Kyaw Phyu

ညီမေလးေတြ ေၾကာင္အေၾကာင္းေျပာလို႔ မစုခ်စ္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က အခ်စ္တံုးေလးကို ျပန္သတိရမိတယ္။ သူအိပ္ေနတာ ဆြဲခဲ့တဲ့ ပံုေလး တေလာက ျပန္ရွာတာေတြ႔လို႔ ဒီမွာ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ခ်စ္စရာမေကာင္းဘူးလား။

သူ႔နာမည္က ေက်ာ္ျဖဴတဲ့။ သူေမြးတဲ့ အခ်ိန္ ေက်ာ္သူက နာမည္ၾကီးမင္းသား။ သူ႔ပိုက္ေလးက ျဖဴျဖဴေလး၊ အထီးေလးဆိုေတာ့ ေက်ာ္ျဖဴလို႔ အမည္ေပးလိုက္တာ။ သူအိပ္ရင္ ေဘးေစာင္းအိပ္ရင္အိပ္၊ မဟုတ္ရင္ ပက္လက္အိပ္တယ္။ တခါမွ ေမွာက္မအိပ္ဘူး။ အပ်င္းကေတာ့ ၾကီးသလားမေမးနဲ႔။ စားျပီးအိပ္၊ အိပ္ျပီးစားပဲ။ ဘာမွ မလုပ္ဘူး။ သူ႔နာမည္ ေခၚရင္ ထူးတယ္။ အိပ္ေနတုန္း ဒါမွမဟုတ္ သူ ေမွးေနတုန္းေခၚရင္ ပထမ ေညာင္ဆိုျပီး အသံသဲ့သဲ့ေလးနဲ႔ မထူးခ်င္ ထူးခ်င္နဲ႔ ထူးတယ္။ ကုိယ္ကညစ္ျပီး နာမည္ကို ဆက္တိုက္ေခၚတာေပါ့ေနာ္။ အသံသဲ့သဲ့ကေန အျဖည္းျဖည္းတိုးသြားတာ ပိုက္လွဳပ္တာပဲျမင္ရေတာ့တယ္။ အဲဒါကိုပဲ ထပ္ျပီး သူ႔နာမည္ ေခၚေနတုန္းဆိုရင္ ေနာက္တမ်ိဳးက အျမီးေလး လွဳပ္ျပတယ္။ ပါးစပ္နဲ႔ေတာ့ လံုး၀ မထူးေတာ့ဘူး။

ၾကြက္ခုတ္ဖို႔ေ၀းစြ... ၾကြက္ျမင္တာနဲ႔ ေၾကာက္လို႔ ထြက္ေျပးတာတန္းေနတာပဲ။ အိမ္ေရွ႔၀ရံတာမွာ သူထိုင္ေနတုန္း အုန္းလက္ရုတ္တရက္ ျပဳတ္က်တာကို လန္႔ျပီး ေသးတန္းလန္းနဲ႔ထြက္ေျပးတာ... ျပီးေတာ့ အိမ္ထဲက ကုတင္ေအာက္မွာ သြား၀ပ္ေနတယ္။ သူ႔ ႏွလံုးကို စမ္းၾကည္႔ရင္ေလ... အမေလး... ေၾကာက္လြန္းလို႔ ဒုတ္ဒုတ္...နဲ႔။ မ်က္လံုးေလးက သနားစရာ ျပဴးျပဴးေလး ဟိုၾကည္႔ဒီၾကည္႔ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ကုိယ္က သူ႔ကို ေခၚျပီး ပိုက္ထားရင္ ျပန္ကို ဖက္ထားတာဆရာ...။

ဒီေလာက္ အပ်င္းၾကီးျပီး ေၾကာက္တတ္တဲ့ေကာင္ ေသသာေသသြား သူ႔ခမ်ာ ဘယ္လိုလုပ္ မိန္းမရမလဲေနာ္။ ညကို ၀ရံတာမွာေတာင္ထြက္မအိပ္ရဲတဲ့ေကာင္၊ တျခား ေၾကာင္ၾကီးေတြ အသံၾကားရင္ကို သူ႔မွာ ႏွလံုးတုန္ရင္ခုန္ျဖစ္ေနတာ။ အိမ္ေရွ႔က ေၾကာင္၀ါမေလးကိုေတာ့ သူ႔မွာ ၾကိဳက္ခ်င္သား။ တခါတခါ သူက ေၾကာင္၀ါမေလး လွမ္းေတြ႔ရင္ ဒီဖက္ကေန ဖိုသံေပးပါ့ေတာ္။ သူက အဲဒီ မမေလးကုိ လွမ္းေတြ႔ရင္ ေအာ္သံက ဖိုသံနဲ႔ဆရာ...တမ်ိဳး..တမ်ိဳး...။ ဟိုက သူ႔မ်ား လွည္႔ေတာင္ၾကည္႔ဘူး။ သူ႔ရည္းစားနဲ႔သူ။ အဲဒီ... မမေလး ရည္းစားကလည္း လူမိုက္... အဲေလ... ေၾကာင္မိုက္ဂိုက္နဲ႔.... အိမ္ကဆရာ ဘယ္လွဳပ္ရဲမတုန္း။ လစ္မွသာငမ္းရ၊ ဖိုသံေပးရ လုပ္ႏိုင္တာ။

