ဘယ္မေအ့လင္ေတြကေျပာသလဲ

ဘယ္မေအ့လင္ေတြကေျပာသလဲ

မင္းတုန္းမင္းၾကီးသည္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ မိမိအေပၚတြင္ မည္မွ်ပင္ မေကာင္းေျပာခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ဆိုးျခင္း ရွိဟန္မတူ။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ မႏၲေလးသို႔ ၾကြလာေရးအတြက္ ဇြဲလံု႔လမေလ်ာ့ဘဲ ၾကံစည္ျမဲၾကံစည္လ်က္ရွိေနသည္။

တေန႔ေသာ္ မင္းတုန္းမင္းတြင္အၾကံတခုရလာသည္။ ကဗ်ာ့ပါရဂူ၊ ကဗ်ာ့၀ိဇၨာဓိုရ္အျဖစ္ ယေန႔ေခတ္တြင္ ေက်ာ္ေဇာထင္ရွားလွေသာ စေလဦးပုညသည္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ထံတြင္ ကဗ်ာႏွင့္ပတ္သက္၍ ပညာဆည္းပူးခဲ့သည္။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ စေလဦးပုညအား မ်ားစြာလိုလားခ်စ္ခင္ေတာ္မူသည္ကို မင္းတုန္းမင္းၾတားသိရွိေတာ္မူသည္။ သို႔ျဖစ္၍ စေလဦးပုညအား ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ထံ ေစလႊတ္၍ ဥပါယ္တမည္ျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားပင့္ေဆာင္ရန္ႏွင့္ အကယ္၍ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၾကြေရာက္လိုျခင္း မရွိပါကလည္း မင္းတုန္းမင္းၾတား၏မေကာင္းသတင္းမ်ားကို ေျပာၾကားျခင္းမျပဳပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေပးဘို႔ ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္။

စေလဦးပုညသည္ စစ္ကိုင္းဘက္သို႔ကူး၍ ဆရာေတာ္ထံပညာဆည္းပူးရန္ႏွင့္ ၀တ္ၾကီး ၀တ္ငယ္ျပဳရန္ အေၾကာင္းျပ၍ လွဴဘြယ္တန္းရန္မ်ားႏွင့္သြားေရာက္ေလသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားထံတြင္ ၄-၅ရက္မွ်ေန၍ ၀တ္ၾကီး ၀တ္ငယ္ျပဳေနသည္။

ထိုစဥ္အတြင္း စကားအလ်ဥ္းသင့္သလို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၾကြေရာက္သီတင္းသံုးရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း စကားကိုလက္မခံ ျငင္းပယ္ေတာ္မူ႐ံုမွ်မက မင္းတုန္းမင္းအား ထိပါးပုတ္ခတ္ ေျပာဆို၍သာ ေနေလသျဖင့္ ဦးပုညလည္း လက္ေလွ်ာ့ရေလေတာ့သည္။

သို႔ျဖင့္ ၄-၅ရက္ၾကာျပီး ေနာက္တေန႔တြင္ မႏၲေလးဘက္ကမ္းသို႔ ကူးေတာ့မည္ဟု ေလွ်ာက္ထားရင္း...

''အရွင္ဘုရား... တကာေတာ္ မင္းတုန္းမင္းဘုရားက ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ၾကားရန္မွာၾကားပါေသးသည္။ မႏၲေလးျမိဳ႕သို႔မၾကြလိုေသာ္ စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ရာစံေတာ္မူပါ။ သို႔ရာတြင္ ဘ၀ရွင္မင္းၾတားအေပၚ မေကာင္းသတင္း ေျပာၾကားေနျခင္းမ်ား ရပ္စဲေတာ္မူပါရန္ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ဘို႔မွာၾကားလိုက္ပါသည္ဘ ုရား''

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က မ်က္ခံုးကိုပင့္ကာ ကြမ္းပတ္ကိုေထြးရင္း...

''ေဟ့... မင္းတို႔ရွင္ဘုရင္က ငါဒီဘက္ကမ္းက သူ႔အေၾကာင္းမေကာင္းေျပာတာ ဟိုဘက္ကမ္းကေန ၾကားသတဲ့လား''

''မွန္လွပါ... ၾကားသိရေၾကာင္းပါဘုရား''

''ေနပါအံုးကြ၊ မင္းတို႔ဘုရင္ရဲ႔ မိဖုရားေခါင္ၾကီး မက်န္းမာတံုးက ေခြးအူသံေတြၾကားရတာ နားျငီးတယ္ဆိုပီး၊ ဟိုဘက္ကမ္းကေခြးေတြ ဒို႔စစ္ကိုင္းဘက္ကမ္းပို႔ခဲ့ဘူးတယ္ မဟုတ္လား''

''မွန္ပါ... ပို႔ထားခဲ့ဘူးေၾကာင္းပါဘုရား''
''ေအး.. အဲဒီတုံးက ဘိုးသူေတာ္ဦးမင္းစာစပ္ခဲ့တာ မင္းမွတ္မိရင္ ဆိုျပစမ္း''

