး...” 

ထံုးစံအတိုင္း မေရႊစု ပ်ာယာခတ္သြားသည္။ 

“မနက္က ဘာအစား မွားသြားလို႔လဲ။ မေန႔ညကလဲ အိပ္မပ်က္ပါဘူး...။ ပါရာစီတေမာ့ ေသာက္မလား...” 

 ေဆး ႏွင့္ ေရ ယူေပးတာကို ေသာက္ရင္း ကိုေရခ်မ္းက တစ္ခြန္းေျပာသည္။ 

 “ခင္မ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အရင္ကလို ဂ႐ုမွမစိုက္ေတာ့တာ...” 

 “ဟန္... ဘာကို ဂ႐ုမစိုက္ရမွာလဲ... ဘာလို႔ အဲသလို ေျပာတာလဲ...” 

“ေအးေလ... အရင္ကဆို ညတိုင္း သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ ေဖ်ာ္တိုက္တယ္ေလ။ ၾကက္သြန္ျဖဴေဆး ဆိုလည္း ေသခ်ာ ေကြၽးတယ္ေလ။ အခု ဘယ္မွာ လုပ္ေတာ့လို႔လဲ...” 

မေရႊစု တအံ့တၾသႏွင့္ ကိုေရခ်မ္းကို ၾကည့္ကာ ရယ္လိုက္မိသည္။ 

 “ဟိုတေလာက ေသာ္ေသာ္ တို႔ အိမ္လာလည္ တာ မွတ္မိတယ္မလား။ ေသာ္ေသာ္က ေျပာသြားတယ္။ သူဆို သူ႔ေယာက္်ားကို အတင္း ကြန္ထ႐ိုး မလုပ္ဘူးတဲ့။ သူ႔ေယာက္်ား ၾကိဳက္မွန္းမသိ မၾကိဳက္မွန္းမသိ မစားခ်င္ပဲ အတင္းမေကြၽးဘူးတဲ့။ “ 

“ေအးေလ... ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ေယာက္်ားမွ မဟုတ္တာ။ ကြၽန္ေတာ္က မေရႊစု ေယာက္်ားပဲ။ သူ႔ဘာသာ မလုပ္ခ်င္ေနေပါ့။ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ...” 

 “ဒါျဖင့္... မေရႊစု လုပ္ေပးေနတာေတြ မစားခ်င္ပဲ စားေနတာမႈတ္ဘူးေပါ့...” 

 “ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းက မစားခ်င္ပဲ စားတာရွိသလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ စားတယ္ဆိုတာ ၾကိဳက္လို႔ကို စားတာ။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က အဲသလို ငါးေပါင္းတို႔ ဘာတို႔ကို ပိုၾကိဳက္တာ... ကိုယ့္ကို ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ေကြၽးတာမို႔ စားတာလဲ ပါတာေပါ့။ သူတို႔ဘာသာ မလုပ္ခ်င္လို႔ မလုပ္တာ သူလည္း ကိုယ္လို မလုပ္ခ်င္ မလုပ္နဲ႔။ ကိုယ္လည္း သူတို႔လို လုိက္တုစရာမွ မလိုတာ...” 

 “အင္းပါ... အင္းပါ... အဲသာဆို ဒီေန႔ကစျပီး အရင္လို လုပ္ေပးပါ့မယ္။ “ 

မေရႊစု စိတ္ထဲ ေပါ့ပါးသြားသည္။ ကိုယ္လုပ္ေနတာေတြသည္ သူမ်ားတကာ အျမင္မွာ မဆီေလ်ာ္ မွားခ်င္ မွားေနႏိုင္လိမ့္ေပမယ့္ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္သင့္သည္ကို လုပ္ေနတာဟာ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး အမွန္ကန္ဆံုး ျဖစ္တာကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသြားေပျပီ။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရးမွာ အဆင္ေျပသည့္နည္းသည္ သူမ်ား အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ မွန္ခ်င္မွလည္း မွန္ႏိုင္ေပမည္။ ထို႔အတူ သူမ်ား အိမ္ေထာင္ေရးမွာ အဆင္ေျပသည့္နည္းကလည္း ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းႏိုင္မည္။ 

သူမ်ားသည္ ကိုယ္မဟုတ္။ ကိုယ္သည္ သူမ်ား မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေကာင္းဖို႔ရာ သူမ်ား ေျပာတိုင္းလဲ အရာရာ နားမေယာင္ရာ ပါတကား။ 

 +++++