Saturday, April 24, 2010

စင္ကာပူမွ အလုပ္အကိုင္မ်ားႏွင့္ လစာ သံုးသပ္ခ်က္

စင္ကာပူမွ အလုပ္အကိုင္မ်ားႏွင့္ လစာ သံုးသပ္ခ်က္

img source

စင္ကာပူမွာ အလုပ္သစ္ရွာေနသူမ်ားအတြက္ အိုင္ဒီယာရေအာင္ လစာခန္႔မွန္းခ်က္ေလးေတြ သိထားသေလာက္ ေဆြးေႏြးေပးပါမယ္။ ခန္႔မွန္းလစာလို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ အတိအက် လူတိုင္းအတြက္ မွန္မယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ပညာအရည္အခ်င္း၊ ကိုယ့္လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ၊ ကိုယ္လုပ္မဲ့ အလုပ္ေပၚမွာ မူတည္ျပီး ပ်မ္းမွ်အေနနဲ႔ စင္ကာပူမွာ လစာေတြ ဘယ္လိုရၾကတယ္ ဆိုတာ အၾကမ္းဖ်င္းသိၾကေစရန္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘယ္လို Filed မ်ိဳးက လစာဘယ္ေလာက္ရႏိုင္တယ္၊ ဘယ္လိုင္းက ဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာ သိေစဖို႔ အတြက္လဲ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဖတ္လာတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားမွလည္း ယခု ေဆြးေႏြးထားသည္ထဲမွ အမွားတစံုတရာပါခဲ့သည္ရွိေသာ္ ေထာက္ျပရန္၊ ေဆြးေႏြးေပးၾကပါရန္ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာက စင္ကာပူမွာ ရာထူးေကာင္းတိုင္း လစာမေကာင္းပါဘူး။ ရာထူးနဲ႔ လစာက တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်မယ္လို႔ ယူဆလို႔ မရပါဘူး။ ဘယ္ကုမၸဏီမွာ လုပ္ေနတယ္လဲ ဆိုတာက ရွိပါေသးတယ္။ ကုမၸဏီၾကီးေတြမွာက သူ႔ Standard နဲ႔သူ လစာ range ေတြရွိေပမဲ့၊ Rules and regulation ကိုလိုက္နာၾကေပမဲ့၊ လိုကယ္ ကုမၸဏီအေသးေတြမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ လစာေပးဖို႔ကို Standard မထားၾကပါဘူး။ နည္းေပးရေလ ေကာင္းေလမို႔ပါပဲ။

ဒီလိုပဲ ကုမၸဏီၾကီးေတြက မာစတာဘြဲ႔ကို ဂ်ဴနီယာအလုပ္အတြက္ မခန္႔ၾကပါဘူး။ over qualification ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ လိုကယ္ ကုမၸဏီေသးေတြကေတာ့ ကာယကံရွင္က လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေဒါက္တာဘြဲ႔ကိုေတာင္ အလုပ္သမားခန္႔ခ်င္ၾကသူေတြပါ။ အဲသာေၾကာင့္မို႔ လိုကယ္ ကုမၸဏီအေသးေတြမွာ မန္ေနဂ်ာရာထူးျဖစ္ေပမဲ့ လစာက စလံုး၂၀၀၀ေက်ာ္ ၃၀၀၀ေလာက္ပဲ ရခ်င္ရတာပါ။ အဲသာဟာ ကုမၸဏီအၾကီးမွာ အငယ္တန္းအင္ဂ်င္နီယာတေယာက္ရဲ႔ လစာနဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုမၸဏီအၾကီးေတြမွာ ပညာေရးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို upgrade မလုပ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲတတ္တတ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲအလုပ္ၾကိဳးစား ၾကိဳးစား ရာထူးတက္ဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ကုမၸဏီအေသးေတြကေတာ့ ကိုယ္တကယ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ရင္ တကယ္တတ္တဲ့သူဆိုရင္၊ အားကိုးရတဲ့သူဆိုရင္၊ ၾကိဳးစားတဲ့သူဆိုရင္ လစာ မတိုးရင္သာေနမယ္၊ ရာထူးရဖို႔ကေတာ့ မခဲယဥ္းပါဘူး။

စင္ကာပူလိုကယ္ေက်ာင္းေတြက Fresh Graduate ေစ်းကြက္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ ဖီးဒ္နဲ႔ ကုမၸဏီေပၚမူတည္ျပီး ပိုလီ ဒီပလိုမာေတြက ၁၄၀၀ - ၂၃၀၀၊ ဒီဂရီေတြက ၂၂၀၀ - ၂၈၀၀၊ မာစတာက ၂၆၀၀ - ၃၂၀၀၊ ေဒါက္တာဘြဲ႔ေတြက ၃၀၀၀ - ၄၅၀၀ အတြင္း ပ်မ္းမွ် လစာေငြ ရေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တခါေလလဲ တခ်ိဳ႔ မာစတာဘြဲ႔ရျမန္မာေတြ ဒီဂရီဘြဲ႔ရေတြထက္ လစာနဲရတာကို ၾကံဳဘူးပါတယ္။ အသက္အရြယ္နဲ႔လဲ ဆိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ပံုမွန္ သိပ္နံမည္မၾကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ဘြဲ႔ရလာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဘြဲ႔ရေတြကိုလဲ လိုကယ္ဒီဂရီ မမွီလို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာသြားတက္ရတယ္ယူဆျပီး တခ်ိဳ႔ကုမၸဏီေတြက လိုကယ္ဘြဲ႔ရေလာက္ အထင္မၾကီးတာလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီလို ပထမဆံုးအလုပ္ကေနစျပီးေတာ့မွ ကိုယ့္ၾကိဳးစားမႈရယ္၊ ကံရယ္၊ ဉာဏ္ရယ္၊ ၀ီရိယေတြေပၚမွာ မူတည္ျပီး လုပ္သက္မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ရာထူးေတြလဲကြာ လစာေတြလဲ ကြာျခားကုန္တာပါ။ တေနရာထဲမွာ ထိုင္မေနပဲ ၃-၄ႏွစ္တခါ တက္လမ္းရွိမယ္ထင္တဲ့ အလုပ္ေတြကိုခုန္တတ္ရင္လဲ လစာတက္တာ အရမ္းျမန္ပါတယ္။

လုပ္သက္၊ အေတြ႔အၾကံဳရလို႔ အလုပ္ေျပာင္းျပီဆိုရင္အသစ္ခန္႔မဲ့ ကုမၸဏီေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္လက္ရွိလစာကို ၾကည့္ၾကပါတယ္။ အဲဒီထက္ ၁၀%-၂၀% အျပင္ပိုေပးေလ့မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခါတေလ ခြၽင္းခ်က္အေနဲ႔ အဲဒီထက္ပိုရတဲ့ သာဓကေတြ ရွိခ်င္လဲရွိတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ- အသိျမန္မာေကာင္ေလး အန္တီယူက မာစတာဘြဲ႔ရ၊ ပထမအလုပ္က ကုမၸဏီအေသးမွာ ၂၈၀၀နဲ႔ ၂ႏွစ္ေလာက္လုပ္ေနရာက ကုမၸဏီၾကီးတခုရဲ႔ R&D မွာအလုပ္ရေတာ့ လစာ ၄၀၀၀ေက်ာ္ ရသြားပါတယ္။

