ကၽြဲရိုင္းတအုပ္ ႏွင့္ ျခေသၤ႔မ်ား

ဒီ YouTube movie ေလးကို ၾကည္႔ျပီး တကယ္ကိုစိတ္လႈပ္ရွားရပါတယ္။ ေရွ႕မွာေခ်ာင္းေနတဲ့ ရန္သူျခေသၤ့ေတြကို မျမင္ပဲ ဟန္ပါပါ၊ ခပ္ၾကြားၾကြား တလွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကၽြဲၾကီးရယ္၊ သူ႔ေနာက္က တန္းစီပါလာတဲ့ အဖြဲ႔သားေတြ ရယ္ကို ၾကည္႔ျပီး... ဟယ္...မ်က္စိမေကာင္းဘူးလား....။ မျမင္ၾကဘူးလား...။ အနံ႕မရၾကဘူးလား...။ ဒါမွမဟုတ္ မေၾကာက္လို႔ပဲလား... စသျဖင့္ တစ္ေယာက္ထဲ ပါးစပ္က အားမလိုအားမရ ေအာ္ေနမိတယ္။

အဲဒီမွာ ေခါင္းေဆာင္ကၽြဲၾကီးကေလွ်ာက္လာေနရင္း ရန္သူကို ရုတ္တရက္ဆိုသလို ျဗဳန္းကနဲ ေတြ႕သြားတဲ့အခါ တုန္႔ကနဲ ရပ္လိုက္တယ္။ အေျခအေနမေကာင္းမွန္းသိတဲ့ အခါ ေနာက္ျပန္လွည္႔ေျပးတယ္။ ရန္သူဆိုတာလည္း ေလွ်ာ့တြက္လို႔ မရတဲ့ ခပ္လည္လည္ေတြေလ။ အေကာင္ၾကီး ကို ေက်ာ္ျပီး တကယ္ပိုင္မဲ့ အေကာင္ေသးေလးကို ၀ိုင္းျပီး ခုန္အုပ္ၾကတယ္။ ခုန္အုပ္လိုက္တဲ့ အခါ အရွိန္လြန္ျပီး ရန္သူေတြေရာ ကၽြဲသားေလးပါ အနီးက ျမစ္ထဲကို က်သြားရွာတယ္။ ကိုေရႊျခေသၤ႔ေတြအားလံုး ေရထဲက ကၽြဲေလးကို ဆယ္ဖို႔ အားၾကိဳးမာန္တက္ ၀ိုင္း၀န္းၾကတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕က ေရထဲကေန ပင့္တင္ေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ကအေပၚကေန ဆြဲယူေပးတယ္။ ကၽြဲေလးကလည္းတတ္ႏိုင္သမွ် ဟိုရုန္း ဒီရုန္းေပါ့။ ၾကည္႔ေနရတဲ့ စုခ်စ္မွာေတာ့ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔..... သြားပါျပီ...ကၽြဲေလးေတာ့ ေသရွာျပီ။ ဒီေကာင္ေတြ ပါးစပ္ထဲမွာ အသက္ေပ်ာက္ျပီပဲ ထင္လိုက္မိိတယ္။ မ်က္စိတဖက္မွိတ္ တဖက္ဖြင့္နဲ႔ မၾကည္႔ရဲ ၾကည္႔ရဲ၊ အသဲတလွပ္လွပ္၊ ရင္တခုန္ခုန္ေပါ့။

အဲ....အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ရန္သူက တဖက္ကေနျဗဳန္းဆို ေပၚလာျပန္ေရာ။ အဲဒါကေတာ့ ေရထဲက အလစ္လာဆြဲတဲ့ ကိုေရႊမိေခ်ာင္းမင္းေပါ့။ ဦးျခေသၤ့ေတြက အပါးသားလား။ မိေခ်ာင္း လာဆြဲတာလည္းျမင္ေရာ၊ ေရထဲဆင္းျပီး အေပၚပင့္ေပးေနတဲ့ အေကာင္ကပါ ျဗဳန္းဆို ကုန္းေပၚခုန္တက္သြားတာပါပဲ။ သူတို႔က ကုိယ္႔အႏၲရယ္ေတာ့ ကုိယ္သိလိုက္သမွ...ပါးလို႔၊ လွပ္လို႔။ ဒါနဲ႔...ဦးျခေသၤ့ေတြအားလံုး အင္တိုက္အားတိုက္ မေလွ်ာ့တမ္း ကၽြဲေလးကို ကုန္းေပၚကေန ၀ိုင္းဆြဲၾကေသာ္လည္း ကၽြဲေလးရဲ႕ေျခေထာက္က မိေခ်ာင္းပါးစပ္ထဲေတာင္ေရာက္ေနပါျပီ။ စုခ်စ္မေတာ့....အား...ေသပါျပီလို႔ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ေအာ္မိတယ္။ ကိုယ္႔ေျခေထာက္တဖက္ကို တေယာက္ေယာက္ လာဆြဲေနသလို ေတာင္ခံစားမိတယ္။ ကၽြဲေလးကလည္း မေခပါဘူး။ ဘယ္ရန္သူက သူ႔အတြက္ အႏၲရယ္ပို ၾကီးလည္းဆိုတာ သူကဒက္ကနဲသိျပီးသား။ ဒီတခါ သူကပါ အေပၚက ဦးျခေသၤ့ေတြ ဆြဲေခၚရာကို အားစိုက္ျပီး ရုန္းေပးတယ္။၊ ကိုမိေခ်ာင္းပါးစပ္ကလြတ္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးတာ သူသိေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုမိေခ်ာင္းၾကီး ရွံဳးျပီး ဦးျခေသၤ့ေတြ ဆြဲေခၚရာ ကုန္းေပၚကို ကၽြဲသားေလး ပါလာတယ္။ ကိုမိေခ်ာင္းပါးစပ္က လြတ္လို႔ သူ႔အတြက္ စုခ်စ္ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ အရာၾကီးလက္က လြတ္ေပမဲ့၊ ကုလားၾကီးလက္ထဲမွာ နင့္ဘ၀ ဘယ္လိုလုပ္မလဲကြဲ႔ လို႔ မစုခ်စ္တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ညည္းတြားေနမိတယ္။