လူေတြနားလည္း သိပ္ကပ္ခ်င္တာ။ ေႏြလို ပူတဲ့ရာသီ ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔လူေပၚ ေပးမတက္ဘူး ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါဆို သူက ဘုရားရွိခိုးတဲ့ အခ်ိန္ကို ေခ်ာင္းေနတာ။ လူက ဘုရားရွိခိုးေနေတာ့ သူ႔ေမာင္းခ်လို႔ မရတာသူသိေနတယ္ေလ။ ဘယ္လိုမွ လူေပၚတက္ခြင့္မရရင္ သူ႔ေက်ာနဲ႕ အနည္းဆံုးျဖစ္ျဖစ္လာထိ အိပ္တယ္။ တခါတခါ သူလုပ္ပံုက သိပ္ရီရတာ။ သူက လူထိုင္ေနျပီဆို ခ်က္ခ်င္း ၀ုန္းကနဲ ေပါင္ေပၚခုန္တက္တာဟုတ္ဘူး။ အနားကို မေယာင္မလည္နဲ႔ အရင္လာတယ္။ ျပီးရင္ လက္ေလးတဖက္က စမ္းသပ္တဲ့ အေနနဲ႔ ေပါင္ေပၚကို အရင္ေရာက္လာတယ္။ ဘာမွ မေျပာဘူးဆိုရင္ ေနာက္လက္တဖက္... ေနာက္ ေခါင္းေလးတင္... ေနာက္ ကိုယ္တပိုင္းတင္... အဲေလာက္ကေန ကိုယ္က ရုတ္တရက္ ဟဲ့... လို႔ ေအာ္ၾကည္႔ ... အမယ္... ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေခါင္းက အျပင္ျပန္ေရာက္သြားေရာ... လက္ကေတာ့ ရွိေနေသးတယ္ေနာ္။ ေနာက္ ကိုယ္ေမ့ေလာက္ျပီဆိုရင္ ခုနကလို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာျပန္ေရာ... strategy ကအျပည္႔ပဲ။

ရြံတတ္တာလည္း မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ သူ႕ အီးအီးခြက္ျပည္႔ေနလို႕ကေတာ့ ေခါင္းရင္း ေနရာေကာင္းမွာမွ သန္႔တယ္လို႔ ထင္တဲ့ ေနရာမွာမွ အီးတက္ပါျပီမွတ္။ အဲ... မနက္ မိုးလင္း အစာလာေတာင္းေနတုန္း ကိုယ္က ခ်ီးပံုကိုေတြ႔သြားျပီး... တယ္... ဒီေက်ာ္ျဖဴ... ခ်ီးေတ ြပါထားျပီ... နင္ေတာ့ ေတြ႔မယ္ပဲ ေျပာရရံုရွိေသး... ေျပးတာတန္းေနတာပဲ။ သူ႔အျပစ္သူသိတာေလ။

သူ႔မွာ ဆီးေရာဂါေၾကာင့္ေသသြားရတာ။ ဆရာ၀န္နဲ႔ ကုေနတုန္း ေသသြားခဲ့ တာ။ မေသခင္ညထိ ကိုယ္တို႔ေတြနဲ႔ ေဆာ့လို႔။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ႔မလွဳပ္လို႔ သြားၾကည္႔ေတာ့ သူမရွိေတာ့ဘူးေလ။ သူ႔ကို ျခံထဲက သရက္ပင္ေအာက္မွာ မစုခ်စ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ကိုယ္တိုင္တြင္းတူးျပီး ျမဳတ္လိုက္ၾကတယ္။ ေမာင္ေလးက ေနာက္ဆံုး ေျမၾကီးခဲေလး ဖို႔ရင္း ေက်ာ္ျဖဴေရ... ေနာင္ဘ၀ မိန္းမရပါေစကြာတဲ့။ မစုခ်စ္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးေၾကာင္ေလး ေက်ာ္ျဖဴ အေၾကာင္းပါ။