အထက္ကေျပာတဲ့ လစာေတြမွာ ကိုယ္အလုပ္လုပ္တဲ့ Field ေပၚလိုက္ျပီးလဲ လစာကြာျခားႏိုင္ပါတယ္။ သိသေလာက္ေတာ့ Engineering Filed ထဲမွာ Design၊ R&D၊ Development၊ Software၊ Firmware သမားေတြနဲ႔ IT Field ကသူေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမ်ားထက္ လစာေကာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘဏ္ေတြမွာ Networking, Server, Data Security စတာေတြကိုင္တဲ့ အိုင္တီ၊ အင္ဂ်င္နီယာ သမားေတြလဲ လစာေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းၾကပါတယ္။ Basic pay နဲ႔ overtime ေတြ Benefit စတာေတြအားလံုး ေပါင္းလိုက္ရင္ ဘဏ္ စီနီယာ၀န္ထမ္းတေယာက္ဟာ ၇၀၀၀-၈၀၀၀ ေလာက္ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ Cisco မွာ Cisco Certificate ေတြရျပီး Networking လုပ္တဲ့ လိုကယ္မာစတာဘြဲ႔ရသူဟာ လစာ ၆၀၀၀ေလာက္ရပါတယ္တဲ့။ ေဆာက္လုပ္ေရးက အင္ဂ်င္နီယာေတြကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၃၀၀၀-၅၀၀၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ေတြမ်ားပါတယ္။ Project Manager ဆိုရင္ေတာ့ (ကုမၸဏီအေသးမဟုတ္) ၆၀၀၀ေလာက္ရတာ သိရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က ရံုးက ကားပါ ရၾကပါတယ္။ သေဘၤာက်င္းက အင္ဂ်င္နီယာေတြကေတာ့ Basic pay သိပ္မမ်ားေပမဲ့ Bonus နဲ႔ ျပန္မွ်သြားလို႔ မဆိုးဘူး ေခၚရပါမယ္။ သေဘၤာ စူပရီတန္းဒန္႔ အလုပ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ လစာ ၆၀၀၀- ၇၀၀၀ေလာက္ရတယ္ ေျပာပါတယ္။ Manufacturing ၊ Industry စတာေတြမွာ လုပ္တဲ့သူေတြက Junior ဆို ၂၅၀၀-၃၅၀၀၊ Senior ၃၅၀၀-၅၀၀၀၊ Management ၅၀၀၀-၈၀၀၀ စသျဖင့္ေပါ့။ a-star မွာ လုပ္ေနတဲ့ မာစတာ၊ ေဒါက္တာဘြဲ႔ရ Researcher ေတြကေတာ့ ၃၅၀၀-၅၅၀၀ ရတာေတြ႔ရပါတယ္။ ခုေျပာတဲ့ လစာေတြကေတာ့ လုပ္သက္အတန္အသင့္ရွိျပီးသား သူေတြအတြက္ ပ်မ္းမွ်လစာေငြ ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္ပါ။

အစိုးရအလုပ္မ်ိဳးေတြက်ေတာ့ ေစ်းကြက္သိပ္မေကာင္းေပမဲ့ တည္ျငိမ္တဲ့လစာရွိတတ္ပါတယ္။ ပိုလီေက်ာင္းဆရာ၊ လိုကယ္မာစတာဒီဂရီနဲ႔ လုပ္သက္၁၀ႏွစ္ရွိတဲ့သူဆိုရင္ လစာ ၄၀၀၀-၅၀၀၀ ေလာက္ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အစိုးရအလုပ္ေတြက ေဘာနပ္စ္မွန္မွန္မရမွာလဲ ပူစရာမလိုပါဘူး။ ႏွစ္တိုးကလဲ ႏွစ္တိုင္းရွိပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာဘြဲ႔ရအင္ဂ်င္နီယာေတြ ပိုလီဆရာခန္႔တာ လစာ ၂၄၀၀ေလာက္ ၀င္၀င္ခ်င္းရၾကပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကလာ အလုပ္ရွာတဲ့ ျမန္မာဘြဲ႔ရေစ်းကြက္ေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ အလုပ္ရသြားသူေတြဟာ လုပ္သက္၊ ဘြဲ႔ေပၚမူတည္ျပီး Autocad Draftsman သမားေတြက လစာ ၁၂၀၀ - ၂၃၀၀၊ Construction Field က သူေတြက ၂၁၀၀ - ၃၅၀၀၊ ITသမားေတြက ၁၆၀၀ - ၃၀၀၀၊ Industry ေတြမွာ လုပ္ေနသူေတြက ၂၁၀၀ - ၂၅၀၀၊ ACCA၊ Eco နဲ႔ျပီးတဲ့ Accountant ေတြက ၁၆၀၀ - ၂၅၀၀၊ ရိုးရိုးဘြဲ႔ရ- Admin အလုပ္၀င္သူေတြက ၁၂၀၀ - ၂၃၀၀ စသျဖင့္ ရတာ ေလ့လာေတြ႔ရွိရပါတယ္။ Nurse assistant၊ enrolled nurse စတဲ့ အလုပ္လုပ္သူေတြကေတာ့ basic pay ၁၂၀၀- ၁၆၀၀ ေလာက္ကစလို႔ overtime, night shift ေတြလုပ္သလို ၀င္ေငြရပါတယ္တဲ့။ က်န္းမာေရးေလာကကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္အကၽြမ္းတ၀င္မရွိလို႔ ဆရာ၀န္အလုပ္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ခ်န္ခဲ့ပါ့မယ္။ ေလ့လာမိတဲ့ အလုပ္လာရွာသူေတြရဲ႔ အသက္က ၂၀ ကေန ၄၀ အတြင္းပါ။

ျပီးေတာ့ စင္ကာပူမွာ လူတကာသိပ္မလုပ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို ကိုယ္ကတတ္တယ္ဆိုရင္ အလုပ္ရွာရလြယ္ပါတယ္။ Engineering Design၊ Firmware, Embedded Programming, Device Driver programming စတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးေတြက Engineering Field မွာ အလုပ္ရွာရတာလြယ္ကူတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စင္ကာပူမွာ တကယ္လစာေကာင္းသူေတြကေတာ့ Business Development Manager ေတြ၊ Director ေတြပါ။ Accounting နဲ႔ Admin ကိုလဲ အထင္ေသးလို႔မရပါ။ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းကေန MBA ဘြဲ႔ရထားသူေတြဟာ လစာေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ တကယ္လစာေကာင္းတာလိုခ်င္ရင္ ၀ါသနာလဲ ပါမယ္ဆိုရင္ Business Management တို႔ Finical Management တို႔ဖက္ကို ကူးပါ။ စင္ကာပူတႏိုင္ငံထဲမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ႏိုင္ငံသြားသြား အဲဒီအလုပ္ေတြက လစာအေကာင္းဆံုးထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြထက္ လစာေကာင္းပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာအလုပ္က တကယ္ဆို လစာနဲတဲ့ထဲပါလို႔ ယွဥ္စရာေတာင္ မလိုဘူးေပါ့ေနာ္။

