"ခဏခဏ ေျပာထားတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မမွတ္ဘူး..."
"သမီး မွ မသိတာ... သမီးမွ မသိတာ..."
ဒီေန႔မနက္ ရံုးသြားဖို႔ အိမ္ကဓါတ္ေလွကားထဲကိုအဝင္ အေပၚထပ္မွဆင္းလာဟန္တူေသာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေက်မနပ္ေျပာေနၾကေသာစကားလံုးမ်ားကို နားစြန္နားဖ်ားၾကားလိုက္ရသည္။ မေရႊစုတို႔ ဝင္လာေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကိဳးစားျပီး ပါးစပ္ပိတ္လိုက္ၾကပံုရ၏။ အေမရဲ႔ မ်က္ႏွာက ေျပာရခက္ပံုရေသာဆယ္ေက်ာ္သက္သမီးအတြက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္၊ သမီးကလည္း သူ႔အေပၚ ဘာလို႔ နားမလည္ေပးရတာလဲဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ မထီတထီ။ ဓါတ္ေလွကားရပ္ေသာအခါ သမီးျဖစ္သူက အေမကို မေစာင့္ပဲ မ်က္ႏွာၾကီးစူပုပ္ကာ ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီးျဖင့္ ေရွ႔က ခပ္ျမန္ျမန္သြား၏။ အေမျဖစ္သူက မေရႊစုတို႔မ်က္ႏွာကို ရွက္ကိုးရွက္ကန္းၾကည့္ရင္းေနာက္ကလိုက္ပါ၏။
"ခင္ဗ်ားငယ္ငယ္ကေရာ အဲ့သလို ဆိုးဖူးလား..."
ကားရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားရင္း ေဘးနားက ဦးေရခ်မ္းက အမွတ္မထင္ေမးလိုက္၏။
"အင္း... ဆိုးတာကေတာ့ ဆိုးဖူးတယ္၊ ဒါေပတဲ့ လူေရွ႔သူေရွ႔မွာ အဲ့သလိုၾကီး အေမကို ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဖူးေပါင္... ဦးေရခ်မ္းကေရာ..."
"ကၽြန္ေတာ္က အေမကို တစ္ခါေလးေတာင္ ျပန္မေျပာဖူးဘူး၊ အေမေျပာတာ မဟုတ္လဲ မၾကိုက္လဲ ဒီတိုင္းျငိမ္ျပီး နားေထာင္ေပးလိုက္တယ္"
ကားနားကိုေရာက္လာျပီျဖစ္၍ မေရႊစုက ရံုးအိတ္မ်ားကို ကားေနာက္ခန္းထဲ ထည့္လိုက္သည္။
"ဟယ္...ေတာ္လိုက္တာ... ဟိုေန႔ကမွ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအေၾကာင္းဖတ္ေနတာ... ဆရာေတာ္ၾကီးက သူ႔အေမ ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ဂရုစိုက္ေၾကာင္း၊ အေမျပာသမွ် ဘာမွ ျပန္မေျပာေၾကာင္း... အင္း... သူမ်ားတို႔ကေတာ့ အဲ့သေလာက္ လိမ္မာတဲ့အထဲ မပါဘူးေတာ့၊ ေမေမ ေျပာတာ ဆံုးမတာေတြ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ မညီဘူးဆိုရင္ ေမေမ က လည္း ... သိလည္း မသိပဲနဲ႔...ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ ဘာညာနဲ႔ အထြန္႔ေလးနည္းနည္းေတာ့တက္လိုက္ရမွ... ျပန္ျငင္းလိုက္ရမွ... ၊ ဒါေပတဲ့ ေျခေထာက္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေဆာင့္ဘူး၊ လူေရွ႔သူေရွ႔လည္း အေမကို ဘယ္ေတာ့မွ ခံမေျပာဖူးဘူး... တကယ္လို႔ အျပန္အလွန္ျငင္းျပီးရင္လည္း ေနာက္ဆံုး ေမေမ့စိတ္ၾကိဳက္ပဲ လိုက္လုပ္ေပးလိုက္တာပဲ၊ ဥပမာ... ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ တစ္ေနရာကို သြားခ်င္ေနေန... သူက မသြားနဲ႔ဆို ေနာက္ဆံုး သူ႔အလိုအတိုင္းမသြားပဲ ေနတာမ်ိဳးေပါ့..."