ျမန္မာက်ဴးပစ္တြင္ေဖၚျပျပီး။

ကိုကိုဘဲဥ

Image from http://www.fotosearch.com/

ျပီးခဲ့တဲ့ တႏွစ္ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ေယာက္ေယာက္က ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ ဆံပင္တိုတိုေလး သြားညွပ္လာခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္အသြား ကားေမာင္းတာ အရွိန္ျမန္လို႔လား၊ ဘာလို႔လဲ မသိ။ ကိုကိုဘဲဥက ၀ီစီမႈတ္ရပ္ခိုင္းေတာ့တာပဲ။ အဲဒါ ေနာက္ဆုတ္ျပီး သူတုိ႔နား အေရာက္ ေခါင္းေလး အျပင္ထြက္ျပီးၾကည္႔ ရံုရွိေသး...
"ဟာ..ဆရာ...ဆရာမွန္းမသိလို႔ပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာ"
ဆိုျပီး အေလးေတြျပဳလို႔။ ကိုယ္က ငအဆိုေတာ့... ခ်က္ခ်င္း ဘာမွန္းမသိဘူး။ ေယာက္ေယာက္ကို... တူ... ဘယ္တုန္းကမ်ား ဒီဘဲဥရဲ႔ဆရာ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမ့္လို႔ေပါ့ေနာ္...ေတြးေနတာ။ ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ ရုပ္တည္ ၾကီးနဲ႔ လက္ေတြဘာေတြျပန္ျပျပီး ရပါတယ္ကြာ... ဘာညာနဲ႔ ေမာင္းထြက္ခဲ့ၾကေရာ။ ေနာက္လွည္႔ၾကည္႔တာ ဒီလူ ေျခစံုရပ္ျပီး ကားေတာ္ေတာ္ေ၀းတဲ့ထိ၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ထိ အေလးျပဳေနတုန္း...။ ေနာက္မွ ကိုယ္လည္း သေဘာေပါက္ျပီး ႏွစ္ေယာက္သားရီလိုက္ရတာ... ဟီး။

၉၆ ခုႏွစ္ေလာက္က မန္းေလးမွာ ဆိုင္ကယ္စီးရင္ ဦးထုတ္ေတြမေဆာင္းပဲ စီးတာ....။ မ်က္စိကလ်င္ေတာ့ ဘဲဥကို ေ၀းေ၀းကလွမ္းေတြ႔ျပီး အျမဲ...ျပန္ေကြ႔ေျပးေနၾက...။ စက္ဘီးစီးရင္လည္း မီးနီျဖတ္ျပီး တဲအိမ္ေလးထဲက ကိုကိုဘဲဥေတြကို မ်က္လံုးမိွတ္ျပ၊ လက္ျပလိုက္ရင္ ဘာမွ ေျပာၾကဘူးေတာ့.... ဟီး။

ျမန္မာက်ဴးပစ္တြင္ေဖၚျပျပီး။

အာသေ၀ါတရား ၄ပါး

အာသေ၀ါတရား (၄) ပါးဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာေမးလာေတာ့ သိသလိုလိုနဲ႔ မေရရာျဖစ္ေနလို႔ အနားမွာ ရွိတဲ့ ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ရဲ႔ ဗုဒၶအဘိဓမၼာအႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္ကို ျပန္ဖတ္ၾကည္႔မိေတာ့....

အာသေ၀ါတရား (၄) ပါးဆိုတာ ေတြေ၀ယစ္မူးေစတဲ့တရားပါတဲ့။ သူက ေလာဘ၊ ဒိ႒ိ နဲ႔ ေမာဟ တို႔ပါ။ ပထမ (၂)ပါးက ေလာဘထဲမွာ ပါပါတယ္။

၁) ကာမသ၀ = ၀တၴဳအာရံုကာမဂုဏ္ကို တပ္မက္တတ္ေသာ တဏွာ။ ေလာဘမူစိတ္ ၈-ပါး ၌ ယွဥ္ေသာ ေလာဘေစတသိတ္။
၂) ဘ၀ါသ၀ = ရူပစ်ာန္၊ အရူပစ်ာန္ ႏွင့္ ထို စ်ာန္တို႔၏အက်ိဳး၀ိပါက္ကို ႏွစ္သက္တြယ္တာေသာ တဏွာ။ ေလာဘမူ ဒိ႒ိဂတ၀ိပၸယုတ္စိတ္ ၄-ပါး၌ ယွဥ္ေသာ ေလာဘေစတသိတ္။
၃) ဒိ႒ာသ၀ = အယူလြဲ မိစၥာဒိ႒ိ။ ေလာဘမူဒိ႒ိဂတသမၸယုတ္စိတ္ ၄-ပါးႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဒိ႒ိေစတသိတ္။
၄) အ၀ိဇၨာသ၀ = အာရံု၏သေဘာမွန္ကို မသိမႈေမာဟ။ အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂-ပါး၌ ယွဥ္ေသာ ေမာဟေစတသိတ္။

ျမန္မာက်ဴးပစ္တြင္ေဖၚျပျပီး။

ကၽြဲရိုင္းတအုပ္ ႏွင့္ ျခေသၤ႔မ်ား

ဒီ YouTube movie ေလးကို ၾကည္႔ျပီး တကယ္ကိုစိတ္လႈပ္ရွားရပါတယ္။ ေရွ႕မွာေခ်ာင္းေနတဲ့ ရန္သူျခေသၤ့ေတြကို မျမင္ပဲ ဟန္ပါပါ၊ ခပ္ၾကြားၾကြား တလွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကၽြဲၾကီးရယ္၊ သူ႔ေနာက္က တန္းစီပါလာတဲ့ အဖြဲ႔သားေတြ ရယ္ကို ၾကည္႔ျပီး... ဟယ္...မ်က္စိမေကာင္းဘူးလား....။ မျမင္ၾကဘူးလား...။ အနံ႕မရၾကဘူးလား...။ ဒါမွမဟုတ္ မေၾကာက္လို႔ပဲလား... စသျဖင့္ တစ္ေယာက္ထဲ ပါးစပ္က အားမလိုအားမရ ေအာ္ေနမိတယ္။