*********
ျမန္မာက်ဴးပစ္မွာ ေရးသားထားတာကို အနည္းငယ္ျပဳျပင္ တင္ျပပါတယ္။ လစာေကာင္း အလုပ္ေကာင္းမ်ား ရၾကပါေစ။ ေက်းဇူး။

Sunday, April 18, 2010

ျမန္မာ့႐ိုးရာ ႏွစ္ဆန္းအလွဴမဂၤလာ

ျမန္မာ့႐ိုးရာ ႏွစ္ဆန္းအလွဴမဂၤလာ
ႏွစ္စဥ္ ဒီလို ျမန္မာႏွစ္ဆန္း၁ရက္ေန႔ကို ေရာက္ျပီဆိုရင္ျဖင့္ ေရႊစုတို႔ လမ္းထဲက လူငယ္ေတြ အလုပ္မ်ားရျပီပဲ။ မနက္ကိုေစာေစာစီးစီး အိပ္ရာကထ လူၾကီးေတြနဲ႔ အတူ ဥပုသ္လိုက္ေစာင့္။ ေရႊစုတို႔ ညီအမေတြကေတာ့ သၾကၤန္တြင္း ဥပုသ္မေစာင့္ျဖစ္ရင္သာ ေနမယ္၊ ႏွစ္ဆန္း၁ရက္ေန႔ကိုေတာ့ မျဖစ္မေန ဥပုသ္ေစာင့္ထိန္းေလ့ရွိတယ္။ ေန႔လည္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ခဏတျဖဳတ္အနားယူ။ နာရီျပန္ ၂ခ်က္တီးေလာက္မွာ ေရႊစုတို႔ လူငယ္ေတြရဲ႔ လုပ္ငန္းစၾကရေတာ့တာ။

အဲသာ ဘာလဲဆိုေတာ့ လမ္းထိပ္မွာ အတာအိုးေတြခ်ျပီး အႏၲရယ္ကင္း ကမၼ၀ါစာဖတ္၊ ပရိတ္တရားရြတ္ဖို႔အတြက္ရယ္၊ ညေန ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းပြဲမွာ အေအး၊ ကြမ္း၊ ေဆး စတာေတြ ဆပ္ကပ္ဖို႔ရယ္ အခ်ိန္မွီ ျပင္ဆင္ၾကဖို႔ေပါ့။ ေရႊစုတို႔အိမ္က လမ္းထိပ္လမ္းဆံုမွာ တည္ရွိေတာ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကိုယ့္အိမ္ကပဲ ကမၼကထ ဦးစီးဦးေဆာင္ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ လမ္းထဲက ကာလသား ကာလသမီးေလးေတြကိုေခၚ လင္ပန္းေတြ ေတာင္းေတြ ကိုင္ျပီး တအိမ္တက္ဆင္း အလွဴလိုက္ခံရပါတယ္။ ေတာင္းတို႔ လင္ပန္းတို႔ဆိုတာက ၾကက္သြန္၊ ဆန္၊ ဆီ၊ စာအုပ္ စသျဖင့္ အလွဴရွင္ေတြ ေစတနာရွိသလို လွဴလိုက္တာေတြကို ထဲ့ဖို႔ေပါ့။ အဲသလို လွဴတာအျပင္ ၀တၳဳေငြေတြကိုလည္း လွဴေလ့ရွိၾကပါတယ္။

ဒီလို လိုက္အလွဴခံရင္းနဲ႔ ပရိတ္တရားနာဖို႔အတြက္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အတာအိုးလာထားႏိုင္ပါတယ္၊ ပရိတ္ရြတ္မဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြဘယ္အခ်ိန္ၾကြၾကမယ္ဆိုတာလဲ တခါထဲ ဖိတ္ၾကားအသိေပးခဲ့ရေသးတယ္။ တကယ္လို႔ သူတို႔မွာ အတာအိုးထိုးဖို႔ အတာပန္းေတြ၊ အရြက္ေတြလိုတယ္ဆို ကိုယ္ကပဲ ဦးေဆာင္ျပီး ရွာေဖြေပးျပီးေတာ့လဲ ကူၾကတယ္။ အတာအိုးကို လာသယ္ေပး၊ ျပန္ပို႔ေပးတာပါလုပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုလာရင္လဲ လုပ္ေပးၾကတယ္။

ေရႊစုတို႔ရပ္ကြက္မွာ အိမ္တိုင္းလိုလို သၾကၤန္ၾကိဳဖို႔အတြက္ အတာအိုးထိုးၾကပါတယ္။ အႏၲရယ္ကင္း ေဘးရွင္း က်န္းမာဖို႔ ကိုယ့္မိသားစု ေန႔နံေတြအလိုက္ အတာအိုးထိုးေလ့ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ကလဲ ၇ရက္သားသမီးေန႔နံစံု အတာအိုးထိုးၾကတယ္။ အဲဒီ အတာအိုးကို ႏွစ္ဆန္း၁ရက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ အသစ္ျပန္လဲၾကတာေပါ့။ တကယ္လို႔ ကိုယ့္မိသားစုထဲက ေန႔နံက တာစားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအတာအိုးေလးကို သၾကၤန္အတက္ေန႔မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြနဲ႔အတူ သြားပို႔ေလ့ရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ တာစားတဲ့ ေန႔နံသားသမီးက သြားလွဴရတာေပါ့။ တာစားတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ သၾကၤန္အတက္ေန႔ျဖစ္ရင္ တာစားတယ္လို႔ ေခၚတယ္။ ဥပမာ ဒီႏွစ္က ေသာၾကာေန႔မွာ သၾကၤန္တက္ေတာ့ ေသာၾကာသားသမီးေတြ တာစားတယ္ေပါ့။

အဲသလို အလွဴခံျပီး ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေယာက္်ားေလးမ်ားက အတာအိုးေတြထားဖို႔ရာ လမ္းထိပ္မွာ ခံုခင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကရတယ္။ ပရိတ္တရားရြတ္မဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးထိုင္ဖို႔ အိမ္တအိမ္က ဆက္တီေတြ သယ္ခ်၊ တရားနာတဲ့သူေတြထိုင္ဖို႔ကိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဖ်ာၾကမ္းေတြသြားယူျပီး ခင္းၾကရတယ္။ မိန္းကေလးေတြ ကေတာ့ ရလာတဲ့ အလွဴေငြထဲက ငွက္ေပ်ာပြဲ အုန္းပြဲ၀ယ္ၾကတယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြနဲ႔ တရားနာသူေတြ သံုးေဆာင္ဖို႔အတြက္ ေဖ်ာ္ရည္စီမံၾကရတယ္။

ဒီလို ခံုေတြခင္းျပီးျပီဆိုတာနဲ႔ တေယာက္ျပီးတေယာက္ အတာအိုးေတြ လာထားၾကတာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္လဲ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေရႊစုတို႔ လူငယ္ေတြက ယူထားေပးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ကလဲ အတာအိုးမွာ အႏၲရယ္ကင္း ပရိတ္ၾကိဳးလုပ္ဖို႔ အပ္ခ်ည္လံုးေတြပါ ခ်ည္ထားၾကတယ္။ ၄နာရီေလာက္ဆို ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ၾကြလာျပီ။ ပရိတ္တရားနာခ်င္သူေတြ မသိလိုက္မွာစိုးလို႔ ကာလသားေတြက ဘုန္းၾကီးၾကြလာပါျပီဆိုျပီး လမ္းထဲမွာ တခ်က္ေျပးျပီး အသိေပးေဆာ္ေအာၾကရေသးတယ္။

ဘုန္းၾကီးေတြက ပရိတ္ရြတ္၊ ကမၼ၀ါဖတ္ေနစဥ္အတြင္း တရားနာပရိတ္သတ္ကို ဒီလမ္းအတြင္းမွာ မေကာင္းဆိုးရြားမ်ားေနတာကို ၾကိဳက္ၾကပါသလားလို႔ ၃ခါတိတိေမးတယ္။ မၾကိဳက္ပါလို႔ ပရိတ္သတ္က ျပန္ေျဖၾကတယ္။ အဲသလိုနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ရြတ္ဆိုအျပီးမွာ အေအးဆက္ကပ္တယ္။ တရားနာပရိတ္သတ္ကလဲ ဥပုသ္သည္ေတြမ်ားေတာ့ အေအးလွဴရတယ္။ ျပီးရင္ လွဴဘြယ္ပစၥည္းေတြကို ေယာက္်ားေလးေတြက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ထမ္းျပီးလိုက္ပို႔ၾကတာေပါ့။ ဘုန္းၾကီးေတြကေတာ့ဒီလမ္းျပီးရင္ ေနာက္တလမ္းမွာ ရြတ္ဖို႔အတြက္ ခရီးဆက္ၾကရတာေပါ့။