ကားေမာင္းသူေနရာမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း ဦးေရခ်မ္းက စကားဆက္၏။
"အဲ့လိုဆို နဲနဲေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့..."
"ေျခေထာက္ေတြ ဘာေတြ မေဆာင့္ရဲ၊ ျပီးေတာ့ ေျခနင္းတာလည္း မၾကမ္းဝံ့ဘူး ဦးေရခ်မ္းရဲ႔... အေမၾကီး (မေရႊစုတို႔ အဘြား) က ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက မေရႊစုတို႔ကို ေျခာက္ထားတာ..."
"ဘယ္လိုေျခာက္လဲ ေျပာပါဦး..."
"ငယ္ငယ္က မစ္ရွင္လမ္းက မီးရထားကေပးတဲ့အိမ္မွာ ေနခဲ့တာေလ၊ အဲ့တုန္းက မနက္ဆို အိမ္ေတြမွာ အိမ္သာလာသိမ္းတဲ့ ကုလားၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ အသားကလည္း မည္းတူးေနတာပဲ၊ မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြကလည္း ေပပြေနတာပဲ၊ ျပီးေတာ့ လက္ထဲေခ်းသိမ္းတဲ့ ဗံုးၾကီး ဆြဲျပီး သူ႔ကိုယ္ကလည္း နံေနတာပဲ... နံတာမွ အရက္ေစာ္ေရာ... ေခ်းေစာ္ေရာ....ေခၽြးနံ႔ ခ်ဥ္နံ႔ေတြေရာ... လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ေျခကခြင္ခြင္နဲ႔ ယိမ္းယိုင္ေနတာပဲ... "
"အဲ့ဒီေတာ့...."
"ကိုယ္ေတြငယ္ငယ္က ထိန္းေပးတဲ့ ေမေမ့ညီမ ဝမ္းကြဲေတြက မေရႊစုတို႔ ေျပာမရ ဆိုမရ ဆိုးျပီဆိုရင္ အဲ့လူၾကီးကိုျပျပီး ေျခာက္ေတာ့တာပဲ...။ ကိုယ္ေတြကလည္း အဲ့ကုလားၾကီးကို တအားေၾကာက္တာ... သူ႔ေခ်းဗံုးထဲ ထည့္ေခၚသြားလိမ့္မယ္လို႔ အေျခာက္ခံရတာကိုး... "
"အေမၾကီး (အဘြား) ကေရာ...ဘယ္လိုေျပာတာလဲ..."
"အေမၾကီးကက်ေတာ့ ဒီလိုေျပာတာ... သမီးတို႔ ေနာ္... လူၾကီးမိဘစကားနားမေထာင္ ျပန္ေအာ္တာ ျပန္ေျပာတာ ေျခေထာက္ေဆာင့္တာတို႔ ေျခနင္းၾကမ္းတာတို႔ ၾကပ္ၾကပ္လုပ္... ေနာင္ဘဝ ေခ်းက်ံဳဴးမ်ိဳး ျဖစ္္လိမ့္မယ္ေနာ္တဲ့... အဲ့ကုလားၾကီးရဲ႔ သမီးေတြ ျဖစ္ျပီး အဲ့ကုလားၾကီးလို ေခ်းက်ံဳးတဲ့ အလုပ္လုပ္ရလိမ့္မယ္တဲ့... ဟာ... အဲ့မွာ ကိုယ္က ကုလားၾကီး အဖမ္းခံရမွာထက္ကို ပိုေၾကာက္သြားတာ... ဒီကုလားၾကီး သမီးျဖစ္ရင္ ငါ ေသပါျပီေပါ့.... "
"ဟားဟား..."
"ဟီး... အဲ့မွာ တခါတည္း လန္႔ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ ေျခေထာက္မေဆာင့္ေတာ့ဘူး..."
"ပထမေတာ့ လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ေပါ့..."
"အာ... ေျပာျပီးပါေကာ... ဆိုးပါတယ္ဆိုမွ.... မေရႊစုက ငယ္ကတည္းက ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ နဲနဲေလာက္ျပန္ေျပာလိုက္ရမွဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ လူ... ျပန္မေျပာရရင္ ေျခကေဆာင့္ခ်င္... အဲသာေတြ အဘြားလုပ္တာနဲ႔ ေၾကာက္ျပီး မလုပ္ရဲေတာ့တာ... ျပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္... အေမၾကီးက တရားေစာင္းကလည္း တအားေဟာတာ..."