အဲဒီမွာ ေခါင္းေဆာင္ကၽြဲၾကီးကေလွ်ာက္လာေနရင္း ရန္သူကို ရုတ္တရက္ဆိုသလို ျဗဳန္းကနဲ ေတြ႕သြားတဲ့အခါ တုန္႔ကနဲ ရပ္လိုက္တယ္။ အေျခအေနမေကာင္းမွန္းသိတဲ့ အခါ ေနာက္ျပန္လွည္႔ေျပးတယ္။ ရန္သူဆိုတာလည္း ေလွ်ာ့တြက္လို႔ မရတဲ့ ခပ္လည္လည္ေတြေလ။ အေကာင္ၾကီး ကို ေက်ာ္ျပီး တကယ္ပိုင္မဲ့ အေကာင္ေသးေလးကို ၀ိုင္းျပီး ခုန္အုပ္ၾကတယ္။ ခုန္အုပ္လိုက္တဲ့ အခါ အရွိန္လြန္ျပီး ရန္သူေတြေရာ ကၽြဲသားေလးပါ အနီးက ျမစ္ထဲကို က်သြားရွာတယ္။ ကိုေရႊျခေသၤ႔ေတြအားလံုး ေရထဲက ကၽြဲေလးကို ဆယ္ဖို႔ အားၾကိဳးမာန္တက္ ၀ိုင္း၀န္းၾကတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕က ေရထဲကေန ပင့္တင္ေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ကအေပၚကေန ဆြဲယူေပးတယ္။ ကၽြဲေလးကလည္းတတ္ႏိုင္သမွ် ဟိုရုန္း ဒီရုန္းေပါ့။ ၾကည္႔ေနရတဲ့ စုခ်စ္မွာေတာ့ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔..... သြားပါျပီ...ကၽြဲေလးေတာ့ ေသရွာျပီ။ ဒီေကာင္ေတြ ပါးစပ္ထဲမွာ အသက္ေပ်ာက္ျပီပဲ ထင္လိုက္မိိတယ္။ မ်က္စိတဖက္မွိတ္ တဖက္ဖြင့္နဲ႔ မၾကည္႔ရဲ ၾကည္႔ရဲ၊ အသဲတလွပ္လွပ္၊ ရင္တခုန္ခုန္ေပါ့။

အဲ....အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ရန္သူက တဖက္ကေနျဗဳန္းဆို ေပၚလာျပန္ေရာ။ အဲဒါကေတာ့ ေရထဲက အလစ္လာဆြဲတဲ့ ကိုေရႊမိေခ်ာင္းမင္းေပါ့။ ဦးျခေသၤ့ေတြက အပါးသားလား။ မိေခ်ာင္း လာဆြဲတာလည္းျမင္ေရာ၊ ေရထဲဆင္းျပီး အေပၚပင့္ေပးေနတဲ့ အေကာင္ကပါ ျဗဳန္းဆို ကုန္းေပၚခုန္တက္သြားတာပါပဲ။ သူတို႔က ကုိယ္႔အႏၲရယ္ေတာ့ ကုိယ္သိလိုက္သမွ...ပါးလို႔၊ လွပ္လို႔။ ဒါနဲ႔...ဦးျခေသၤ့ေတြအားလံုး အင္တိုက္အားတိုက္ မေလွ်ာ့တမ္း ကၽြဲေလးကို ကုန္းေပၚကေန ၀ိုင္းဆြဲၾကေသာ္လည္း ကၽြဲေလးရဲ႕ေျခေထာက္က မိေခ်ာင္းပါးစပ္ထဲေတာင္ေရာက္ေနပါျပီ။ စုခ်စ္မေတာ့....အား...ေသပါျပီလို႔ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ေအာ္မိတယ္။ ကိုယ္႔ေျခေထာက္တဖက္ကို တေယာက္ေယာက္ လာဆြဲေနသလို ေတာင္ခံစားမိတယ္။ ကၽြဲေလးကလည္း မေခပါဘူး။ ဘယ္ရန္သူက သူ႔အတြက္ အႏၲရယ္ပို ၾကီးလည္းဆိုတာ သူကဒက္ကနဲသိျပီးသား။ ဒီတခါ သူကပါ အေပၚက ဦးျခေသၤ့ေတြ ဆြဲေခၚရာကို အားစိုက္ျပီး ရုန္းေပးတယ္။၊ ကိုမိေခ်ာင္းပါးစပ္ကလြတ္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးတာ သူသိေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုမိေခ်ာင္းၾကီး ရွံဳးျပီး ဦးျခေသၤ့ေတြ ဆြဲေခၚရာ ကုန္းေပၚကို ကၽြဲသားေလး ပါလာတယ္။ ကိုမိေခ်ာင္းပါးစပ္က လြတ္လို႔ သူ႔အတြက္ စုခ်စ္ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး။ အရာၾကီးလက္က လြတ္ေပမဲ့၊ ကုလားၾကီးလက္ထဲမွာ နင့္ဘ၀ ဘယ္လိုလုပ္မလဲကြဲ႔ လို႔ မစုခ်စ္တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ညည္းတြားေနမိတယ္။