မိန္းကေလးေတြနဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြကေတာ့ အတာအိုးေတြကို ပိုင္ရွင္ေတြဆီ ျပန္ပို႔၊ ခင္းထားတဲ့ခံုေတြသိမ္း လုပ္ၾကရတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အတာအိုးကို အိမ္ျပန္ယူလာၾကျပီး အိုးထဲက ပရိတ္ေရေတြကို ျခံေတာက္ေလွ်ာက္ပက္ဖ်န္းၾကပါတယ္။ ခုနက အတာပန္းေလးေတြကိုေတာ့ ျခံတံခါးမွာ ညွပ္ထားေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တႏွစ္တာပတ္လံုးအတြက္ အႏၲရယ္ကင္းျပီလို႔ အယူရွိၾကပါတယ္။

အဲဒီလို ပရိတ္ရြတ္တာက ညေန၅နာရီေလာက္ဆို ျပီးသြားျပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းဖို႔ အတြက္ တဆက္ထဲျပင္ဆင္ၾကရတယ္။ ႏွစ္ဆန္း၁ရက္ ဆြမ္းဆန္စိမ္း ေလာင္းလွဴပြဲဟာ တျခားေန႔ၾကီးရက္ၾကီးေတြထက္ စည္ကားေလ့ရွိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာက သၾကၤန္တြင္း ဒုလႅဘ၀တ္တဲ့ ဦးဇင္းေတြ ကိုရင္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အလွဴခံတန္းစီၾကြလာတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေတြဆိုတာ နည္းမွမနည္းပဲကိုး။ ေရႊစုတို႔လမ္းက ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းတဲ့အျပင္ ဆရာေတာ္ေတြ၊ ဦးဇင္းေတြ၊ ကိုရင္ေတြမက ေဘးနားက ကူသယ္ဖို႔ လိုက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားတကာေတြအတြက္ပါ အနည္းဆံုးေတာ့ ေဖ်ာ္ရည္အလွဴ လွဴၾကပါတယ္။ သၾကားလံုးတို႔ ထန္းလ်က္တို႔လဲ ကပ္လွဴေလ့ရွိၾကတယ္။ တႏွစ္တုန္းကမ်ားဆို ကြမ္းယာပါလွဴလိုက္ၾကပါေသးတယ္။

ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ၾကြမလာခင္ လူတိုင္းကိုယ္စီ မိမိအိမ္ေရွ႔ေလးေတြမွာ ခံုေလးေတြခင္းျပီး ဆြမ္းဆန္စိမ္းဗန္းေတြ၊ လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြျပင္ဆင္ထားလို႔၊ ေယာဂီတဘက္ကေလးေတြ ပုခုန္းေပၚတင္လို႔၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ရယ္ျပံဳး ႏႈတ္ဆက္လို႔၊ အဲသလို ျမင္ရတဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာအလွျမင္ကြင္းဟာ တကယ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းလွတာေပါ့။

ဆြမ္းဆန္စိမ္းအလွဴခံမဲ့ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႔ ေရွ႔ေျပးအေနနဲ႔ ဆိုက္ကား၂စင္းက ေအာ္လံၾကီးေတြနဲ႔ အလွဴသီခ်င္းေတြဖြင့္လို႔၊ လမ္းစံုလမ္းခြေရာက္တာနဲ႔ သီခ်င္းခဏရပ္ျပီး ဆရာေတာ္ေတြ ဘယ္လမ္းနားကိုေရာက္ေနပါျပီ။ အလွဴရွင္ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းမွ အဆင္သင့္ျပင္ထားၾကပါ စသျဖင့္လဲ လိုက္ျပီးသတိေပးၾကေသးတယ္။

သိပ္မၾကာခင္ ဘုန္းၾကီးေတြ ကိုယ့္လမ္းထဲၾကြလာျပီဆို ဆြမ္းဗန္းကို ကိုင္တဲ့သူကကိုင္ေပး၊ ေလာင္းတဲ့သူကေလာင္း၊ အေအးကပ္တဲ့သူကကပ္၊ အလ်င္မွီေအာင္ထဲ့ေပးတဲ့သူကေပး၊ ၾကည္ညိဳတဲ့သူၾကည္ညိဳလို႔ ... အို လူေတြမ်ား ပ်ားပန္းခတ္စည္ကားလို႔.... အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေပါ့။ ဘုန္းၾကီးေတြကလဲ ကပ္လွဴတဲ့ေဖ်ာ္ရည္ကို အမ်ားၾကီးေတာ့ ဘယ္ဘုန္းေပးႏိုင္ၾကပါ့မလဲ။ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္မွာ အဲသလိုကပ္ၾကတဲ့သူေတြက အမ်ားသားကိုး။ ကြမ္းကပ္တဲ့ႏွစ္ကေတာ့ ေလာက္ေတာင္မေလာက္ငပါဘူး။ ကြမ္းမၾကိဳက္တဲ့ ဘုန္းၾကီးအရွားသားကိုးေနာ္။

အားလံုးဆက္ကပ္လွဴျပီးသြားျပီးေတာ့လဲ ဘုန္းၾကီးေတြ ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေရာက္တဲ့အထိ ေနာက္ကေနလွမ္းေမွ်ာ္ျပီး ၾကည္ညိဳေနၾကပါေသးတယ္။ အိမ္ေပၚကို ေတာ္႐ံုနဲ႔ မတက္ခ်င္ၾကေသးပါဘူး။ ဒီႏွစ္ေတာ့ တို႔လမ္းကအစည္ဆံုးေဟ့၊ လွဴတာအေကာင္းဆံုးေဟ့နဲ႔ ဂုဏ္ယူေျပာဆိုၾကျပီး ပီတိေတြ ျဖစ္ရပါေသးတယ္။ တခါတေလလဲ ည၈နာရီေလာက္မွာ လမ္းထဲက ကာလသားေတြက သံပံုးေတြ ဆူညံေနေအာင္တီး႐ိုက္ျပီး သရဲေမာင္းတာမ်ိဳး လုပ္ရင္လဲ လုပ္တတ္ၾကတယ္။

ေရႊစုတို႔ေတြလည္း တေန႔လံုးေျပးလႊား ပင္ပန္းခဲ့သမွ် တရားေခြေလးနာရင္း အနားယူရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို ပင္ပန္းတယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္မိခဲ့ၾကပါဘူး။ ေအာ္... ဒီႏွစ္အတြက္ေတာ့ အတာကူးတဲ့ ႏွစ္ကူးသၾကၤန္ပြဲၾကီး ျပီးသြားပဟလို႔ေတြးရင္း ေနာင္ႏွစ္ကိုေမွ်ာ္လို႔ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ျဖစ္က်န္ခဲ့ၾကေတာ့တာပါပဲ။

စုခ်စ္

Thursday, April 15, 2010

လမ္းတေလွ်ာက္သင္းပါဘိ၊ ပန္းပိေတာက္မင္း

လမ္းတေလွ်ာက္သင္းပါဘိ၊ ပန္းပိေတာက္မင္း

Photo Source

မေန႔ကအထိေတာ့ ျမျမဖူးေတြ လဲ့လဲ့ေ၀ေနခဲ့တာကို သူမွတ္မိေနပါသည္။

***************

''ေ၀း... ေ၀း... ပက္ေဟ့... ပက္မယ္ေဟ့...''