''ဒီႏွစ္တြင္ ႀကံဳျပန္ရ၊ က်ားမ ႏွင့္ ဂမၻီ။
ေမာင္ႀကီး ႀကိဳးေတြသိုင္းပါလို႔
စစ္ကိုင္းဆို ေဇယ်ာၿမိဳ႕ကို
ကူးပို႔ျပန္ၿပီ။
ယင္းရဲ႕ ေက်ာက္ေဆာင္ဆိပ္ဆီက
လြမ္းစိတ္နဲ႔ မယ္တို႔ဆီ
ေမွ်ာ္ၿပီကြဲ႔... ၀ူး။
ေမာင့္နည္းတူပင္
ေမာင္ႀကီးေလွငယ္တင္၍
ကူးျပန္လွ်င္ မေနစိမ့္ပါႏွင့္
ေသာတာပန္ဆိုတဲ့ ဆိပ္ကိုကြယ္
(အို ...ရွင္) လႈိင္းတိတ္မွကူး။
ပါတဲ့ ဘုရား...''

''ေအး..ဟုတ္ျပီ၊ အဲဒီလို သူ႔မိဖုရားေခါင္ၾကီး မက်န္းမာလို႔ ေခြးေတြကို စစ္ကိုင္းပို႔ထားခဲ့ေတာ့ ဒီဘက္ကမ္းက ေခြးေဟာင္သံကို မင္းတို႔ ဘုရင္ေရာ မိဖုရားေခါင္ၾကီးပါ ၾကားရသလားကြဲ႔''

''မွန္ပါ...မၾကားရေၾကာင္းပါဘုရား''

''ေအး.. အဲဒီတံုးက ဒီဘက္ကမ္းကေခြးေဟာင္သံကိုမွ မၾကားဘဲနဲ႔ အခုငါေျပာမွ ၾကားတယ္ဆိုေတာ့၊ မင္းတို႔ဘုရင္ကို ဘယ္အေမ့လင္ေတြက သြားျပီး သံေတာ္ဦးတင္လို႔လဲ'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလရာ၊ ဦးပုညသည္ ဆက္လက္ မေလွ်ာက္ထားရဲေတာ့ဘဲ ျငိမ္သက္၍သာေနေတာ့သည္။

******************************

မိန္းမေတြေပါင္ျခားထဲကရွင္ဘုရင္

စေလဦးပုညသည္ ဆက္လက္မေလွ်ာက္ထားရဲေတာ့သျဖင့္ ျငိမ္သက္၍ေနစဥ္ပင္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က ဆက္လက္၍...

''မင္းတို႔ဘုရင္က ဒါတင္ဘဲမွာလိုက္သလားကြ၊ ဘာေတြမ်ား မွာလိုက္ေသးသလဲ''
ထိုအခါမွ စေလဦးပုညသည္ ဦးေခါင္းကိုေဖၚႏိုင္ျပီး ေမာ္၍ဖူးေမွ်ာ္ျပီး ေလွ်ာက္ထားျပန္သည္။

''ဘုရင္မင္းျမတ္က ဆရာေတာ္ဘုရား ေနျပည္ေတာ္ၾကြေရာက္၍ ပရိယတၱိသာသနာ ဖြ႔ံျဖိဳးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါ။ အကယ္၍ ေနျပည္ေတာ္သို႔ မၾကြလိုဘဲ စစ္ကိုင္းေတာင္႐ိုးတြင္သာ သီတင္းသံုးမည္ဆိုပါကလည္း ပဋိပတၱိသာသနာ ကမၼဌာန္း ဘာ၀နာမ်ား အားထုတ္၍ တရားအလုပ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေတာ္မူပါလွ်င္ တကာေတာ္တို႔မ်ားစြာ အားရရႊင္လန္း ရွိပါမည္ဘုရားဟု သတင္းစကားေလွ်ာက္ထားခဲ့ရန္ မွာၾကားလိုက္ပါသည္ဘုရား...''

ထိုအခါဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ကေဒါပြ၍သြားျပန္သည္။ မင္းတုန္းဘုရင္က မိမိအေပၚ ဆရာလုပ္သည္ကို မခံခ်င္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလသည္မွာ...

''အံမာ... ၾကီးက်ယ္လိုက္တာကြာ မိန္းမေတြ ေပါင္ျခားထဲေနတဲ့ မင္းတို႔ဘုရင္က ေတာင္ျခားထဲေနတဲ့ ငါ့ကိုမ်ား တရားအားထုတ္ခိုင္းတာမ်ား အံ့ပါ့ကြာ၊ အဲဒီအတိုင္းငါေျပာလိုက္တယ္လို႔သာ ေလွ်ာက္လိုက္ေပေတာ့'' ဟုမိန္႔ေတာ္မူလိုက္ရာ စေလဦးပုညမွာ ဘာကိုမွ် မေလွ်ာက္ရဲေတာ့ဘဲ ၀တ္ခ်ကာ ျပန္လာခဲ့ရေလေတာ့သတည္း။

******************************