ေဟ့.....ဇာတ္လမ္း မဆံုးေသးဘူးဗ်...။ ခုမွ ဇာတ္လမ္းက အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တဖက္ကေန အေျပးကေလး အုပ္စုလိုက္ၾကီး ျပန္လာၾကတဲ့ ကၽြဲေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အဖြဲ႔ကို မထင္မွတ္ပဲ ျမင္လိုက္ရေတာ့.....ေရႊစုခ်စ္တို႔လည္း ခုန္ဆြခုန္ဆြ နဲ႔ ေ၀း...၀ါး...ဆိုျပီး...ထေအာ္ေတာ့တာပဲ။ ကၽြဲေတြအားလံုးက ဦးျခေသၤ့ေတြကို ၀ိုင္းျပီးေျခာက္လွန္႔ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုး အဲဒီနားမွာ ဦးျခေသၤ့ေတြကို ၀ိုင္းရံထားလို႔။ ဦးျခေသၤ့ေတြလည္း အေျခအေနမဟန္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္လာၾကပံုပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ...သူတို႔ ျခေသၤ့ကုပ္၊ ျခေသၤ့ခဲ လုယူထားရတာကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္လႊတ္ရမွာလည္း လိုလားပံုမရၾကဘူး။ ဦးျခေသၤ့ေတြက ဆရာၾကီးေတြေနာ္...။ ဒီေလာက္ကၽြဲအုပ္စု အမ်ားၾကီး ၀ိုင္းရံခံေနရတာကို ခ်က္ခ်င္းထြက္မေျပးၾကဘူး။ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ သူတို႔သားေကာင္နားမွာပဲ ရစ္၀ဲေနၾကတုန္း။ သူတို႔ရဲ႕ ေတာဘုရင္ဆိုတဲ့ မာနလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။ ငါတို႔လိုေကာင္မ်ိဳးက နင္တို႔ကို ေၾကာက္စရာလားလို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့..ဦးျခေသၤ႔ရယ္....နင္က မတရားလုပ္ေနတဲ့လူေလ...။ မတရားလုပ္တဲ့ သူဆိုေတာ့ နင္တို႔ အခု ေၾကာက္ရေတာ့မွာေပါ့ဟဲ့။

ဟ...ဟ...ၾကည္႔ေနရင္း...စိတ္ရွည္ဟန္မတူတဲ့ ကၽြဲေခါင္းေဆာင္က ထြက္လာျပီး တစ္ေကာင္ေသာ ဦးျခေသၤ့ကို ခ်ိဳ နဲ႔ ေကာ္ခ်ပလိုက္တယ္။ ေနာက္က ကၽြဲေတြက ထြက္ေျပးတဲ့ သူေနာက္ မလြတ္တန္းလိုက္ၾကတယ္။ မစုခ်စ္တို႔လည္း လူၾကမ္းကိုခ်ေနတဲ့ ဂ်ိမ္းစဘြန္းမင္းသားကို အားေပးနည္းအတိုင္း...ဟုတ္ျပီကြ၊ ခ်ေပး...လိုက္...စသျဖင့္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ေအာ္ေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီမွာ ဦးျခေသၤ႔တို႔ အုပ္စုလည္း အေျခစပ်က္တာပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ လက္၀ါးၾကီးနဲ႔ အုပ္ထားတဲ့ ကၽြဲသားေလးကို မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္နဲ႔ ေပးလိုက္ရတယ္။ စုခ်စ္က ကၽြဲသားေလးကို ေသေနျပီလား၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားထင္ေနတာ။ ကၽြဲသားေလးလည္း ရုန္းကန္ျပီး မရရေအာင္ထလာတာျမင္ရလို႔ ေဟး...လို႔ လက္ခုတ္လက္၀ါးတီးျပီး အားေပးမိတယ္။ က်န္တဲ့ ဦးျခေသၤ႔တို႔ အဖြဲ႔လည္း တစ္ေကာင္ျပီး တစ္ေကာင္ ေျငာင္းၾကေပါ့။ ဟူး...ေမာလိုက္တာ။ ျပီးေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ။

ဒီလို သတၱိရွိရွိ စည္းလံုးညီညြတ္ၾကရင္ ဘယ္ရန္သူမ်ား ရည္ရွည္ခံႏိုင္မွာလည္းကြယ္။

စုခ်စ္
၂၂.၀၆.၂၀၀၈
ညေန ၅နာရီ၁၅မိနစ္

RIT Burma mail group မွ ဦး၀င္းျမင့္ ပို႕ထားတဲ့ YouTube movie ေလး ပါ။

အေမ႔အတြက္ ေရးဖြဲ႔ကဗ်ာ

ခ်စ္တဲ့အေမေရ...