လမ္းထိပ္က ေ၀းကနဲ ေအာ္ဟစ္လိုက္သံေတြေၾကာင့္ ျဖတ္ကနဲ သူလန္႔ႏိုးသြားသည္။
ဘယ္ႏွယ္နာရီရွိျပီလဲ ...။ ေဘးက စားပြဲတင္နာရီေလးကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံနက္၆နာရီ၁၅မိနစ္။ ေအာ္.. ဒီကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ဝီရိယေကာင္းၾကတာပဲ ဟု စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္မိသည္။ သူငယ္ငယ္တုန္းကေရာ... အဲသလိုပဲ ဝီရိယေကာင္းခဲ့သလားဟု ျပန္ေတြးေနမိ၏။

''ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေနျပီေဟ့....''

လမ္းမေပၚမွ စူးကနဲ ၀မ္းသာအားရ ေအာ္ဟစ္သံက သူ႔အေတြးစကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ျပန္၏။ ေအာ္သံႏွင့္ အတူ ေျပးလႊားေနေသာ ေျခသံမ်ားကိုပါ ၾကားလိုက္ရျပန္ေတာ့ အိပ္ရာထဲက ေငါက္ကနဲ ထထိုင္မိလိုက္သည္။ ဟုတ္ေပသားပဲ... မေန႔က ဖက္ဆြတ္မိုးေလး ရြာလိုက္တာကိုး...။ ကမန္းကတန္း မ်က္ႏွာသစ္၊ အ၀တ္အစားလဲလိုက္သည္။ ေဖေဖ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားသည္ထင္၏။ ေမေမက ဘုရားရွိခိုးေနသည္။ မမၾကီးနဲ႔ ညီမေလး နံနက္စာခ်က္ရင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဥပုသ္ေစာင့္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။

''မမ... ငါ ... ပိေတာက္ပန္းေတြ သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္...''

မမၾကီး ကိုအသိေပးျပီး လမ္းထိပ္ဖက္ဆီကို ထြက္လာလိုက္၏။ ၅မိနစ္သာသာေလာက္ ေလွ်ာက္လိုက္လ်င္ ေရာက္မည့္ ပိေတာက္ပင္တန္းဆီသို႔ ျဖစ္သည္။ အဲဒီမွာ ပိေတာက္ပင္ေတြ တန္းစီ ရွိေနသည္။ တခ်ိဳ႔က ပင္စည္ၾကီးေတြ ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့နဲ႔ ျမင့္မားခန္႔ထည္စြာတည္ရွိၾက၊ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ အပ်ိဳေပါက္ လူပ်ိဳေပါက္ေလးေတြလို ႏုႏုငယ္ငယ္ သြယ္သြယ္လ်လ် ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနာင္းေနာင္း။ အပင္ျမင့္ၾကီး ၅ပင္ေလာက္မွာ ပိေတာက္ဖူးေတြ ခဲေနတာ မေန႔ကပဲေတြ႔ခဲ့ရသည္။ စိမ္းေမွာင္ေနသည့္ ပိေတာက္ရြက္မ်ားၾကားမွာ ျမျမဖူးေတြ လဲ့လဲ့ေဝလို႔။ ခုေတာ့ မိုးေျပးေလးနဲ႔ ေတြ႔ျပီမို႔ သူတို႔ေတြ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနၾကမွာ ျမင္ခ်င္စမ္းလွသည္။

လမ္းမွာ ဝီရိယေကာင္းသူကေလးမ်ားရဲ႔ ေရပိုက္ေလးမ်ားကလြဲလို႔ ေရပက္ေနသူသိပ္မရွိေသး။ ပိေတာက္ပင္တန္းဆီမေရာက္ခင္မွာပဲ လူအုပ္အုပ္ကို လွမ္းေတြ႔ေနရသည္။ နံနက္ခင္း သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္လွေသာ ေလျပည္နဲ႔အတူ ပန္းပိေတာက္ရနံ႔က ရင္တြင္းထိေရာက္ေအာင္ သင္းပ်ံ႔လွသည္။ သူက ပန္းရနံ႔ေလျပည္ကို မက္မက္စက္စက္ ႐ူ႐ႈိက္လိုက္မိသည္။

ပိေတာက္ပင္ၾကီးေတြနားမွာ လူေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနသည္။ ရပ္ကြက္ထဲမွ ေယာက္်ားေလးတခ်ိဳ႔ ခါးေတာင္က်ိဳက္လ်က္သား အပင္ေပၚမွာ ဟိုဒီ ကူးလ်က္ရွိၾကသည္။ တခ်ိဳ႔က တံခ်ဴႏွင့္ အဆင္ေျပသလို ေျခြေနၾကသည္။ ေျမျပင္ေပၚ သို႔ ပိေတာက္ခက္ေတြ တခက္ျပီးတခက္ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်လာၾက၏။ ပန္းပိေတာက္ေၾကြေလးတခ်ိဳ႔က သူ႔ဆံစမွာ လာျငိတြယ္ေနၾကသည္။

ေရေျမာင္းေဘာင္ၾကီးကို မွီျပီး သူရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မွာ ျမေရာင္၊ ေရႊေရာင္လိႈင္းေတြထေနပံုက ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ ေဆးခ်ယ္ေနသည့္အလား။ ေလအဝင့္မွာ ေၾကြလြင့္ေနၾကပံုက ကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖန္တီးေနသည့္အလား၊ စီးေမ်ာေနသည့္ လိႈင္းမ်ား။ သိပ္သည္းေနသည့္ ထိုေရႊေရာင္ ျမေရာင္လႈိင္းေတြ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့လ်ဲသြားပံုကို သူေစာင့္ၾကည့္ေနဦးမွာျဖစ္သည္။

ဒီပိေတာက္ပင္ၾကီးေတြက ရပ္ကြက္အပိုင္မို႔ ၾကိဳက္တဲ့သူက လာခူးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေျမေပၚခလာသည့္ ပိေတာက္ခက္မွ အရြက္မ်ားကို ဖယ္ထုတ္ၾကရင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေဝမွ်ယူေနၾကသည္။ ေငးေမာၾကည့္ေနသည့္သူ႔ကိုလည္း တခ်ိဳ႔ကႏႈတ္ဆက္ျပံဳးျပၾကရင္း ပိေတာက္တစ္ခက္စ၊ ႏွစ္ခက္စ ေပးသြားၾက၏။ ဒီလိုႏွင့္ သူ႔လက္ထဲ ပန္းေတြ တေထြးၾကီးရေနျပီ။ သူ႔ေျခေထာက္နားမွာလည္း ပန္းပိေတာက္ေၾကြမ်ားႏွင့္ ျမစိမ္းေရာင္ ရိုးတံမ်ား အရြက္မ်ားက ခယလ်က္။

ပိေတာက္ပင္ၾကီးမ်ားဆီေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမေရာင္လဲေပ်ာက္၊ ေရႊေရာင္လဲေႏွာင့္။ စိမ္းျမေမွာင္ကာ ေရႊေရာင္ေတြလဲ့ေနတုန္း တခဏအတြင္းမွာ ႐ိုးတံၾကဲၾကဲျဖစ္သြားရွာသည့္ ပိေတာက္ပင္ၾကီးကေတာ့ သူ႔ကို နားလည္စြာ ျပံဳးျပီး ငံု႕ၾကည့္ေနသလို။ ေလျပည္ေႏြးေႏြးေအာက္က ပိေတာက္ပင္ၾကီးကို ေက်ာခိုင္းလ်က္ လမ္းတေလွ်ာက္ေဝေနသည့္ ပန္းပိေတာက္ေၾကြမ်ားေပၚမွ လွမ္းကာ ျပန္လာခဲ့သည္။