"ေျပာပါဦး... ဘယ္လို တရားေစာင္းေဟာတာလဲ..."
"ထားပါေတာ့... မေရႊစုတို႔ေျမးေတြ သူ႔သားသမီးေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အိ္မ္က အိမ္သားတစ္ေယာက္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူၾကည့္မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ အဲ့လူနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ တရားတခုခုကို ေစာင္းျပီး ေဟာေတာ့တာပဲ... ပံုျပင္ေတြ ေျပာေတာ့တာပဲ.... "
"ဟီး....အဲ့လိုလား "
"အင္း... အရင္က အိမ္မွာ ဧည့္မျပတ္ဘူး၊ ေတာက နယ္က အမ်ိဳးေတြ ေက်ာင္းလာေနလို႔ ေဆးလာကုလို႔ ဘုရားလာဖူးလို႔ နဲ႔ အနည္းဆံုး ၃-၄ေယာက္ေလာက္ အိမ္မွာ ရွိေနၾကတာ။ အဲ့မွာ ကိုယ့္အိမ္မွာ လာေနရင္း ေက်ာင္းတက္ ဘြဲ႕ရ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရသြားတဲ့ ဦးေလးထြန္းဆိုတာရွိတယ္၊ သူကခ်မ္းသာတဲ့မိန္းမနဲ႔လည္းညားေရာ မာနေတြၾကီးသြားလိုက္တာ။ အဲ့ဒီ ဦးေလးထြန္းကို ေစာင္းေဟာဖူးတဲ့ တရားနားေထာင္ျပီး ခုခ်ိန္ ကိုယ္လည္း မာနေလး တက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာရင္ အေမၾကီး ေျပာျပဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလး တန္းသတိရလိုက္ေတာ့တာပဲ..."
"ေျပာျပဦး... ပံုျပင္ေတြ မေျပာတာၾကာျပီ...."
"ဒါနဲ႔...ေနပါဦး...ဦးေရခ်မ္းကို ေမးမလို႔ မာန ဆိုတာ ဘာလဲ သိလား..."
"မာနဆိုတာ ဘဝင္ျမင့္တာ ၾကီးက်ုယ္တာကိုေျပာတာေပါ့..."
"တကယ့္သဒၵါအနက္ကက်ေတာ့ မာနဆိုတာ ႏိႈင္းယွဥ္ျခင္းကို ေျပာတာတဲ့။ ကိုယ္က သာေနလွ်င္လည္း အမေလး... သင္းထက္ ငါက အရာရာသာပါတယ္ဆိုျပီး ျဖစ္ေနတာ၊ တကယ္လို႔ ကိုယ္ကနိမ့္က်ေနရင္လည္း ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားေနတာ...ဘာ ေ-ာက္ဂရုစိုက္ရမလဲကြ...ဆိုျပီး ျဖစ္တာ ... ဘယ္အေျခအေနမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ဘက္ကို အသာထားျပီး တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ လိုက္ျပီး ႏိႈင္းယွဥ္ေနတာကို မာန လို႔ ေခၚတာတဲ့..."
"အင္း..."
"ၾကည့္ၾကည့္ပါလား... တခ်ိဳ႔ လင္မယားေတြ... မိန္းမျဖစ္တဲ့သူက ဝင္ေငြ ပိုရွာႏိုင္ရင္ ေယာက္်ားကို အေရးမစိုက္ မာနေထာင္လႊားၾကတာ၊ တခ်ိဳ႔လင္မယားေတြမွာက်ေတာ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူက ကိုယ့္မိန္းမကိုဆို နဲနဲမွ အေလးမထား အထင္မၾကီး သူတို႔သာလွ်င္ဆရာၾကီး.. အဲသလို ႏိႈင္းယွဥ္တဲ့ မာနေတြျဖစ္လာရင္ လင္မယားေတြ အဆင္မေျပျဖစ္ၾကေတာ့တာပဲေလ..."
"ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဟုတ္သား... ႏိႈင္းစရာရွိမွ မာနက ျဖစ္လာတာ... ကဲ... ပံုျပင္က ေျပာပါဦး... "
"တစ္ခါကတဲ့... ေခ်းပိုးထိုးတစ္ေကာင္က ခရီးသြားေတြစြန္႔ခဲ့တဲ့ အစားအစာအၾကြင္းအက်န္ အနံ႔ရတာနဲ႔ ေျမတြင္းထဲက ထြက္လာျပီး စားၾကြင္းစားက်န္ေတြ လိုက္စားတယ္တဲ့။ အဲ့မွာ ဖိတ္စင္က်ေနခဲ့တဲ့ အရက္ေတြ ဘာေတြလည္း ေသာက္မိျပီး မူးယစ္လာေရာတဲ့။ မူးျပီး အနားက ေခ်းပံုေပၚ ဖက္တက္တာ... အဲ့ေခ်းကလည္း ေပ်ာ့ေနေတာ့ သူေျခလွမ္းတက္လိုက္တိုင္း အိ...အိ ဆင္းသြားတာေပါ့... အဲ့သာကို... ဟာ... ငါ လို ေကာင္ ဤဇဘၼဴရွိႏိုင္ေသးလား... ေျမၾကီးကေတာင္ ေၾကာက္လို႔ ငါ့ကို နိမ့္ဆင္းေပးရတယ္လို႔ ဟစ္ေၾကြးေရာတဲ့..."
"ဟီးဟီး...."
"အဲဲဲ့အခ်ိန္ ဆင္ၾကီးတစ္ေကာင္က ေရာက္လာေရာ.... ေခ်းနံ႔ ေတြ နံ ေတာ့ ေရွ႔မတိုးပဲ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတာေပါ့၊ တကတည္း ေခ်းပိုးထိုးက သူ႔ေၾကာက္လို႔ ဆင္ၾကီးေတာင္ ေနာက္ဆုတ္ေျပးတယ္ဆိုျပီး မူးမူးနဲ႔ စိန္ေခၚပါေလေရာ၊ ဟီးဟီး... ဆင္ၾကီးကလည္း ဦးေရခ်မ္း တို႔လို အညာက ဆင္ၾကီး ဂြစာၾကီး လား မသိပါဘူး၊ ေအာင္မယ္... ဒီ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ေခ်းပိုးထိုး...တယ္... ေျခနဲ႔နင္း ႏွာေမာင္းနဲ႔ဖိ အစြယ္နဲ႔ ထိုးလိုက္ရင္လည္း ငါ့ပဲ ေခ်းေပဦးေတာ့မယ္... ဒီေတာ့ လာေလေရာ့လဟာ ဆိုျပီး ေနာက္ပစ္ျပီး သူ႔ေခါင္းတည့္တည့္ ဆင္ေခ်းေတြ ပါခ်လိုက္တာ... အဲ့ စြာက်ယ္က်ယ္ မာနတက္မိတဲ့ ေခ်းပိုးထိုး ဆင္ေခ်းပိျပီး ေသပါေလေရာတဲ့...."
ဟားဟား...ဟားဟား...ဟားဟား..."
ဦးေရခ်မ္းမွာ ဟန္ႏွင့္ပန္ႏွင့္ ေလယူေလသိမ္းႏွင့္ ေျပာေနေသာ မေရႊစုစကားေၾကာင့္ အေသာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ပင္ ရယ္ေနေတာ့သည္။
"အဲသာ အေမၾကီးက... ညည္းတို႔လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဟုတ္ၾကီး ထင္မေနၾကနဲ႔ ဆိုျပီး အဲ့ေခ်းပိုးထိုး ပံုျပင္ကို ေျပာျပတာပါပဲ... ဟီးဟီး... မေရႊစုတို႔ကေတာ့ အေမၾကီး ေျပာတဲ့ ပံုျပင္ နားေထာင္ျပီး ေမာင္ႏွမေတြထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆရာၾကီး စတိုင္ လာလုပ္ရင္ ... အမယ္...ဘာမွျဖင့္သိတာမႈတ္ပဲနဲ႔ ေခ်းပိုးထိုးစတိုင္ လာလုုပ္မေနနဲ႔ေနာ္... ဘာညာနဲ႔ ေျပာင္တာပဲ... ဟိဟိ... တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ျငင္းခုန္ရင္း ကိုယ္က အေလွ်ာ့ေပးျပီဆိုရင္လည္း... ေဟ့... ငါက ဟို ဆင္ၾကီးလို ေခ်းနံ႔ နံလို႔ ေနာက္ဆုတ္ေနတာ... ေၾကာက္လို႔ လို႔ မထင္နဲ႔ကြ.... စိတ္ထြက္လာရင္ ဆင္ၾကီးလို ေခ်းပါခ်လိုက္ရ.... နင္ေတာ့ နာေတာ့မယ္ ဆိုျပီး.....ဟိဟိ.... အဲ့လိုေတြ ေလွ်ာက္ေျပာၾကတာ... ေျပာျပီး အူတက္ေအာင္ ရယ္ၾကေတာ့တာ... "