၁၉ရက္ဇြန္လဆိုတဲ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းမိုးရာသီ...နံနက္ခင္းတခုမွာ...
အေမ႔ေမြးေန႔ေလး
တဖန္္ျပန္လည္ ေရာက္ရွိခဲ့ျပီေပါ့...။

ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ...
အေမနဲ႔ဆံုေတြ႕ႏိုင္ပါ့မလဲ...ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႔...
ျမတ္ဘုရားထံပါး ဦးညႊတ္တြားလို႔
အေမ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစေၾကာင္း...
အေ၀းေရာက္...
သမီးတစ္ေယာက္က ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္...အေမ။

အေဖၚမဲ့ေနတဲ့ အေမ့ေမြးေန႔နံနက္ခင္းေလးမွာ...
ဒီအခ်ိန္ဆို...အေမ
ဆြမ္းေတာ္ပြဲ ကပ္လွဴေနမလား...။
ပန္း၊ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း ျပင္ဆင္ေနျပီလား...။
ဘုရားရွိခိုး တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားေနမလား...။
သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းဆက္ကပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵေလး ျဖစ္ေနမလား...။
ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီး ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္လိုက္တာလို႔မ်ား ေတြးေတာေနမလား...။
ဒီမိုကေရစီ တုိက္ပြဲမွာ အသက္ေပးသြားခဲ့တဲ့...
သူရဲေကာင္းေတြအတြက္ ကုသိုလ္အမွ်ေတြ ေပးေ၀ေနမလား...။
ဆင္းရဲဒုကၡတြင္းက ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းေနေလမလား...။
ဒါမွမဟုတ္...
အေမမွ...ဆိုတဲ့ စာေလးတစ္ေစာင္မ်ား ထိုင္ေရးေနမွာလား...။
အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔...
မွန္းဆလို႔လြမ္းရပါတယ္...အေမ။

ခ်စ္တဲ့အေမေရ...
ေနာက္ထပ္တစ္ႏွစ္ေမြးေန႔အတြက္
စပ္ဆိုရမဲ့ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ဟာ...
တမ္းတမွန္းဆမႈေတြနဲ႔ ထံုလႊမ္းမေနေတာ့တဲ့...
၀မ္းပန္းတနည္း ေတြးေတြးေငးေငး မေနရေတာ့တဲ့...
အျပံဳးေတြလိႈင္လိႈင္ ေမႊးေနမဲ့...
အေမနဲ႔သမီးတို႔ အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါေစလို႔
ေမွ်ာ္လင့္လ်က္...။

စုခ်စ္သူ
၁၉-၀၆-၂၀၀၈ နံနက္ ၀၇း၃၀
(၆၃)ႏွစ္ေျမာက္ အေမစုေမြးေန႔အမွတ္တရ...

When you join new job!

ရံုးတရံုးမွာ ကိုယ္က လူသစ္အေနနဲ႔ ၀င္လာျပီဆိုရင္ အဲဒီရံုးကလူေတြနဲ႔၊ ကိုယ္နဲ႔အတူတြဲလုပ္ရမဲ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္အာင္ေပါင္းဖို႔လိုပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘယ္သူကဘယ္လို Character ရွိတယ္၊ ဘယ္သူက ဘယ္လို Style မ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ Observe လုပ္ျပီး သူတို႔ နဲ႔ အလိုက္သင့္ ေပါင္းရပါမယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႔ Boss က ကိုယ္႔နဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔ အေရးၾကီးသလို၊ ကုိယ္႔ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြက ကိုယ္႔အေပၚ အျမင္ၾကည္ဖို႔ ကလည္း အမ်ားၾကီး အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါမွ အတူတူတြဲလုပ္ရမဲ့ team work အတြက္ေရာ...ကိုယ္႔က တေယာက္ေယာက္ရဲ႔ အကူအညီလိုရင္ေကာ...အဆင္ေျပႏုိင္မွာပါ။ အလုပ္ထဲမွာ Boss နဲ႔ အဆင္မေျပတာထက္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ အဆင္မေျပရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။

စုခ်စ္ရဲ႔ Tips ေလးေတြ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

၁) Smiling and Greeting

ကုိယ္က လူသစ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္႔ အဖြဲ႔ကလူတေယာက္ေယာက္နဲ႔ ရံုး ထဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔ေတြ႔၊ Pantry မွာပဲ ေတြ႔ေတြ႔၊ Wash Room မွာပဲေတြ႔ေတြ႔ ႏွဳတ္ဆက္ပါ။ How are you? ဒါမွမဟုတ္..Have you finished your breakfast? စသျဖင့္ အလာပ သလာပေလး ေျပာေပးပါ။ ဒါမွမဟုတ္....အနည္းဆံုးျပံဳးျပ ႏွဳတ္ဆက္ပါ။ မနက္ပိုင္းေတြ႔ၾကရင္လည္း Good Morning ေပါ့။ ညေနပိုင္း အျပန္ကားဂိတ္မွာ ေတြ႔ၾကရင္လည္း ဘယ္မွာေနလဲ... ဘာညာ သာရကာေလး အာရႊီးေပးေပါ့။ မျမင္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္ပါႏွင့္။