***************

တကယ္ပါ။ မေန႔ကအထိေတာ့ ျမျမဖူးေတြ လဲ့လဲ့ေ၀ေနခဲ့တာကို သူမွတ္မိေနပါသည္။

စုခ်စ္

Saturday, April 10, 2010

ေလညွင္းထဲက အာအိုင္တီလုလင္ သၾကၤန္ (၁၉၉၃ ခုႏွစ္)

ေလညွင္းထဲက အာအိုင္တီလုလင္ သၾကၤန္
(၁၉၉၃ခုႏွစ္)

ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူး ေလ႐ူးေလးေတြ တေနာ့ေနာ့နဲ႔ ေဆာ့ျမဴးေနတတ္တဲ့ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ရဲ႔ မတ္ခ်္လ အစ။ အေဆာင္ ၁ေအာက္က ေက်ာင္းသားေရးရာဌာနမွာ ကပ္ထားတဲ့ ေၾကာ္ျငာစာေလးေၾကာင့္ ေရႊစုတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တလႈပ္လႈပ္ တရြရြနဲ႔ အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ဘာတဲ့ ... တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု သၾကၤန္ကပြဲၾကီး ျပန္လည္က်င္းပမွာမို႔ အာအိုင္တီေက်ာင္းကို ကိုယ္စားျပဳ ေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ အဆိုအကမွာ ၀ါသနာပါသူမ်ား၊ ကပြဲ ဆင္ႏႊဲခ်င္သူမ်ား အခန္း xx မွာ စာရင္းလာေပးၾကပါရန္တဲ့။ ျပီးေတာ့ စာရင္းေပးတဲ့သူေတြကို တခါထဲအရည္အခ်င္းစစ္မယ္တဲ့။ ဦးစီးတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြေရွ႔မွာ ဗံုေတြတီး၊ ဂစ္တာေတြတီး၊ သီခ်င္းေတြဖြင့္ျပီး ကခိုင္းမယ္၊ ဆိုခိုင္းမယ္။ သေဘာက်ရင္ ေရြးမယ္ေပါ့။

အဲဒီႏွစ္ အာအိုင္တီ သၾကၤန္ကို ဦးစီးတဲ့ဆရာ၊ ဆရာမေတြက မွတ္မိသမွ် ဂ်ီေဟာ၊ သဇင္ အေဆာင္မႈးေတြျဖစ္တဲ့ တီခ်ယ္ေဒၚခင္တင့္၊ တီခ်ယ္ေဒၚတင္ေဌးမူ၊ ေဟာက်ဴတာမမရယ္၊ Textile က ဆရာဦးလွေရႊ၊ Petro က ဆရာဦး၀င္းျမင့္၊ EC က ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္၊ Civil က ဆရာဦးေအာင္ေက်ာ္ျမတ္နဲ႔ ဆရာဦးထြန္းျမင့္၊ ေမာ္ကြန္းထိန္းဆရာၾကီးတို႔ရယ္။ အကသင္ေပးမဲ့သူေတြက ဘယ္သူရွိမလဲ။ အကမွာႏိုင္ငံအဆင့္ ဆုေတြတသီၾကီးရထားတဲ့ ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္ရယ္၊ ေက်ာင္းသူထဲကဆို တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္မွာ အကဆုေတြရထားတဲ့ ေရႊစုတို႔နဲ႔ တဘက္ခ်္ထဲ သူငယ္ခ်င္း Mechanical က စိုးဥမၼာေက်ာ္ရယ္။

မ,ဆိုခ်င္ မ,ကခ်င္ ေရႊစုတို႔တေတြ အေျပးအလႊား စာရင္းေတြေပး၊ အစမ္းကခိုင္းေတာ့ မ်က္ႏွာေတြက ေျပာင္စပ္စပ္၊ ေျခေတြ ဟိုထိုး ဒီထိုး၊ လက္ေတြ ဟိုခ်ိဳး ဒီခ်ိဳး၊ ခါးေတြ ဟိုေကာ့ ဒီလိမ္၊ ဒီလိုနဲ႔ အကအဖြဲ႔မွာ အေရြးခံလိုက္ရေလသတည္းေပါ့။ အေရြးမခံရစရာ အေၾကာင္းလဲမရွိဘူးေလ။ ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔က ေမာင္ႏွမလို ခင္မင္ရင္းႏွီးေနၾကေတာ့ ဒီလူေတြကိုမွ ဆရာမေရြး၊ ဘယ္သူ႔ေရြးမလဲေနာ့...။

ဒါနဲ႔... တူးပို႔... တူးပို႔... အကေတြတိုက္ၾက၊ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကနဲ႔ အရမ္းကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းေလသတည္းေပါ့။ ေရႊစုက အကအဖြဲ႔ ၃ဖြဲ႔မွာ၀င္ကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္အကတိုက္ေတာ့ယိမ္းအဖြဲ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထဲမွာ ၀င္ပါေပးရေသးတယ္။ ဘာလို႔လဲဆို ဆရာဦးလွေရႊက ေရႊစုကို ထမင္းဂ်ိဳး၊ ဟင္းဂ်ိဳးမ်ား မွတ္ထားလားမသိ...။ အကတိုက္ေနခ်ိန္ ပ်က္ကြက္တဲ့လူေနရာမွာ ညည္း၀င္ကစမ္းဆိုျပီး ခိုင္းတတ္တာ။ စတန္းဘိုင္ေပါ့ေလ။ မေတာ္တဆ တကယ္ကမဲ့ရက္ၾကီးမွာ အဲဒီလူ မကႏိုင္ရင္ ၀င္ကေပးႏိုင္တဲ့သူရွိေအာင္ အားလံုးကုိ လိုက္က်င့္ခိုင္းတာ။ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္ခ်င္လို႔သာ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔၀င္ပါရသာ... ရွက္ေတာ့ ရွက္မိသားေတာ့။ အကတိုက္တာကို လာၾကည့္ၾကတဲ့ အာအိုင္တီက ကိုကိုေမာင္ေမာင္ေတြအေၾကာင္းလဲ သိၾကတဲ့ အတိုင္းပဲ။ သူတို႔က လူေျပာင္ လူေနာက္ လူရႊတ္ လူ႔ဗရုတ္ေတြ။ သူတို႔ ေရွ႔မွာ ကရတာ တကယ္မလြယ္တဲ့အလုပ္။