"ဟီးဟီး.... ရယ္ရတယ္...ေပါက္ေပါက္ရွာရွာဗ်ာ... "
" ဘယ္ကသာ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာကမွာလဲ... အဲသာ ဘုရားေဟာ... အေမၾကီးက ပံုျပင္ကို ဘုရားေဟာကလြဲ ဘာမွ ေျပာတာမႈတ္ဘူး... ။ အခု ၾကီးလာေတာ့ အျပင္စာေတြ ဘာေတြ ကိုယ့္ဘာသာဖတ္တာမ်ားလာေတာ့ မာနဆိုတာ ဘယ္မာနပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့ အရာပဲ ဆိုတာ သိလာတယ္...တကယ္ေျပာတာ... ကိုယ္ကသူမ်ားထက္ သာေနရင္လည္း ငါ့ေလာက္မွ အဆင့္မရွိတဲ့သူေတြဆိုျပီး သူမ်ားေတြအေပၚမာနေတြထားၾက... သူမ်ားက ကိုယ့္ထက္ သာေနရင္လည္း သင္းက အဆင့္မရွိပဲ ရတာပါကြာဆိုျပီး မာနေတြထားၾကနဲ႔... တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီ မာနမွန္သမွ် ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမေပးတာေတြခ်ည္းပဲ...၊ ဒါေတြ သိထားေတာ့ ကိုယ္မာန တက္မယ္ၾကံရင္ သတိေလး ရွိျပီး အကုသိုလ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့လို႔... "
" ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ... ဟုတ္ပါျပီ..."
" ေစာနက သားအမိကိုျမင္ျပီး ေမးတယ္ မႈတ္လား... မေရႊစု ငယ္ငယ္က အဲ့သလို ဆိုးလားဆိုတာ... မေရႊစုလည္း ငယ္ငယ္က ဆိုးခ်င္တာပဲ၊ ကေလးေတြဆိုတာ ဘာမွ သိတတ္တာမွ မဟုတ္တာ...ဒီေတာ့ ဆိုးလို႔ရရင္ ဆိုးခ်င္တတ္ၾကတယ္... ဒါေပတဲ့ ပံုျပင္ေတြ ေျပာျပီး လိမ္မာေအာင္ ဆံုးမတဲ့ အဘြားရွိခဲ့တယ္၊ ဒီေတာ့ ဆိုးခ်င္တဲ့ စိတ္ဟာ အေမၾကီးရဲ႔ ပံုျပင္ေတြေၾကာင့္ ထင္သလို မဆိုးျဖစ္ခဲ့ဘူးေပါ့...၊ ၾကီးလာျပန္ေတာ့လည္း စာမ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္ေတာ့ စာေတြကေပးတဲ့ အသိေၾကာင့္ ဆိုးမယ္ၾကံရင္ ဆိုးခ်င္တဲ့ စိတ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ကို သတိနဲ႔ ထိန္းႏိုင္ေတာ့တာေပါ့.... "
" ေတာ္လိုက္တဲ့ မေရႊစု... "
" ခစ္ခစ္... မနက္စာေတာင္ မစားရေသးဘူး... ဒီေန႔ ေျပာတဲ့အေၾကာင္းက အီးအီးထဲက ကို မထြက္ဘူး...ေတာ္ျပီ...ေတာ္ျပီ... ပံုျပင္ေျပာေနတာနဲ႔ ဘုရားစာေတာင္ မရြတ္ရေသးဘူး... ရံုးနားေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္... ဘုရားစာရြတ္လိုက္ဦးမယ္... "
"ေကာင္းပါျပီ... ေဒၚေရႊစု ခင္ဗ်ား... "
ကိုးကား။။
ဒုကနိပါတ္၊ ဂုထပါဏဇာတ္
+++++