၂) Follow your colleagues for Breakfast or Lunch

ကိုယ္က အသစ္၀င္လာတဲ့သူဆိုရင္...အနည္းဆံုး ေန႔လည္စာစားဖို႔ သူတို႔ သြားၾကရင္ေခၚမွာေပါ့ေနာ္..။ အဲဒီလိုဆိုရင္..သူတို႔နဲ႔ ထမင္းအတူတူလိုက္စားဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။ ရံုးထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနရင္း နဲ႔ ကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ျမန္ျမန္ ရင္းႏွီးဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔ ျမန္ျမန္ရင္းႏွီး ခင္မင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ထမင္းစားခ်ိန္၊ ဒါမွမဟုတ္ မနက္စာ စားခ်ိန္ေတြမွာ လိုက္သြားျပီး ခင္မင္ေအာင္ေပါင္းပါ။ အဲဒီမွာ စကားေျပာရင္း ကိုယ္မသိေသးတဲ့ ရံုးအေၾကာင္းေတြကအစ သူတို႔ဆီက ၾကားရပါလိမ္႔မယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီလို သူတို႔နဲ႔ လိုက္သြားရင္း ပိုျပီး ခင္မင္လာမယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႔ စရိုက္ေတြကိုလည္း ကိုယ္က ပိုသိလာမယ္။ သူတို႔ရဲ႔ စရိုက္ေတြ ကို သိလာရေတာ့ ဘယ္သူကို ဘယ္လို ေပါင္းရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္႔ဘာသာ မွန္းဆႏိုင္တယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တဲ့ သူေတြဆိုရင္လည္း ေဆးလိပ္ဆင္းေသာက္ရင္း မီးေလးဘာေလး ညွိေပးရင္း စကားစျမည္ေလး ကိုယ္က စေျပာေပါ့။ ခင္မင္သြားျပီဆို ကိုယ္အကူအညီလိုတဲ့အခါ လူေတြကပိုျပီးကူညီခ်င္ပါမယ္။ ကိုယ္႔အဖြဲ႔ကလူေတြနဲ႔ တခါမွ စကားမေျပာပဲ အကူအညီလိုမွ သူတို႔ကို သြားေျပာရင္ ၀တ္ေက်တန္းေက်ပဲ ေျပာျပၾကပါလိမ့္မယ္။

၃) Discuss Your Issue with Your Teammates First

Team Work အလုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္မွာ ျပသနာေပၚရင္ ကိုယ္႔ Team members ေတြနဲ႔ အရင္ေဆြးေႏြးပါ။ ညွိႏိွဳင္းၾကည္႔ပါ။ ဘယ္သူနဲ႔မွ ဘာမွ မေဆြေႏြးပဲနဲ႔ ျပသနာကို မန္ေနဂ်ာဆီကို တိုက္ရိုက္ သတင္းပို႔ျခင္းမွ ေရွာင္က်ဥ္ပါ။ တကယ္လို႔ မန္ေနဂ်ာဆီ သတင္းပို႔ ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္႔ အဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ တု္င္ပင္ျပီးမွ သတင္းပို႔ပါ။

၄) Show your Acknowledgment Properly

ကိုယ္က Project တခု ျပီးသြားျပီဆိုပါစို႔။ ကိုယ္က အခုမွ Join ခါစ....ကိုယ္လုပ္တဲ့ Project ဟာ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္လို႔ ျပီးသြားတာ ဆိုႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း.... ကိုယ္ဒီအလုပ္ကို အထေျမွာက္ဖို႔ ႏွဳတ္အားနဲ႔ ကူညီေပးခဲ့သူေတြ၊ Information ရွာေပးခဲ့သူေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ သူတို႔ ေတြကို e-mail နဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္႔ project presentation လုပ္တဲ့အခါ Acknowledge page မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နာမည္ေလးေတြေရးျပီး သူတို႔လုပ္အားကို recognize လုပ္ေပးရပါမယ္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ နာမည္သိမ္းၾကံဳးယူလိုက္ရင္... အျမင္ကပ္ပုဒ္မနဲ႔ ေနာင္ကို ကူညီခ်င္သူ ရွားသြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို သူတို႔ နာမည္ေလးေတြထည္႔ေပးလိုက္လို႔ ကိုယ္ဘာမွ မယုတ္ေလွ်ာ့တဲ့အျပင္ ေနာင္ေရရွည္ဆက္ဆံေရးမွာလည္း ပိုျပီး ေကာင္းလာေစပါတယ္။