ေရႊစုတို႔ အဖြဲ႔ကို သၾကၤန္အၾကိဳမတိုင္ခင္ကတဲက ဂ်ီေဟာမွာ ကမ့္သြင္းတယ္။ မွတ္မွတ္ရရရွိတာက အၾကိဳေန႔ ဘြဲႏွင္းသဘင္ခန္းမမွာလုပ္တဲ့ ရီဟာဆယ္။ မနက္၇နာရီ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမကိုအေရာက္ဆိုေတာ့ မနက္ ၃နာရီ မိုးမလင္းခင္ကတဲက ေရႊစုတို႔ေတြ ကမန္းကတန္း အိပ္ရာက ထၾက၊ မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းၾကေပါ့။ မိတ္ကပ္လိမ္းေပးတာကလဲ ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ဆရာကိုထြန္းျမင့္။ ေနာက္ပိုင္း ဆရာ၂ေယာက္ထဲ လက္မလည္ အခ်ိန္မမွီေတာ့လို႔ က်န္တဲ့ေက်ာင္းသူေတြကို ေရႊစုတို႔ေတြ ကူလိမ္းေပးၾကရတယ္။ သိဘူးေလ... ေက်ာင္းသူဘ၀ မိတ္ကပ္ဆိုတာ လိမ္းမွ မလိမ္းဘူးေတာ့ ... ဆရာလုပ္တာေတြ ၾကည့္ျပီး ပိုလွမလားလို႔.. ေစတနာပါပါနဲ႔ ထူလျဗစ္ၾကီးေတြ လိမ္းေပးမိတာေပါ့။ နံနက္ ၁၀နာရီေလာက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမမွာ အားလံုး ကျပီးၾကလို႔ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္မိၾကေတာ့ မိတ္ကပ္ေတြ အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္နဲ႔ ရဲပေဒါင္းခတ္လို႔၊ မ်က္လံုးက အမဲေတြ အကြင္းလိုက္နဲ႔ အဆီေတြျပန္.. သရဲရုပ္ေလးေတြၾကလို႔... ။

အဲဒီေန႔က ေရႊစုတစ္ေယာက္ အဆင္မေျပ ျဖစ္လိုက္ပံုမ်ား...။ စင္ေပၚမွာ ပထမဆံုး စကရေတာ့ လူကေၾကာက္ျပီး တီးလံုးနဲ႔ ကကြက္ေတြနဲ႔ တလြဲစီေတြလုပ္ေနေရာ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ... စင္ေပၚမွာ ကေနရင္း ေခြၽးေတြျပန္၊ ကတာကို ရပ္ပလိုက္ မလို႔ေတာင္ လုပ္မိေသးတယ္။ ဆရာဦးလွေရႊနဲ႔ ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္က ေရႊစုျဖစ္ပ်က္ေနပံုကိုျမင္ျပီး စင္ေဘး လုိက္ကာၾကားကေန ဘာမွ မျဖစ္ဘူး... ဆက္က... ဆက္ကနဲ႔ ေအာ္ေပးလို႔သာေပါ့။ အတန္းငယ္က ညီမေလးတေယာက္က်ေတာ့ အုပ္စုလိုက္ကေနရင္း ထမီကြၽတ္မလိုျဖစ္သြားတယ္။ အခ်ိန္မွီ ဆြဲလိုက္လို႔ ကြင္းလံုးေတာ့မကြၽတ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ေရႊစုတို႔အားလံုး ေမ့ျပီး ေျခအိတ္ေတြ စြပ္မလာမိၾကေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက လံုးတီးၾကီးျဖစ္ေနၾကေတာ့တာေပါ့။

ဒါက ေရႊစု ကဂ်ိဳးကေဂ်ာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရင္ေျပာျပတာ။ တကယ္က အာအိုင္တီအဖြဲ႔မွာ ကတတ္၊ ဆိုတတ္ တီးတတ္ တဲ့သူေတြလဲ အမ်ားၾကီး ပါပါတယ္။ အတီးသမားကေတာ့ တကယ့္ပ႐ို၊ သူ႔နံမည္ကို ဘာလို႔မွန္းမသိ၊ အခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္တာ စဥ္းစားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ မ်က္ႏွာကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္။ အာအိုင္တီက အဆမ္ဘလီေဟာမွာ တီး၀ိုင္းကို သူတေယာက္ထဲနဲ႔ လက္စြမ္းျပတီးေပးသြားတာကို အံ့မခန္းပဲ။ျပီးေတာ့ ေရႊစုတို႔ ေအာက္ဘက္ခ်္က အဲဒီတုန္းက တီဗီမွာ သီခ်င္းေတြဆိုေနတဲ့ ေအးရယ္၊ ရုပ္ရွင္မင္းသား ဦးထြန္းထြန္း၀င္းရဲ႔သား ေမာင္ေမာင္ျငိမ္းခ်မ္းရယ္၊ သီခ်င္းဆို အရမ္းေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ရခိုင္မေခ်ာေခ်ာေလးရယ္၊ ရွမ္းေလး ကိုခြန္ရယ္၊ ခ်ာခ်္မွာ အျမဲဆိုေနၾကမို႔ အဆိုပိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိုးနီလာရယ္၊ အကေရာ အဆိုေရာ ေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းလႈိင္မရယ္၊ တင့္တင့္ထြန္းထက္လွေအာင္ ကတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တင္သိုက္ရယ္၊ အဲဒီေခတ္က ေခတ္စားေနတဲ့ ေအရိုးဗစ္နဲ႔ သၾကၤန္အကကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္တြဲကတတ္တဲ့ ညီမေလးမူဆန္းရယ္၊ ေရႊစုရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီး၃ေယာက္နဲ႔ကို အာအိုင္တီ သၾကၤန္က မိုက္ေနတာရယ္။

ၾကီးၾကပ္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြအားလံုးက အရမ္းသေဘာေကာင္းၾကတယ္။ ဆရာဦးလွေရႊ၊ ဆရာဦး၀င္းျမင့္တို႔ တီခ်ယ္ ေဒၚခင္တင့္တို႔ေတြနဲ႔ဆို သားအမိ သားအဖေတြလို အရမ္းရင္းႏွီးသြားခဲ့တယ္။ ဆရာဦးလွေရႊက အရမ္းေနာက္တတ္တယ္။ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြကို တခ်ိန္လံုးပဲ ဖ်က္ျပီးဆိုတာ... တီခ်ယ္မာမီေဒၚခင္တင့္ကိုဆို ခါးေသးလို႔ ရင္ခ်ီတယ္ မခင္တင့္ရယ္လို႔... ဆိုဆိုျပီး စတတ္ေနာက္တတ္ေသးတာ။ မာမီကေတာ့ သူ႔ခပ္၀၀ကိုယ္လံုးၾကီး လႈပ္လႈပ္သြားေအာင္ တခ်ိန္လံုးရီေနေတာ့တာပဲ။

တကယ္က်ေတာ့ ျပည္လမ္းေပၚမွာ ရွိတဲ့ အဆင့္ျမင့္ပညာ ဦးစီးဌာန မ႑ပ္မွာ သၾကၤန္ရက္တိုင္းကခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု ေက်ာင္းေတြက အမ်ားၾကီးမို႔ အလွည့္က်ပဲ ကခြင့္ရတယ္။ ေရႊစုတို႔အာအိုင္တီအဖြဲ႔က (အမွတ္မမွားရင္) သၾကၤန္အက်ေန႔ မနက္ပိုင္းကို ကရတယ္။ တူးတူးက ကိုယ့္ေက်ာင္းကမို႔ သီခ်င္းလာဆိုေပးသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ မ႑ပ္ေတြကို နံမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ တေယာက္ကလဲ အလွည့္က်လာျပီး ေမတၱာနဲ႔ သီခ်င္းဆိုေပးေလ့ရွိတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ အဲသာနဲ႔ ေရႊစုတို႔ထဲက ဘယ္သူကမွန္းမသိ စျပီး အၾကံေပးတယ္။ အဲဒီ နံမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ကို အဖြဲ႔လိုက္သီခ်င္းမွာ အမွတ္တရ ဆိုခိုင္းၾကရေအာင္ေပါ့။ ဒါျဖင့္ ဘယ္အဖြဲ႔ရဲ႔ သီခ်င္းကို ေရြးမလဲ စဥ္းစားေတာ့ ဆရာျမိဳ႔မျငိမ္းရဲ႔ သၾကၤန္လုလင္သီခ်င္းကို ဆိုခိုင္းမယ္ေရြးၾကေရာ။ အမွန္ဆို အဲဒီသီခ်င္းကို ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္က ဆိုေပးထားတာ။ သၾကၤန္မွာ ဆရာရဲ႔ တပုဒ္ထဲေသာ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖမႈေပါ့။ အဲသလို ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္ၾကတာကို ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္ခမ်ာ မသိရွာဘူး။