ေဟ့.....ဇာတ္လမ္း မဆံုးေသးဘူးဗ်...။ ခုမွ ဇာတ္လမ္းက အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တဖက္ကေန အေျပးကေလး အုပ္စုလိုက္ၾကီး ျပန္လာၾကတဲ့ ကၽြဲေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အဖြဲ႔ကို မထင္မွတ္ပဲ ျမင္လိုက္ရေတာ့.....ေရႊစုခ်စ္တို႔လည္း ခုန္ဆြခုန္ဆြ နဲ႔ ေ၀း...၀ါး...ဆိုျပီး...ထေအာ္ေတာ့တာပဲ။ ကၽြဲေတြအားလံုးက ဦးျခေသၤ့ေတြကို ၀ိုင္းျပီးေျခာက္လွန္႔ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုး အဲဒီနားမွာ ဦးျခေသၤ့ေတြကို ၀ိုင္းရံထားလို႔။ ဦးျခေသၤ့ေတြလည္း အေျခအေနမဟန္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္လာၾကပံုပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ...သူတို႔ ျခေသၤ့ကုပ္၊ ျခေသၤ့ခဲ လုယူထားရတာကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္လႊတ္ရမွာလည္း လိုလားပံုမရၾကဘူး။ ဦးျခေသၤ့ေတြက ဆရာၾကီးေတြေနာ္...။ ဒီေလာက္ကၽြဲအုပ္စု အမ်ားၾကီး ၀ိုင္းရံခံေနရတာကို ခ်က္ခ်င္းထြက္မေျပးၾကဘူး။ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ သူတို႔သားေကာင္နားမွာပဲ ရစ္၀ဲေနၾကတုန္း။ သူတို႔ရဲ႕ ေတာဘုရင္ဆိုတဲ့ မာနလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။ ငါတို႔လိုေကာင္မ်ိဳးက နင္တို႔ကို ေၾကာက္စရာလားလို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့..ဦးျခေသၤ႔ရယ္....နင္က မတရားလုပ္ေနတဲ့လူေလ...။ မတရားလုပ္တဲ့ သူဆိုေတာ့ နင္တို႔ အခု ေၾကာက္ရေတာ့မွာေပါ့ဟဲ့။

ဟ...ဟ...ၾကည္႔ေနရင္း...စိတ္ရွည္ဟန္မတူတဲ့ ကၽြဲေခါင္းေဆာင္က ထြက္လာျပီး တစ္ေကာင္ေသာ ဦးျခေသၤ့ကို ခ်ိဳ နဲ႔ ေကာ္ခ်ပလိုက္တယ္။ ေနာက္က ကၽြဲေတြက ထြက္ေျပးတဲ့ သူေနာက္ မလြတ္တန္းလိုက္ၾကတယ္။ မစုခ်စ္တို႔လည္း လူၾကမ္းကိုခ်ေနတဲ့ ဂ်ိမ္းစဘြန္းမင္းသားကို အားေပးနည္းအတိုင္း...ဟုတ္ျပီကြ၊ ခ်ေပး...လိုက္...စသျဖင့္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ေအာ္ေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီမွာ ဦးျခေသၤ႔တို႔ အုပ္စုလည္း အေျခစပ်က္တာပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ လက္၀ါးၾကီးနဲ႔ အုပ္ထားတဲ့ ကၽြဲသားေလးကို မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႔ ေပးလိုက္ရတယ္။ စုခ်စ္က ကၽြဲသားေလးကို ေသေနျပီလား၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားထင္ေနတာ။ ကၽြဲသားေလးလည္း ရုန္းကန္ျပီး မရရေအာင္ထလာတာျမင္ရလို႔ ေဟး...လို႔ လက္ခုတ္လက္၀ါးတီးျပီး အားေပးမိတယ္။ က်န္တဲ့ ဦးျခေသၤ႔တို႔ အဖြဲ႔လည္း တစ္ေကာင္ျပီး တစ္ေကာင္ ေျငာင္းၾကေပါ့။ ဟူး...ေမာလိုက္တာ။ ျပီးေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ။

ဒီလို သတၱိရွိရွိ စည္းလံုးညီညြတ္ၾကရင္ ဘယ္ရန္သူမ်ား ရည္ရွည္ခံႏိုင္မွာလည္းကြယ္။

စုခ်စ္
၂၂.၀၆.၂၀၀၈
ညေန ၅နာရီ၁၅မိနစ္

RIT Burma mail group မွ ဦး၀င္းျမင့္ ပို႕ထားတဲ့ YouTube movie ေလး ပါ။