ခ်စ္ေမေမ

ဇြန္လ ၁ရက္ေန႔...။ ဒီေန႔ ေမေမ႔ ေမြးေန႔ေလးေပါ႔။
ဒီ ခဲပန္းခ်ီပံုေလးက ေမေမ အသက္၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ (စုခ်စ္ကိုမေမြးခင္) က ရိုက္ထားတဲ့ မွတ္ပံုတင္ဓါတ္ပံုေလးကိုၾကည္႔ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ႏွစ္ေလာက္က စုခ်စ္ဆြဲခဲ့တဲ့ ပံုေလးေပါ႔။ ျပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္ ရန္ကုန္အိမ္ျပန္ေတာ့ စုခ်စ္စာၾကည္႔စားပြဲအံဆြဲကေန ျပန္ေတြ႔လို႔ စင္ကာပူကို အမွတ္တရ ယူလာခဲ့တယ္။ အဲဒီဓါတ္ပံုေလးက စုခ်စ္အၾကိဳက္ဆံုး ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔ရဲ႕ ေရွးေဟာင္းဓါတ္ပံုေလးေတြထဲက တခုေပါ့။ ေမေမရဲ႕ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး၊ ပါးေဖါင္းေဖါင္း၊ ႏွာတန္ခၽြန္ခၽြန္၊ ႏွဳတ္ခမ္းစုစုေလးေတြက အဲဒီဓါတ္ပံုထဲမွာ အထင္းသားျမင္ႏိုင္တယ္။ တည္ၾကည္ျပီး မာနၾကီးတဲ့ မ်က္ႏွာထားရယ္၊ မတရားတာျမင္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေၾကာက္စတမ္း ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုတဲ့ အင္အားရွိတဲ့ မ်က္လံုးတစံုရယ္၊ မဟုတ္မမွန္ စကားဘယ္ေတာ့မွ မေျပာတတ္တဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းစုစု တစံုရယ္က ေမေမ႔ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ သေကၤတေတြေလးေတြ ေပါ႔။

ေမေမရဲ႕ အပ်ိဳဘ၀က ဒႏၲာရီဇာတ္လမ္းေလးေတြကို လူအမ်ားအျပားဆီက ၾကားဘူးတယ္။ နင့္အေမက ဇတ္ဇတ္ၾကဲ၊ အထိမခံ ေရႊပုဂံတဲ့။ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူေတြဆို သူ႔မ်ား ျပားျပား၀ပ္ေၾကာက္ၾကတာတဲ့။ မဟုတ္တာ မမွန္တာ ဘာမွမလုပ္ရဲၾကဘူးတဲ့။ ေယာက်ၤားေလးေတြမ်ားဆို သူ႔ကို ဘာမွေတာင္ ေျပာရဲၾကတာဟုတ္ဘူး တဲ့။ ဘယ္လိုလုပ္မ်ား ေယာက်ၤားရသြားတယ္ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ေတာင္မရေပါင္တဲ့ေလ။

စုခ်စ္သိတဲ့ ေမေမက သူမ်ားအေျပာအဆို နည္းနည္းေလးမွ မခံရေအာင္ေနတတ္တဲ့ သူဆိုတာေတာ့ သိတယ္။ ေမေမ႔ရဲ႕ အလိုေလာဘနည္းမႈေၾကာင့္ ေဖေဖ ႏိုင္ငံေရးကို ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ႏိုင္တာ မွတ္မိတယ္။ ဘာကိုမွ ညည္းညဴမေနပဲ ေဖေဖရွာေပးသမွ်နဲ႔ ေရာင့္ရဲစြာေနႏိုင္တတ္ခဲ့တာကို ခ်ီးက်ဴးတယ္။ သမီး ၃ေယာက္ကို အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ ဒါေပမဲ့ အလိုမလိုက္ပဲ လိမ္မာေရးျခားရွိေအာင္ ထိမ္းသိမ္းႏိုင္မႈ၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈအေပၚ ေလးစားတယ္။

ေမေမ႔ရဲ႕ အထူးျခားဆံုး စြမ္းရည္ကေတာ့ ဆူတာေတာင္မွ လူခ်စ္ေအာင္ဆူတတ္တဲ့ နည္းေလးေပါ့။ ေမေမ႔ကို စြာတယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူေတြဟာ ပါးစပ္ကသာ ေမေမ႔ကို အဲလို ေျပာေနၾကေပမဲ့ သူတို႔ေမေမ႔ကို အရမ္းခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတာ သူတို႔ အမူအရာနဲ႔တင္ သိေနရတယ္။ ေမေမ ဘယ္လိုမ်ား စြမ္းေဆာင္ပါလိမ့္...။

ခ်စ္ေမေမ...က်န္းမာ၊ ခ်မ္းသာစြာ တရားဘ၀နာပြားမ်ားႏိုင္ျပီး၊ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ...။

သမီးလတ္
ေခတၱ အေ၀းတေနရာ