ဒါနဲ႔ ႏိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္ၾကီးလာပါျပီဆို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္မိုက္မိုက္လား မွတ္တယ္၊ ကိုယ္ေတြေက်ာင္း အလွည့္က်မွ ဦးသုေမာင္ၾကီးျဖစ္ေနေရာလားဗ်ာ။ အို... ဦးသုေမာင္လဲ ဘာျဖစ္လဲ၊ သူလဲ အဆိုေက်ာ္၊ နံမည္ၾကီးစာေရးဆရာ ၊ တသက္မွာတခါ ဦးသုေမာင္ဆိုမွာကို တြဲကရတာ အျမတ္၊ ဆိုခိုင္းမွာပဲဆိုျပီး ေရႊစုတို႔ထဲက တေယာက္က ဦးသုေမာင္ကို သူ႔တကုိယ္ေတာ္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ အျပီးမွာ သၾကၤန္ေလညွင္းလုလင္ သီခ်င္းကို အာအိုင္တီ ယိမ္းအကအဖြဲ႔အတြက္ ဆိုေပးပါဆိုျပီး သြားေျပာလိုက္တယ္။ သူကလဲ ဆိုေပးပါမယ္ေပါ့။

အဲ... အဲသမွာ အလြဲၾကီးလြဲကုန္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီ သၾကၤန္ေလညွင္းလုလင္ ယိမ္းက ႐ိုး႐ိုးယိမ္းအကမႈတ္ဖူး။ ၀ိုင္အိုင္တီကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ယိမ္း။ ပထမ အဆိုပိုဒ္မွာ ကေနရင္း ၀ိုင္ကို စာလံုးေဖၚၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ အတီးပိုဒ္၊ အဲဒီအတီးပိုဒ္မွာ ေနရာေျပာင္း ေနာက္ဒုတိယအဆိုပိုဒ္စေတာ့ အိုင္ကို သ႐ုပ္ေဖာ္၊ တခါ အတီးပိုဒ္လာေတာ့ ေနရာေျပာင္း၊ တတိယအဆိုပိုဒ္လာရင္ တီကို သ႐ုပ္ေဖာ္၊ အဆိုတပိုဒ္၊ အတီးတပိုဒ္ နဲ႔ ၀ိုင္အိုင္တီစာလံုးကိုေဖၚ... အဲသလို အစီအစဥ္တက် တိုက္ထားတာရယ္။

အဲသာ ဦးသုေမာင္ကလဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရခ်ိန္ကိုက္လို႔ နဲနဲယိုင္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနျပီ။ မစခင္မွာ သူ႔ကိုဘယ္လိုဆိုရမယ္ဆိုတာ ေျပာထားရဲ႔သားနဲ႔ ေမ့သြားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေျပာတဲ့သူကပဲ ေသခ်ာမေျပာမိတာလားမသိ။ အဆိုပိုဒ္ေတြ ၂ထပ္ေက်ာ့လိုေက်ာ့၊ အတီးပိုဒ္ေနရာမခ်န္ပဲ ဆက္ဆက္ျပီး မ်က္လံုးေလးစံုမွိတ္လို႔ ဖီးလ္အျပည့္နဲ႔ဆိုေနလိုက္တာမွာ... ကတဲ့သူေတြ ဘာေတြျဖစ္လို႔ျဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ သူလဲ ဘယ္ရိပ္မိပါ့မလဲ။ ဒီမွာက ပထမဆံုး အဆိုပိုဒ္မွာပဲ ၀ိုင္စာလံုးေပၚျပီးသကာလ ေနာက္ကလိုက္ရမဲ့ အိုင္လဲ ျဖစ္မလာ တီလဲ ျဖစ္မလာ၊ ေရႊစုတို႔ ယိမ္းသမေတြလဲ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားျပီး စင္ဟိုဖက္ထိပ္ေျပးရမလို ဒီဖက္ထိပ္ေျပးရမလို တေယာက္တမ်ိဳးစီနဲ႔ ၀႐ုန္းသုန္းကားေတြကိုျဖစ္ၾကတာမ်ား... ကို႔ယို႕ကားယားေတြ ျဖစ္ၾကတာမ်ား... အို... အဲဒီအခ်ိန္က ကိုယ့္မ်က္ႏွာ ဘယ္နားသြားထားရမယ္မွန္းကို မသိ။ ရွက္သာ...။ ရွက္သာ...။ ေရႊစုက ေရွ႔ဆံုးတန္းမွာ ကရတာမို႔ ေရွ႔ကေန ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ ေယာက္ယက္ကိုခပ္ေနေတာ့တာေလ...။

သီခ်င္းလဲဆံုးလို႔ စင္ေနာက္ကိုလဲေရာက္ေရာ ဆရာဦးေဇာ္မင္းေအာင္က စိတ္ေတြေကာက္လို႔ ေခ်ာ့ရေသးတာ။ ဟုတ္သား.. သူ႔ရဲ႔တပုဒ္ထဲေသာေဖ်ာ္ေျဖမႈကို မစာနာ မေထာက္ထားပဲ ဦးသုေမာင္ကို ဆိုခိုင္းလိုက္မိၾကတာကိုး။ ျပီးေတာ့ ကၾကတာလဲ အိုးနင္းခြက္နင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကသကိုး။ အိုး.. သၾကၤန္ပဲဟာ... ေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ အဓိက။ မလွလဲ ေပ်ာ္မွာပဲ။ မကတတ္လဲ ေပ်ာ္မွာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္လိုက္ၾကတာမ်ားဆိုတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို အရွိန္မသတ္ႏိုင္ဘူး။

ခုေန ျပန္ေတြးမိလိုက္ေတာ့လဲ အဲဒီလို တလြဲတေခ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေတြဟာ ျပံဳးခ်င္စရာ အမွတ္တရေလးေတြ ျဖစ္လို႔။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကိုလည္း သၾကၤန္ေလညွင္းနဲ႔ အတူတူ တစိမ့္စိမ့္ လြမ္းဆြတ္ ေအာင္းေမ့ သတိရစိတ္ေတြ ေ၀လို႔...။

စုခ်စ္

Friday, April 9, 2010

ညိဳျမလို႔ ေခၚခံႏိုင္ဘူးဆရာ...

ညိဳျမလို႔ ေခၚခံႏိုင္ဘူးဆရာ

ေဟး... နားေထာင္သူမရွိပဲ သီခ်င္းဆိုတာ အီေဖကိုယ္ပါ...
၀ါသနာဆိုတာ တားမရတာ....
း-)

Sunday, April 4, 2010

ခ်မ္းတုန္ခ်မ္း

ဖိုးသူေတာ္ပုတီးပဲ စိတ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ ဂ်စ္ ... အပ်င္းေျပ နားညီး ခ်မ္းတုန္ခ်မ္းသြားေစဖို႔...

ဘေလာ့ဖတ္လာ မိတ္ေဆြသဟာမ်ား ႏွစ္သစ္မွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို႔ ေတာင္းဆုျပဳလ်က္....